Wspomnienia z domu umarłych

Dla mnie to wyjątkowa powieść, pełna zadumy nad życiem, kontemplacja życia, jako największego daru posiadanego przez człowieka. To nagłe zatrzymanie w sobie i obserwacja, pokora i cierpliwość...

Zawsze cenię książki Dostojewskiego, ale nie zawsze lektura jest bezproblemowa. Bo to trudny pisarz. I problemy wyskakują z fabuły jak diabeł z butelki. Gadają sobie postacie, odwiedzają się, aż tu nagle jak nie zdarzy się zbrodnia!

'Wspomnienia' to druga książka Dostojewskiego, po 'Biednych ludziach', a przed wielkimi jego powieściami.
Pierwsze co rzuciło mi się w oczy w tej książce to jej zwięzłość. Będąc przez 4 lata na katordze Dostojewski na pewno widział wiele. Mógł więc napisać dwutomowe dzieło w stylu 'Archipelagu Gułag'. A jednak ograniczył się do 200 stron i 14 rozdziałów. Zawarł w nich opowieść o psychice więźnia we wszystkich więzieniach świata. Tak uważam. Opowiada o rozmaitych typach więźniów, o tym jak zamknięcie wpływa na człowieka, jak rozmaicie wpływa. Mówi też o tym, co jest najgorsze w byciu więźniem. Czyni to w formie zwięzłej, wyjątkowo trafnej i dobitnej oraz z satyrycznym zacięciem. Na przykład Icek Blumstein, Pietrow, Suszyłow, czy Akim Akimycz to typy najbardziej charakterystyczne, a przy tym diametralnie różne od siebie. Dostojewski już w tej swojej drugiej książce w pełni pokazał kunszt pisarski i wyjątkowo celny dar obserwowania ludzi, ich zachowań, przyzwyczajeń, przywiązań, charakteru.
Dostojewski pokazał życie katorżników, ich zwyczaje, słabostki i obowiązki. To co im sprawia cierpienie, a co radość. Nawet nie sposób tego streścić. Trzeba przywołać myśl Dostojewskiego. Zwięźle, trafnie, bardziej niż Dante w 'Boskiej komed...

„WSPOMNIENIA Z MARTWEGO DOMU” - Fiodora Dostojewskiego to z pewnością osobiste przeżycia, obserwacje, spostrzeżenia samego autora. Przebywał on bowiem na zesłaniu za przynależność do Koła Pietraszewskiego, którego członkowie krytykowali zacofanie kulturowe, społeczne i ekonomiczne Rosji. Po czteroletniej pracy katorżniczej w Omsku został zwolniony i wcielony do 7 Syberyjskiego Batalionu Liniowego.

Powieść jest bardzo interesującym obrazem z pobytu skazańców, opisana szczegółowo z najdrobniejszymi detalami, co czyni tę historię bardzo ciekawą. Dostojewski był genialnym obserwatorem, znakomicie ukazał psychologiczne studium, człowieka będącego w takim miejscu. Książkę czyta się z prawdziwą przyjemnością ponieważ jest wciąż aktualna mimo upływu lat. Ludzka psychika nie ewaluowała, instynkty przetrwania w ekstremalnych warunkach wciąż są takie same. Dostojewski jak nikt inny potrafił to wydobyć i wnikliwie opisać jak na mistrza prozy psychologicznej przystało.

Myślę że nie jednego czytelnika ta powieść zaskoczy, ja czuję ogromne usatysfakcjonowanie, to kawał dobrej klasyki podanej w przystępny sposób. Fanów prozy Dostojewskiego nie trzeba zachęcać, ponieważ oni znają wartość literacką tej i każdej innej książki, która wyszła spod pióra mistrza. To żródło trafnych spostrzeżeń, refleksji, obserwacji człowieka, oraz jego reakcji na trudne warunki choć nie tylko. Z tej powieści dowiemy się również o zasadach panujących w obozac...