Tajemnice z przeszłości

Czy zdarza wam się płakać, czytając ostatnią część serii? Ja tak mam. Przywiązałam się do bohaterki sagi "Wydziedziczone". Będzie mi ciężko bez niej.

W książce "Tajemnice z przeszłości" bardzo dużo się dzieje: dobrego i złego. Moja ulubiona bohaterka Józia, w końcu poznaje całkowitą prawdę o swoim pochodzeniu. Czy zechce dalej pociągnąć temat i odszukać swojego prawdziwego ojca? Dlaczego matka wyznała jej prawdę dopiero na łożu śmierci?

Józia wiele w swoim życiu przeszła. Pomimo tego, co ją spotkało, jest złotą kobietą. Czy pozna prawdę dotyczącą Antka? Oczywiście ja wam tego nie powiem. Czytając tę historię, płakałam, ponieważ mnie mocno poruszyła. Tak mam tylko przy bardzo dobrych książkach. Czułam się jakby była obok głównej bohaterki i czynnie uczestniczyła w jej życiu. Czasami moje serce biło szybciej, a czasami się zatrzymywało. Nie mogłam uwierzyć w to, co się tam wydarzyło.

Autorka doskonale odzwierciedla tamte czasy. Książa jest bardzo realistyczna. Historia Józi jest fikcyjna. O tym, jak powstała ta książka możecie przeczytać na końcu książki. Autorka w doskonały sposób to wyjaśnia.

Podoba mi się tło historyczne całej sagi "Wydziedziczone". Kto, kogo i dlaczego wydziedziczył? Zachęcam was do poznania książek: "Gorzej urodzona", "Niespełniona miłość" i "Tajemnice z przeszłości". Wszystkie te książki mają cudowne okładki.

Mirosława Kareta przenosi nas do XIX i XX wieku. Podoba mi się piękne słownictwo używane w ta...

No i nadszedł czas, by po raz ostatni przyjrzeć się bohaterom serii Wydziedziczone i pożegnać z ich problemami i troskami. Zanim jednak cokolwiek wam powiem o tomie trzecim, chciałam byście wiedzieli, że cała seria bardzo zapada w pamięci. Tutaj postacie od części pierwszej kołatają wam się w sercu, gdyż ich emocje są takie prawdziwe, takie swojskie. To całe poniżanie kobiet jest mocno podkreślone, wiemy, że nie miały łatwo, tym bardziej nasze uczucie do nich wzrasta. W tomie trzecim również przyjdzie się zmierzyć ze stratą i otworzyć na nowe doświadczenie. Poszukiwanie miłości bywa trudne, tym bardziej, kiedy za ciałem mężczyzny majaczy szósta pociech. Taka miłość bywa prawdziwym wyzwaniem. Trzeba jednak spojrzeć na to okiem od strony tego pana. Czy życzył sobie, by jego dzieci nie miały matki? Nie wszystkim przychodzi wychowywać się w pełnej rodzinie o szczęściu nie wspominając. Nigdy nie chciałabym znaleźć się na miejscu Józi. Na jej drodze ktoś poutykał same kłody. Wpierw strata ukochanego, później wyprowadzka z mieszkania, aż w końcu szanowny wdowiec. Tylko czy aby na pewno zwiastował on nieszczęście?
Ten, kto spotyka się z książką po raz pierwszy musi wiedzieć, że cała seria jest książką w książce. My poznajemy losy Józi poprzez pryzmat czytanych listów, ukazywania pamiątek i wracania do jej czasów, podczas gdy wydarzyło się to dawno temu.

,,Otrzymałam od cioci wraz ze skrzynią wszystkie jej zbiory, notatki i wspomnienia, a wśród nich i ten wycinek. Cz...

Lubię sagi, związuję się z bohaterami, z niecierpliwością czekam na ich dalsze losy, przeżywam ich niepowodzenia, cieszę się sukcesami. Cykl Wydziedziczone oczarował mnie już od pierwszego tomu, byłam nim zachwycona i jak najszybciej chciałam poznawać dalsze losy Józi. Prostej dziewczyny we wsi, bękarta, którego każdy wytykał palcami, nawet własna matka nie potrafiła okazać jej miłości, a ojczym wręcz jej nienawidził. Kochająca babcia to skarb, dzięki niej Józia chodziła do szkoły, a później została służką w Krakowie. Polubiłam tą postać, ciężką pracą i życiową pokorą bardzo dużo osiągnęła, mimo że los rzucał jej kłody pod nogi.

W trzecim tomie Józia świetnie sobie radzi w wielkim mieście, pracuje dla pana Wawrzyńca, często przesiaduje w jego antykwariacie, czyta, uczestniczy w rozmowach, prowadzi bogate życie kulturalne. Ona zwykła dziewczyna, dla niektórych bękart, radzi sobie o wiele lepiej, niż Ci co ją wytykali palcami. Kiedy Wawrzyniec umiera znowu staje na życiowym zakręcie, ale opatrzność nad nią czuwa. W tym tomie jej życie opowiada krewna, która dziedziczy słynny kufer Józi, nie mogę zdradzić w jaki sposób z nią spowinowacona, gdyż odebrałabym Wam przyjemność czytania, to jedna z tajemnic, które rozwiążą się w trakcie książki.

Jest to bardzo wartościowa saga historyczna, pięknie opowiedziana, nie brakuje tu poetów, malarzy, całego życia kulturalnego z Krakowa XIX wieku. Najbardziej było mi przykro, że historia Józi skończyła się wraz z tr...

Powieść historyczna "Tajemnice z przeszłości" jest trzecim i zarazem ostatnim tomem serii #wydziedziczone, aby pojąć wszystkie wydarzenia, wątki i zależności między bohaterami, należy przeczytać książki w odpowiedniej kolejności. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę sprawnie i z dużym zainteresowaniem. Fabuła została w bardzo ciekawy, realistyczny sposób nakreślona, dopracowana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie bardzo interesująco wykreowani. Główna postać - Józia od samego początku zaskarbiła sobie moją sympatię - to silna, dobra, nieustępliwa i mająca swoje zdanie i zasady kobieta - bardzo lubię takie damskie postaci w książkach. Józia poraz kolejny będzie musiała się zmierzyć z wieloma przeciwnościami losu, z rodzinnymi tajemnicami z przeszłości. Będzie również zmuszona podejmować trudne i ważne dla jej przyszłości decyzję, które wywołują w Czytelniku wiele mieszanych emocji! Autorka w niezwykle barwny, realistyczny sposób oddała klimat panujący na ziemiach polskich w tamtym okresie, książka ma również niezwykle bogate tło historyczne, co bardzo mi się podobało i jest ogromnym plusem tej powieści! "Tajemnice z przeszłości" to emocjonująca, miejscami poruszająca i wartościowa historia pełna życiowych mądrości i prawd, z którą naprawdę miło spędziłam czas! Chętnie w przyszłości ponownie sięgnę po książkę pisarki! Polecam!

[współpraca reklamowa] Wydawnictwo Mando

Wspaniale było znowu móc przenieść się do świata Józi z Mnikowa. Kobieta od dziecięcych lat nie miała łatwo w życiu. Cały czas ktoś rzucał jej kłody pod nogi. Dla mnie Józia to bardzo silna kobieta, która nigdy nie poddaje się i stara się być szczęśliwa. Jest ona na pewno moją ulubioną postacią literacką, o której nigdy nie zapomnę i myślę, że wrócę jeszcze do całej serii.

„Tajemnice z przeszłości” to trzecia i ostatnia część sagi Wydziedziczone. Autorka ponownie zabiera nas do Krakowa i do Mnikowa. Józia po wydarzeniach w mieście królów postanawia wrócić w rodzinne strony. Traci dom, pracę a na końcu jej ukochany Stefan zostawia ją. W domu, na łożu śmierci matka postanawia wyjawić Józi prawdę o jej prawdziwym ojcu i o skarbie zakopanym pod gruszą. Autorka nie zapomniana również o Antku i wyjaśni prawdziwe okoliczności jego śmierci.

Wydaje się, że Józia w końcu zazna trochę szczęścia. Oświadcza się jej wdowiec z szóstką dzieci. Kobieta waha się. Jaką decyzję podejmie? Czy w końcu zazna trochę spokoju i stabilności? Przekonacie się sami.

Autorka po raz kolejny świetnie oddaje ducha minionej epoki. Doskonale wykreowane postacie, opis przyrody i duża dawka emocji sprawiają, że książkę czyta się bardzo szybko i nie można od niej oderwać się nawet na chwilę.

Na książkę długo czekałam, a gdy przeczytałam ją to poczułam żal, że muszę rozst...