Szymek

Piotr Kościelny po raz kolejny zaskakuje. Dotyka problemów społecznych, przypomina o ich istnieniu i zagrożeniu jakie niosą ze sobą. Jest doskonałym obserwatorem, który poprzez swą twórczość dzieli się swoimi przemyśleniami tworząc ze swych opowieści kryminał społeczny. Bezkompromisowe podejście do trudnych tematów, do których podchodzi z zupełną łatwością, pozwala przedstawić społeczeństwo takim jakim jest.



Piotr Kościelny swoją opowieścią zabiera nas do 1994 roku- okresu kiedy w Polsce panował kryzys, bezrobocie sięgało zenitu. Swoją historię skupia na głównym bohaterze Szymku. Przeplata teraźniejszość z przeszłością co jest urozmaiceniem książki.

„Szymek” to dramatyczna historia, skupiająca się na rodzinnej tragedii, której los nie odpuszcza i rzuca pod nogi najcięższe kłody. To historia oparta na życiu młodego człowieka, który znalazł ...

Jak zwykle doskonała historia. Książka wciąga i wstrząsa. Historia Szymka na długo zapada w pamięć. Rozdziały są dynamiczne, akcja dobrze skonstruowana, historia ciekawie i intrygująco napisana... Autor jak zwykle powala na łopatki i trzyma w szponach napięcia i niepewności aż do ostatniej strony powieści. Choć zakończenie jest wstrząsające, to uważam, że dobrze rozegrane. Teraz pozostaje mi tylko czekać na kontynuację. Byle nie za długo 😉 Książkę polecam fanom mocnych wrażeń.

„Szymek” to bardzo smutna historia, ale dzięki temu, że Piotr Kościelny ma lekkie pióro, czyta się ją gładko i szybko. Autor bardzo umiejętnie pokazuje nastrój i atmosferę wykluczenia. Kolejne jego fazy. Zachowanie środowiska – tutaj uczniowskiego – gdy już znajdzie swoją ofiarę. Pokazuje dogłębnie, jak rodzi się u ofiary poczucie zaszczucia.

To jest smutna historia także dlatego, że jest bardzo wiarygodna. Prawie codziennie słyszymy lub widzimy, do czego prowadzi brak tolerancji dla nietypowych zachowań, generalnie dla inności.

Książka Piotra Kościelnego jest bardzo na czasie. Pytanie tylko, czy przeczytają ją i wzbudzi refleksję na pewno w tych, co trzeba? Niemniej należy ten temat zgłębiać. Jestem pewna, że jest to potrzebne nam wszystkim. Niektóre zdania są bardzo poruszające, np. gdy bardzo młody człowiek stwierdza „Bałem się śmierci. Dużo bardziej jednak bałem się życia”.

Myślę, że każdy z nas doświadczył w jakimś momencie życia nietolerancji dla swoich przekonań czy zachowań. Mógł zrozumieć, pewnie szczęśliwie w mniejszym natężeniu, co znaczy poczuć się nie na miejscu, źle, po prostu wykluczonym. To jest niezwykle nieprzyjemne uczucie. Jeżeli człowiek jest silny wewnętrznie, a atak nietolerancji jest krótki, jest to zdarzenie sporadyczne, to można to sobie przepracować i żyć dalej. Jednak nastolatek to człowiek, który dopiero zbiera siły do życia. Byle co wytrąca go z równowagi, a co dopiero zmasowany ata...

Powieść wciąga od pierwszej strony. Zawłaszcza myślami czytelnika do ostatniej. Nie można odłożyć lektury na inny moment.
Ta historia utkwiła we mnie jak jakaś zadra, wróciły wspomnienia ze szkolnych lat, a teraz uparcie wraca myśl, o tym jak poradzą sobie w średniej szkole moje wnuki...

I chociaż czytanie tej książki nie można nazwać "przyjemnością", to bardzo ją polecam. Warto ją przeczytać.

,,A daj spokój. Całą noc był luz, ale nad ranem jakiś leszcz postanowił zderzyć się z żelaznym koniem. "

,, Rok temu był przy podobnym zdarzeniu. Dwóch małolatów stanęło na torach i równocześnie zginęło. Z tego, co udało się ustalić potem, założyli się, który stchórzy pierwszy i zejdzie z torów. Obaj okazali się w tej rywalizacji zwycięzcami i przegranymi zarazem. Wygrali zakład, przegrali życie. "

,, Czemu to zrobiłeś gnojku? -szepnął pod nosem".

Książka jest tylko dla ludzi o mocnych nerwach. To bardzo smutny i drastyczny kryminał z wątkiem psychologicznym. Przejmujący i okrutny zarazem, którego ciężko się czyta, bo coś ściska nas za gardło i jednocześnie nie jesteśmy w stanie odłożyć jej na bok. Pierwsze strony opowiadają o tragedii, która już się wydarzyła. Sceny zawierają krwawe opisy, które u osób wrażliwych mogą wywołać zniesmaczenie. Tylko wielbiciel grozy będzie z nich dumny. Zaraz po tych opisach przechodzimy do innych postaci, którzy są w różny sposób powiązani z tym zdarzeniem. Ogólnie będzie to jedna opowieść, tylko podzielona na kilka osobnych i złączonych jednocześnie. W opowieści sprzed tragedii poznamy tutaj punkt widzenia młodego chłopca, który się boi, że będzie szkalowany w szkole. Jego problemy początkowo dotyczą tylko tych szkolnych oraz rówieśników. Będzie również świadkiem ordynarnych dwuznacznych sytuacji. Następnym będzie historia jego brata, który ma wyrzuty sumienia i opowiada nam co się stało, że stał się ten wypade...

Piotr Kościelny po raz kolejny nie bierze jeńców, ale o tym wiedziałam przecież zanim przekartkowałam tytułową stronę “Szymka”. Każdy, kto świadomie sięga po książki tego autora zdaje sobie sprawę, że będzie niewygodnie, ta proza tak ma- wyrzuca czytelnika z jego strefy komfortu. Potrząsa, budzi z letargu, często rozrywa serce.

“Szymek” posiada wszystkie wymienione powyżej cechy, to rzecz o braku akceptacji, nietolerancji, samotności, ludzkiej znieczulicy, obojętności, strachu, wyobcowaniu, konformizmie oraz przyzwoleniu na krzywdę. To kawałek codzienności wielu młodych ludzi, odtrącanych przez rówieśników, zagubionych we własnych odczuciach, opuszczonych emocjonalnie przez najbliższych. Często po prostu z powodu niedoboru uwagi.

Powieść Kościelnego to przede wszystkim historia potrzeby asymilacji, bliskości, ciepła, której pragnie przecież każdy człowiek. Życiorysy chłopców dotykają kwestii odmienności, niezrozumienia, budzenia się i kształtowania mowy niechęci, nienawiści, przemocy.

Autor kreśli sylwetki bohaterów niezwykle przekonywująco, boleśnie podkreślając bezwzględność niektórych młodzieżowych grup oraz okowów zniewolenia nałogiem.

Wrocław, początek lat dziewięćdziesiątych. Piętnastoletni Szymon Dąbrowski popełnia samobójstwo, rzucając się pod pociąg. Kilka dni później jego starszy brat Tomek także decyduje się na radykalny krok i skacze z dachu wieżowca. Dwa m...

Nie ma chyba w życiu człowieka trudniejszego okresu niż wiek nastoletni. Czas dojrzewania, poszukiwania własnej tożsamości, to ogromna rewolucja...
W najnowszej książce autorstwa @detektyw_piotr_koscielny #szymek doświadczamy tej rewolucji. Jednak nie tylko.

Powieść zaczyna się od wielkiego bum, jest nim samobójstwo młodego człowieka. A później jest tylko coraz trudniej. Bolały mnie te sytuacje, te słowa... Czułam samotność Szymka, jego zagubienie, poczucie krzywdy, a w tym wybijające się słowa matki ,,on jest normalny"... Tu nie ma akceptacji, tolerancji, zrozumienia, przyjmowania za oczywiste tego, że jesteśmy różni. I wiecie co jest najgorsze? Ten świat istnieje nie tylko w książce.

Autor lubi w swoich powieściach poruszać trudne tematy. Ubiera je w historie na które czytelnik nie potrafi pozostać obojętnym. Wszystko we mnie krzyczało nie!!!! Ja się nie zgadzam!!!!! Tylko mój protest nic nie znaczył w tym ogromie przemocy. Potrzeba wielu głosów by świat się zaczął zmieniać. Potrzeba nowych pokoleń, które od najmłodszych lat będą uczone miłości do drugiego człowieka oraz tego, że nic dziwnego w tym iż się różnimy.

Przeczytałam tę książkę już dość dawno temu, a moje emocje wciąż są silne. Utwierdziła mnie ona w przekonaniu, że nie chcę w moim otoczeniu ludzi o takich poglądach, które ranią innych. Mamy to co różni nas od zwierząt, ale tak często wykorzystujemy to do całkiem innych celów niż zrozumienie, współodczuwanie, akceptacja...

...

Po książki Piotra Kościelnego sięgam od niedawna, ale już przekonałam się, że autor bierze na tapet tematy bardzo trudne, bardzo mroczne pod względem problematycznym, bardzo wstrząsające, acz równocześnie bardzo ważne społecznie. I tak też jest z „Szymkiem”. Historia przenosi nas do Wrocławia, na początek roku 1994 i rozpoczyna się w momencie, gdy tytułowy Szymek, nastolatek, uczeń pierwszej klasy technikum, popełnia samobójstwo. W krótkich naprzemiennych rozdziałach poznajemy historię jego sprzed pół roku, historię jego rodziny po jego śmierci oraz historię policjantów, którzy nie tylko mierzą się w pracy na co dzień z najgorszymi ludzkimi problemami, ale i muszą sobie radzić z własnymi demonami. Jest to powieść wielowątkowa, poruszająca bardzo dużo różnych tematach, a choć osadzona trzydzieści lat temu, w innej, pozbawionej sieci komórkowych i internetu codzienności (swoją drogą realizm tamtych lat oddany jest świetnie!), to ciągle borykająca się z i nam aktualnymi tematami. To opowieść o nietolerancji, braku akcentacji, braku reakcji społeczeństwa na krzywdy innych. O znęcaniu się, o niezrozumieniu, o samotności. O wyrzutach sumienia, o żałobie, o próbie życia z bagażem, z którym nie za bardzo da się żyć. Momentami może i tego mroku, bólu, śmierci jest za dużo, ale nie zmienia to faktu, że Kościelny mówi o tym, o czym mówić trzeba, a przez natężenie krzywd chce czytelnikiem porządnie wstrząsnąć, przeprowadzić go przez swojego rodzaju katharsis, które zmieni postrzegan...

"Le­piej wejść do szko­ły z jaki­miś zna­jo­mo­ścia­mi, niż być samot­nym kotem rzu­co­nym star­sza­kom na pożar­cie."

Czuł na sobie wzrok pełen potępienia i ciężar wrogich oskarżeń. Upokorzenia, których doświadcza w ostatnich czasach sprawiają, że życie Szymka zmienia się w piekło. Brak wsparcia i bolesne poniżenia ranią równie mocno jak agresja ze strony rówieśników. "Bałem się śmier­ci. Dużo bar­dziej jed­nak bałem się życia." Dojmujący smutek zakończony wraz z przeszywającym piskiem hamulców na pobliskim przejeździe kolejowym.

...

Tragiczna decyzja, która dotkliwie wpłynęła na życie całej rodziny Dąbrowskich. Kilka dni później starszy brat chłopaka - Tomek, skacze z dachu wieżowca. Komisarz Piotr Żmigrodzki stara się ustalić przyczyny samobójstw braci. Co skłoniło ich do tak radykalnych decyzji? Czy można było uniknąć tragedii?

Zawsze, gdy siegam po książki Kościelnego wydaje mi się, że jestem przygotowana na brutalne zderzenie z mrokiem, którym przesączone są jego powieści. Jednak czy można być gotowym na skalę skrajnych emocji zawartych w "Szymku". Z każdą kolejną stroną coraz mocniej odczuwałam obezwładniającą bezradność, szok i przetłoczenie. Wkraczamy w bezkompromisowy świat nastolatków, spoglądając na świat oczami Szymka, poznając jego najskrytsze myśli, plany i problemy. Śledzimy proces wkraczania w dorosłość, odkrywania własnej tożsamości, a także emocje, które doprowadzają do dramatyczny...

„Akceptacja najwyższą formą tolerancji”.


Wrocław.

Początek lat 90. XX wieku.

Szare ulice. Mroczne blokowiska.

Bieda. Alkohol. Przemoc.

W porównaniu do „dziś” – inny świat, a jednak.. jakby trochę ten sam..

Piętnastoletni Szymon Dąbrowski postanawia zakończyć swoje krótkie życie rzucając się pod pociąg. Ginie na miejscu. Brak udziału osób trzecich w tym desperackim kroku młodego człowieka, skutkuje umorzeniem sprawy. Życie.. Kilka dni później starszy brat Szymona – Tomek, również popełnia samobójstwo skacząc z dachu bloku.
Dwa akty samobójcze, dwa trupy w ciągu tygodnia w jednej rodzinie – to wzbudza zainteresowanie śledczych..
Jakie były przyczyny desperackich decyzji chłopców?
Co takiego się stało, że bardziej bali się życia, niż śmierci..?

Piotr Kościelny rysuje przed nami niezwykle realistyczny obraz młodego człowieka stojącego u progu życia. Opowiada o jego problemach, o pragnieniach, o codzienności. O wadze relacji międzyrówieśniczych. O poszukiwaniu przez młodych ludzi własnej tożsamości i próbie zrozumienia siebie. Pokazuje, jak łatwo zdeptać czyjąś wrażliwość, jak wygodnie jest z kogoś uczynić „ofiarę”, okrzyknąć „innym”, „dziwnym”, „obcym”. Jak zakrzywić czyjąś świat, wmówić zarzut, zagonić nad przepaść wytrzymałości..

Porusza temat samobójstwa jako próby rozwiązania problemu. Zwraca uwagę, że ofiarami są tu też bliscy, przyjaciele, znajomi..
Opowiada o problemach, które...

Późne lata dziewięćdziesiąte. Wrocław. Polacy mierzą się z szalejącą inflacją, rosnącym bezrobociem, a w każdym polskim domu na ścianach króluje boazeria.
Rodzina Dąbrowskich do czasu wiedzie spokojne życie. Na przestrzeni kilku dni wszystko wali się jak domino.
Młodszy syn Szymon popełnia samobójstwo rzucając się pod pociąg. Ojciec po tej informacji dostaje zawału i trafia do szpitala.
Kilka dni później starszy syn Tomek skacze z dachu bloku, w którym mieszkają.
Zastanawiacie się ile w stanie jest udźwignąć matka, która straciła dwoje dzieci i której mąż ledwo uszedł z życiem?
Bożena po tych wszystkich wydarzeniach sama miała myśli samobójcze. Mąż żałował, że zawał nie zabrał go z tego świata.
Niewyobrażalna tragedia, która dotknęła Dąbrowskich jednak miała gdzieś swój początek.
Nowa szkoła Szymona niosła ze sobą nowe otoczenie. To tam wszystko się zaczęło. Chłopak był poniżany, wyśmiewany, bity i upokarzany przez starszych uczniów. Wszystko za sprawą posądzania go o bycie homoseksualistą.
Tak odpalił się lont. Kolejne wydarzenia tylko bardziej wyniszczały chłopaka psychicznie.
A starszy brat chciał tylko by sprawiedliwości stało się za dość.
To co autor zawarł na ponad czterystu stronach to przejmująca, bolesna historia rzeczywistości naszych czasów. Z jednej strony mamy do czynienia z homofobią i psychicznym znęcaniem się nad słabszymi. A z drugiej poznajemy historię komisarza, który sam walczy ze swoimi demonami przeszłości.
...

„Szymek” to powieść, która uderza.

Już na pierwszych jej stronach widzimy tytułowego Szymka rzucającego się pod pociąg. Co kierowało piętnastolatkiem? Dlaczego podjął tak nieodwołalną decyzję? Autor niespiesznie prowadzi czytelnika ku odpowiedziom na te pytania. Pokazuje wiele scen z życia chłopaka, które zaprowadziły go do wydarzenia z początku powieści. Jednak jest to niejedyny wątek książki, poznajemy także brata Szymka oraz dwóch policjantów – Piotra Żmigrodzkiego, alkoholika, który kilka lat wcześniej sprawił, że na niewinnym człowieku został wykonany wyrok śmierci, oraz Sawickiego, młodego policjanta, który niedawno trafił do wydziału zabójstw. W powieści rozwiązywana jest więcej niż jedna sprawa kryminalna, a w tle majaczy seryjny zabójca…

„Szymek” to powieść dość brutalna, czasem wywołująca nawet obrzydzenie. Nie jest to nic dziwnego, z uwagi na to, że porusza trudne tematy takie jak: samobójstwo, gwałt, alkoholizm, homofobia, czy też znęcanie. Sięgając po tę pozycję warto być świadomym niełatwej tematyki powieści. Mimo niej, książka bardzo „wciąga”, jest absorbująca.

Bohaterowie „Szymka” są bardzo ciekawie wykreowani, każdy z nich ma wady, wyróżnia się czymś. Najbardziej charakterystycznym bohaterem jest Piotr Żmigrodzki, bywa naprawdę intrygujący.

W powieści znajduje się wiele mitów na temat seksu i ciąży, z dzisiejszej (przynajmniej mojej) perspektywy aż trudno uwierzyć, że kiedyś ...

Jest to trzecia książka autora, którą przeczytałam i z całego serca polecam. Nie ukrywam, że książka nie należy do łatwych, ponieważ porusza sprawy, które teraz budzą wiele kontrowersji, a co dopiero w latach dziewięćdziesiątych. Jak to jest z nieszczęśliwą miłością? Kto zasługuje na happy end? Odpowiem, że nikt nie ma prawa decydować, komu się ona należy, a komu nie.

Nikt nie powinien nam mówić, jak wolno, a jak nie wolno żyć. Jak wcześniej napisałam, lata dziewięćdziesiąte to okres, w którym według mnie, było lepiej. Sprawy załatwiało się za szkołą czy na podwórku, potem była zgoda (albo i nie) i jakoś się to życie toczyło. Jedyną rzeczą, która była i jest niezmieniona (no może trochę lepsza), jest tolerancja, m.in. wobec czyjejś orientacji seksualnej. Zapraszam do lektury, ponieważ poznasz losy bohaterów, którzy borykają się ze swoimi traumami, często nieakceptowanymi przez społeczeństwo, bliskich i znajomych. Dziś hejt dotyka nas bardziej, głównie za sprawą internatu, do którego trafiają rzeczy często bez naszej zgody i są wykorzystywane, żeby nas upokorzyć.

Niektórzy z nas radzą sobie z nienawiścią, krytyką, ale często są tacy, którzy nie mają wsparcia i decydują się na najgorszy krok czyli samobójstwo. Ta lektura może otworzyć czyjeś oczy i mam nadzieję, że dzięki niej przynajmniej jedna osoba zrozumie, że gnębienie i krytyka innych jest zła.

Czy podczas czytania kryminału/thriller zdarzyło Ci się płakać? Lubisz kryminały/thrillery w których prócz dobrze poprowadzonego śledztwa i zbrodni otrzymujesz głęboki ładunek emocjonalny?
Ja uwielbiam takie książki, ale jest ich strasznie mało. Na szczęście Piotr Kościelny zadbał o to, abym mogła zaspokoić swój głód na tego typu pozycje i oddał w nasze ręce „Szymka”.

„Szymek” to książka genialna! Nie ma tutaj krwawych opisów, ale uwierz, że to i tak MOCNA pozycja. Autor bowiem wie jak rozjechać czytelnika emocjonalnie i w świetnie poprowadzone śledztwo wpleść wiele ważnych, ale i aktualnych tematów.

Tytułowy Szymek to nastolatek, który jest gnębiony, bity i poniżany przez swoich rówieśników. Nikt nie zwraca na to uwagi, nikt nie stara się mu pomóc. Nawet on sam nie stara się w żaden sposób bronić. Jego życie to idealny obraz znęcania się nad rówieśnikiem i ignorancji społecznej. Pomimo, że te wydarzenie miało miejsce kilkanaście lat temu to jednak problem bullyingu jest nadal obecny. Nawet mam wrażenie, że jest bardziej rozwinięty. Autor przedstawił problem zastraszania i znęcania w sposób niezwykle realistyczny i uczulający - każdy powinien reagować na krzywdę innego. Rodzice powinni starać się dogadać ze zbuntowanymi nastolatkami i przede wszystkim wykazać się wzmożoną obserwacją własnego dziecka. Niech śmierć tytułowego Szymka będzie przestrogą dla każdego… Nie zliczę razy kiedy jego historia dosłownie łamała mi serce. Smutek, ból, bezsilność, r...

Akcja książki toczy się we Wrocławiu na początku lat 90-tych. Szymon to nastolatek, który pewnego dnia popełnia samobójstwo skacząc pod pociąg.. świadkiem tego zdarzenia jest jego sąsiad.. Sprawa zostaje umorzona, samobójcami nikt się przecież nie ma czasu i potrzeby zajmować.. Sprawa jednak komplikuje się, gdy kilka dni później policjanci a w tym Piotr Żmigrodzki zostaje wezwany do kolejnego samobójcy.. którym jest starszy brat Szymka.
Policjant zmaga się z ogromnym problemem alkoholowym, ma też w pamięci inne sprawy z przeszłości... jednak skupia się i postanawia wyjaśnić sprawy samobójców, przecież nie jest normalne, że nagle w jednej rodzinie dwoje dzieci odbiera sobie życie..

Co to za historia! Mocna, brutalna, przerażająca, a jednocześnie taka prawdziwa.. Autor porusza tutaj wiele tematów takich jak hejt, przemoc, poszukiwanie własnej tożsamości, homoseksualizm.. które mam wrażenie do dziś są zdecydowanie tematami drażliwymi. Autor stworzył doskonale wykreowanych bohaterów, jednym współczujemy, innych nienawidzimy, a jeszcze innym kibicujemy.
Szalenie podobało mi się to, że czytając jednocześnie brałam udział w śledztwie policjanta Piotra, a jednocześnie poznawałam historię Szymka, trudną, okrutną.. Jako kobieta, a teraz i matka, wielokrotnie miałam ciarki na rękach i łzy w oczach.. Książka niezwykle ważna! Potrzebna. Każdy powinien ją przeczytać: rodzice, nauczyciele, policjanci ale też młodzież!
Jestem pod wrażeniem.. i długo o niej nie zapom...