Triumf Lisa Reinicke

W piątym tomie przygód belfra i gimbusa ze współczesności w 16 wieku mamy okazję przyjrzeć się realiom życia w ówczesnym Gdańsku. Po raz pierwszy dostrzegam dbałość o te realia, choć fantastyka ma swoje prawa i nie musiałaby ich tak przestrzegać (i nie przestrzega). Obaj bohaterowie coraz lepiej posługują się staropolszczyzną - i słusznie, w Gdańsku mają okazję się jej trochę poduczyć. Pilipiuk ponownie objawia się jako piewca kozackiego ethosu - i dobrze, należy niwelować błędne, tylko negatywne stereotypy posienkiewiczowskie. Również urzędnicy miejscy oraz ceklarze są tu nieoczekiwanie solidni i niemal nieprzekupni, co się im chwali ("obywatelu popieraj swoją policję!") - to słuszna opcja państwotwórcza. Mimo to trup ściele się gęsto, pojawiają się też nowe strony międzygalaktycznego konfliktu: oprócz tajemniczych, niemych ninja pieczętujących swe czyny wilczym ogonem objawia się Markowi, niczym duch w pijanym widzie, pierwotny właściciel scalaka-Oka Jelenia, potrafiący podróżować w przestrzeni Minkowskiego (Pilipiuk popularyzuje mimochodem jego teorię czwartego wymiaru). To zagęszcza akcję, zapowiada jej dalszą komplikację i może wyjść tylko na dobre dalszym tomom cyklu.
Najsłabsze, jak zwykle w tym cyklu, są "moralne rozterki" Staszka związane z seksualnością i żal Marka, że nie czytał literatury, która mogłyby mu się przydać w życiu (np. kryminałów, by wiedzieć, jak zachować się w więzieniu). Wiadomo - życia można się nauczyć tylko z literatury. Doceniam żart, w któr...

Miało być "co? Dlaczego to już koniec?" a było "uff ... nareszcie się skończyło". Niestety, piąta część Oka Jelenia bardzo mnie rozczarowała. Może gust mi się zmienił i nie kręcą mnie już takie klimaty? A może to książka po prostu była nudna a z moimi upodobaniami jest wszystko w porządku? Nie wiem. Dla mnie to była katastrofa. Co prawda książka zaczęła się naprawdę ciekawie i interesująco ale z każdą kolejną stroną było coraz gorzej. Dla mnie tej części w ogóle mogło by nie być, ponieważ nic konkretnego się w niej nie wydarzyło ani nie wniosła niczego nowego. Jedyny plus - Pilipiuk świetnie przedstawił realia epoki i klimat Gdańska Anno Domini 1560. Jednak dla mnie to zdecydowanie za mało.

Uf. Połowa sagi już za mną... Nadal tkwię w przekonaniu, że "Oko Jelenia" powinno być MAKSYMALNIE trylogią. Akcja jest rozciągnięta do granic wytrzymałości i tak ułożona, żeby czytelnik sięgał po kolejne tomy.

rozwlekle to, pełne zupełnie niepotrzebnych i niczego niewnoszących do fabuły 'głębokich' przemyśleń, a sama fabuła... jaka fabuła?! przecież tu nic się nie dzieje. zero dynamizmu, zero akcji.

przebrnąłem, w trzy dni, ale bez fajerwerków