Żniwiarz. Tom 5. Czarny świt

Rewelacyjna powieść fantasy dla młodzieży oparta na mitologii słowiańskiej. Akcja bardzo dynamiczna i jednocześnie dramatyczna. Ale mało satysfakcjonujące zakończenie, takie rozmyte, zbyt proste... tyle walki, starań i już. Hop i Nija odfajkowany, ot tak. Odjęłam punkty za zakończenie.

"Czarny świt" to piąty i ostatni tom serii Żniwiarz autorstwa Pauliny Hendel. Chociaż język powieści nie jest dopracowany również w tym tomie, byłam ciekawa jak autorka postanowiła zakończyć tę historię. Ostatecznie nie jestem przekonana do wersji, którą stworzyła, ale czytało się nieźle.

Przez cztery tomy obserwujemy przygody Magdy i Feliksa oraz ich przyjaciół i członków rodziny Wojnów. Fabuła prowadzi nas do finałowego piątego tomu, gdzie żniwiarze mają stawić czoła Niji, słowiańskiemu bogu, który uprzykrza życie ludziom na naszym świecie, a także tym, którzy przebywają w Nawii.

Akcja rozgrywa się zarówno w naszym świecie, jak i w Nawii. Grupa bohaterów ląduje w mitycznym świecie i tam przeżywa niebezpieczne przygody. W świecie realnym nie jest lepiej. W Wiatrołomie pojawia się coraz więcej demonów, a Magda i Feliks nie mogą nadążyć z ich zabijaniem. Pierwszy czasami pomaga, ale trudno stwierdzić, po czyjej ostatecznie jest stronie. Kiedy dwójka żniwiarzy i spółka postanawiają przekonać mieszkańców miasteczka o tym, że demony naprawdę istnieją, nie przypuszczają nawet, jakie konsekwencje będą miały organizowane przez nich wykłady i uczenie ludzi ochrony przed stworami przybywającymi z Nawii.

Według mnie najciekawszą postacią jest Janina. Ta staruszka ze swoją złośliwością i butą zdecydowanie ubarwia grupę bohaterów serii. I jeśli kojarzycie ją z poprzednich tomów, gwarantuję, że tutaj Was zaskoczy.

...

Hmm jak na zakończenie serii to spodziewałam się jakiś fajerwerków a dostałam coś przeciętnego. W tym tomie akcja płynie wolno. Pojawiają się walki z demonami ale nie jest to już nic nowego. Takie same momenty pojawiały się we wcześniejszych tomach. Magda wraca z zaświatów i oczywiście jest odmieniona. To wcielenie jest według mnie najgorsze ze wszystkich. Nasuwa się tu przysłowie "z kim przystajesz takim się stajesz". Może gdyby Magda tak usilnie nie zaprzeczała oczywistym faktom nie wkurzało by mnie to tak bardzo. Uważam też, że w tym tomie postać Pierwszego została trochę obdarta z jego cech, które czytelnik odkrywał przez cała serię. Odnośnie innych bohaterów to równowaga została zachowana. Wyrzuciłabym też kilka wątków, które w sumie nic specjalnego nie wniosły do całości historii. Takim przykładem jest chociażby "amator -łowca demonów" albo momenty z życia Mateusza i Nadii. W ostateczności autorka nie pokazuje nam walki z demonami w Nawii więc w sumie ten wątek mógłby ostatecznie nie istnieć. Jeśli chodzi o zakończenie to byłam trochę zawiedziona, że nie ma żadnych walk, przelanej krwi itp. Rzadko kiedy wojnę wygrywa się samą rozmową ale gdy autorka przedstawia nam sytuację po 7 latach jestem jej ostatecznie wdzięczna. Nie ma tu happy endu na co mógłby wskazywać optymizm bohaterów. W ogólnej ocenie było dobrze. Historia była spójna z pozostałymi tomami, pojawiło się kilka ciekawostek odnośnie mocy boga zaświatów. Autorka nie oszczędzała też naszych bohaterów. Nie b...

Tym, co nie czytali nie będę spoilerować fabuły ostatniej części Żniwiarza. Musicie jednak wiedzieć, że Paulina Hendel ma talent do genialnych zakończeń, gdyż ostatnie strony „Drogi Dusz”, a właściwie ostatnie zdanie było na tyle świetne, że od razu chciało się sięgnąć po kolejną część. „Czarny Świt” zaskakuje od samego początku. Czytelnicy, którzy cenią sobie akcję, na pewno będą zadowoleni z lektury. Mnóstwo potworów, samozwańczy łowcy demonów, ciągła walka, ogrom krwi to coś, co lubię i co bardzo dobrze mi się czytało. Niestety, końcowe rozdziały, a dokładnie walka z władcą zaświatów nie przypadły mi do gustu, całe to wydarzenie było dla mnie za mało widowiskowe. Liczyłam na naprawdę ogromne BUM. Niestety, lekko się zawiodłam, choć epilog, a dokładniej ostatnie zdania to typowy styl autorki w najlepszym wydaniu.

Nie jestem pewna, czy „Czarny Świt” to zakończenie, jakiego oczekiwałam. Z pewnością warto przeczytać ostatni tom o Żniwiarzach, jednak pozostawiło ono we mnie pewien niedosyt. Mimo to polecam całą serię, gdyż dla mnie to była świetna przygoda w świat pogańskich wierzeń, demonów, fantastycznych bohaterów, przygód, która z pewnością pozostanie na długo w moim sercu. Teraz nie pozostaje mi nic innego, jak sięgnąć po kolejną serię autorki!

Magda postanawia ujawnić ludziom czym zajmują się żniwiarze oraz uświadomić, że po świecie chodzą różne demony żądne ludzkiej krwi czy strachu. Za dnia regeneruje siły, by nocą chodzić na demoniczne polowania. Prócz tego chce w końcu dobić Niję. Jednak czy ma na to tyle siły? Ba, czy w ogóle jest ktoś kto może zabić bóstwo?

Z jednej strony w książce poznajemy co się dzieje na świecie w czasie rzeczywistym, z drugiej strony zapoznajemy się z życiem w Nawii, gdzie są poganie, Mateusz i Nadia. W ogóle troszkę można się pogubić, ponieważ czytamy o świecie z perspektywy wielu postaci. Raz mamy Magdę, raz Feliksa, by za chwilę wejść w świat Nawii, a następnie nagle przechodzimy w rzeczywistość widzianą oczami Pierwszego. Trochę takie pomieszanie z poplątaniem. Może to lekko irytować. Nie mniej akcję mamy, mnóstwo demonów również, a finał całego pięcioksięgu jest REWELACYJNY. Nic tylko czekać na wplecie żniwiarzy tam, gdzie skończyła się akcja... ;)

Magda wraz z rodziną i przyjaciółmi szykuje się do ostatniej walki z Niją. Dodatkowo próbuje znaleźć sposób, aby wyciągnąć Mateusza z Nawii. Czy jej się uda? Czy pokona Pana zaświatów i odzyska ukochanego? szczegółów nie zdradzę, ale mogę powiedzieć, że ostatnia część "Żniwiarza" to prawdziwa petarda.

"Czarny świt" to o ile się nie mylę zwieńczenie przygód Magdy, Feliksa i całej ich wesołej bandy. To domknięte wątki, ale i furtka do dalszych tomów, jeśli tylko autorka będzie miała na to ochotę. Jak zwykle pełna akcji książka i dający się lubić bohaterowie. Fajna, ale bez specjalnego szału.