Sprawa Sary

„Sprawa Sary” to drugi solowy thriller psychologiczny Karoliny Głogowskiej. I choć moim zdaniem nie całkiem takie skategoryzowanie tej książce służy, to mimo wszystko spędziłam z lekturą przyjemnie czas. To dobry wybór na gorące popołudnia – część akcji toczy się latem w 1993, które okazuje się ostatnim latem dzieciństwa bohaterów. Te fragmenty dają poczucie sielskości, powrotu do lat beztroski, czasów przeżywania pierwszych miłości. Naprzemiennie z nimi akcja toczy się 27 lat później, kiedy to dorosły Witold, dziennikarz i ostatnia osoba, która wtedy widziała tytułową Sarę, postanawia jeszcze raz przyjrzeć się tej sprawie. I choć faktycznie całość związana jest tą zagadką kryminalną, to jednak nie odczuwa się specjalnie napięcia nią wywołanego. Raczej na spokojnie przyglądamy się poczynaniom bohatera, który w tym samym czasie walczy z dziwnymi objawami neurologicznymi, które przyglądaniu się dawnym śladom nieco utrudniają. Finał z pewnością zmienia spojrzenie na całość, nadaje książce rysów dramatu rodzinnego, jednak i tak uczucie lekkiej wakacyjnej lektury pozostaje. Ogólnie, mimo że niepozbawiona wad, to całkiem przyjemna lekturka na letnią porę roku.

Wakacje z rodziną w leśnej chatce.
Czy może być coś piękniejszego?

Sara też takie miała do chwili kiedy zaginęła. Rozpłynęła się niczym poranna mgła.

Miało to miejsce w latach 90tych w 1993roku, a wtedy przyjmowano, że dzieciaki poprostu uciekają z domu.
Śledztwo stanęło w miejscu, a po latach odeszło w zapomnienie.
Po dwudziestu siedmiu latach poznajemy kogoś kto chce dociec prawdy. Ktoś dla kogo Sara była kimś bardzo ważnym. Była jego pierwszą miłością. To on widział ją ostatni żywą.
Witold teraz jest dziennikarzem śledczym, który zmaga się z padaczką, podczas ataku widzi obrazy przeszłości. Wyjeżdża do Brzezińca i rozpoczyna swoje śledztwo.
Czy ma szansę na rozwikłanie zagadki zaginięcia swojej młodzieńczej miłości? Czy 13latka może żyć? Do czego uda dotrzeć się Witoldowi?
Sprawa Sary to bardzo dobrze napisany thriller psychologiczny. Czytając czas przeszły czujemy klimat tamtych lat. Niemal jesteśmy w tym lesie, nad tym jeziorem i w tej chatce.
Wydarzenia wywołamy u mnie karuzelę emocjonalną. Tyle emocji co dostarczyła mi matka Sary to nikt mi nie dostarczył. Gołymi rękami bym ją rozszarpała. Autorka poruszyła temat znęcania się nad dziećmi w tamtych latach, gdzie wszystko działo się w czterech ścianach własnego domu.
Historia wciągnęła mnie od pierwszych stron, a książkę niemal pochłonęłam na raz.
Wielokrotnie ułożyłam sobie w glowie jak to było, kto to zrobił, żeby na koniec powiedzieć... "Acha czyli to było tak...

Bardzo dobra, ciekawa i wciągająca powieść. Nie spodziewałam się, że będzie aż tak dobrze. Książka wciąga od początku a stworzona przez autorkę historia ani przez chwilę nie nudzi. Z przyjemnością polecam!

"Sprawa Sary" to książka, którą nie da się odłożyć, wciąga, czyta się jednym tchem.

Akcja toczy się w dwóch osiach czasowych: lato 1993 - beztroskie wakacje Wiktora spędzone z kuzynami nad jeziorem w Brzezińcu oraz TERAZ. Mamy pierwszoosobową narrację. Obecnie 40-letni Witold jest dziennikarzem śledczym.

Tamtego lata Wiktor poznaje 13-letnią Sarę, która spędza wakacje razem z mamą nad jeziorem. Ostatniej nocy wakacji, Sara nagle znika, nigdy nie ustalono co się wtedy wydarzyło. Obecnie dziennikarz powraca do niewyjaśnionej sprawy sprzed lat. Wraca do Brzezińca. Wtedy wychodzą na jaw tajemnice związane z tamtym latem.

Świetna powieść, pełna napięcia, ze zwrotami akcji, warta przeczytania!
Czy Wiktorowi uda się wyjaśnić przyczynę zniknięcia Sary, jego pierwszej miłości? Przeczytajcie!

Autorka wiernie oddała klimat lat 90-tych, ukazując realia tamtego życia w małym miasteczku.

Nawet nie spodziewałam się, że tak szybko ją przeczytam. Druczek jest nieco większy niż w innych książkach, więc przez nią przepłynęłam raz dwa. A do tego historia, która porwie was od pierwszej strony. Uwielbiam thrillery psychologiczne i ten zdecydowanie należy do niesamowicie wciągających. Za nic nie potrafiłam go przewidzieć. Co do zaginięcia Sary miałam cały ogrom hipotez z których każda legła w gruzach po czytaniu dalszych stron. Wierzcie mi, że kiedy dojdziecie do pewnego momentu, sami odniesiecie wrażenie, że muzyka jest dla was słyszalna.
Jak to możliwe?
Co do naszego bohatera, to jest on najbardziej niezrozumianą przeze mnie postacią. Gdy się upija, to idzie do łóżka z kobietą z pracy. Następnego dnia ona ciąży mu niczym największa zgaga. Dziwił mnie fakt, że nie wiadomo ile razy była odrzucana, wracała jak bumerang uświadamiając mu, że to jemu na niej zależy. Była dla mnie pod obserwacją od samego początku, bo wciąż coś mi w niej nie pasowało. Była głupia, czy szalona?
On w najbardziej nieodpowiednich momentach zaczął słyszeć tajemniczą muzykę, która skądś mu się kojarzyła. Czasami była na tyle silna, że tracił przy tym przytomność. Nigdy nie zgadniecie, co wyjdzie na konsultacji lekarskiej.
Dodatkowo mamy tutaj motyw jak z książki ,,Znaleziona" Gythy Lodge. Momentami wracają jego wspomnienia i wtedy przenosimy się do czasów, kiedy miał trzynaście lat. Historia po kolei pokazuje nam co wtedy robili i że zaginiona Sara wtedy jeszcze z nimi była....

"Pamiętamy tylko tyle, ile chcemy. Albo tyle, ile jesteśmy w stanie udźwignąć."

Pierwszej miłości się nie zapomina? Oczywiście. Szczególnie, gdy obiekt naszych westchnień znika bez śladu, a to właśnie my widzieliśmy go jako ostatni.

„Sprawa Sary” przenosi nas nie tylko do klimatycznych lat dziewięćdziesiątych, kiedy dochodzi do nigdy niewyjaśnionej tragedii, ale do czasów naszego dzieciństwa. Każdy z nas odnajdzie w niej emocje własnych beztroskich lat, szalonych zabaw, pierwszych zauroczeń. Z aurą letniej sielanki na wsi kontrastuje kładące się cieniem na dalszym życiu bohaterów zniknięcie tytułowej Sary. Dziewczynka znika bez śladu, a czterdziestoletni obecnie Witold, nękany wizjami tego pamiętanego lata, próbuje dojść prawdy. Tamta sprawa na nowo wgryza się w jego świadomość, a obrazy, sytuacje i dialogi plączą mu się w głowie. Czy uda mu się poskładać te rozsypane puzzle i znaleźć odpowiedź na pytanie co stało się z obiektem jego młodzieńczej fascynacji?

Rozmowy Witolda z innymi uczestnikami dziecięcych zabaw i jego nawracające wizje zaczynają odsłaniać pokłady przemocy, manipulacji i zaniedbań. Choć podczas czytania przychodziły mi do głowy różne rozwiązania i byłam przygotowana na brak szczęśliwego zakończenia, to jednak ogrom emocji i złożoność problemu przytłoczył mnie zupełnie.

To ciężka od emocji, niepokojąca i boleśnie prawdziwa historia, skrywająca za zasłoną letniej sielanki mrok i zło. Trudno się od niej oderwać i nie spo...

Witold Wedler jest dziennikarzem śledczym. Kiedy zapada na nietypowy rodzaj padaczki, kiedy to podczas ataków nachodzą go wizje z przeszłości, musi iść na zwolnienie. Zamiast leczenia wybiera podróż do miejscowości, w której jako trzynastolatek spędził wakacje i tam też przeżył i utracił swoją młodzieńczą miłość - Sarę, dziewczynkę, która zniknęła. Co stało się z Sarą?

Przesłuchałam audiobooka i polecam, naprawdę przyjemnie się go słuchało. Samą powieść również polecam, bo to kawał dobrego kryminału. Akcja toczy się w dwóch osiach czasowych i muszę przyznać, że ta z 1993 roku, kiedy ja również miałam 13 lat, pochłonęła mnie najbardziej. Taki sympatyczny powrót do przeszłości. Chociaż pewnie tam akurat tego lata nie chciałabym spędzić. Tajemnica wakacji 93’ dopiero teraz zostaje rozwiązana. Droga do rozwiązania była kręta, pełna zwrotów akcji, napięcia i fałszywych tropów. Autorka bardzo dobrze zbudowała klimat małego miasteczka, za co ja się kłaniam w pas.

A co ja tam będę gadać, po prostu przeczytajcie, bo to dobre jest 😊

Audiobook Empik Go
Czyta Michał Lesień-Głowacki

Świetnie skonstruowany thriller psychologiczny .

Przeszłość przeplatana teraźniejszością .
Wakacje rok 1993 , wakacje las. Grupka dzieciaków.
Teraźniejszość , Witold -dziennikarz śledczy po latach chce wyjaśnić zagadkę zniknięcia poznanej na wakacjach Sary ,swojej pierwszej miłości.
Jakie tajemnice odkryje ? Czy Sara uciekła z domu ,bo była poniżana przez matkę , a może została uprowadzona ?
Świetnie skonstruowana fabuła , ciężko było oderwać się od fabuły książki . A autorka momentami znakomicie zwodziła mnie za nos ,chociaż co do Bogusi to się domyśliłam (kto czytał ,ten wie .Nie chcę tu zbyt wiele zdradzać).

Autorka poruszyła ważny temat znęcania się nad dzieckiem. Oj rozjuszyła mnie matka Sary ,i powiem Wam szczerze że aż dziw bierze jak potrafiła innych zwodzić za nos udając taką troskliwą kobietę ,a z własnego dziecka robiąc sobie "worek treningowy" .

Bardzo polecam tę książkę bo naprawdę warto przeczytać .