“Nic nie jest nam dane ot tak, na zawsze. A już zwłaszcza życie. ”

“Dlaczego nie mogę chcieć być sobą? ”

“No cóż, mam już dość słuchania ciągle, jaki ten świat jest podły, a ludzie źli. Po co tak mówić?”

“Przeszłość ma to do siebie, że prędzej czy później staje się rojem duchów.”

“Wszyscy uważali, że celowo się torturuję, natomiast ja chciałam po prostu zachować przy życiu to najważniejsze wspomnienie.”

“Nadszedł czas, żebym wydoroślała i przestała czekać na mojego księcia z bajki, bo on nie istnieje.”

“Nikt ci nie mówi, że masz o nim zapomnieć. Pamiętaj wszystko: to, co było dobre, ale i to, co było złe. Tylko żyj, Eliza. Bo masz dla kogo.”

“Wpatrzyłam się w płomień świecy, myśląc o tym, jak sama siebie nazwałam ćmą, która leci do światła, chociaż wie, że spłonie.
Byłam tą ćmą. On był płomieniem.”

“Jedną z rzeczy, za które kocham książki, jest to, że dzieli się w nich ludzkie losy na rozdziały. To niesamowite, ponieważ nie można tego zrobić w prawdziwym życiu. [..] Niezależnie od tego, co się dzieje, życie toczy się dalej, czy ci się to podoba, czy nie, i nigdy nie możesz pozwolić sobie na to, żeby się zatrzymać i po prostu złapać oddech.”

“Bez względu na to, co się zdarzy życie idzie dalej, słowa wciąż napływają, prawda jest wyrzucana czy ci się to podoba, czy nie, a życie nigdy nie pozwoli ci zatrzymać się i złapać cholerny oddech.”

“Jest tutaj bramka? – pytam, skonsternowana. – Czemu zawsze wspinamy się po ogrodzeniu? – Posyła mi przebiegły uśmiech. – Byłaś w sukience dwa razy, kiedy tutaj byliśmy. Jaka jest zabawa w przechodzeniu przez bramkę?”

“Nie zasługuję na dotykanie cię, dopóki nie będziesz wiedzieć, że dotykam cię, bo cię kocham i z żadnego innego powodu.”

“Nigdy nie przestaliśmy płakać. Tylko płakaliśmy ciszej. Ukrywaliśmy płacz. Nauczyłam się płakać w taki sposób, żeby z oczu nie leciały mi łzy, połykałam je, gorącą słoną wodę, a one spływały mi do gardła. Tylko to mogliśmy zrobić.”

“Kiedy byliśmy mniejsi i Mama budziła nas rano do szkoły, dotykała najpierw naszych pleców. A kiedy poczuła, że poruszamy się pod jej dłońmi, że zmierzamy w stronę poranka, zwracała się do nas przyciszonym głosem, żebyśmy wstawali, że pora do szkoły. Kiedy umarła, a budzeniem nas zajął się Tata, skończyło się dotykanie w plecy. Walił w ścianę obok naszych drzwi, mocno, i krzyczał: Pobudka!”

“Może właśnie na tym polega mądrość? Żeby umieć powiedzieć sobie dość w odpowiednim momencie i mieć odwagę skończyć coś, zanim zacznie się na poważnie. ”

“O niektórych rzeczach lepiej nie mówić na głos. Wtedy łatwiej się łudzić, że nie istnieją.”

“Gdy myślę o historii, zastanawiam się, w jaki sposób się w nią wpasuję. I ty też. Chciałbym, żeby ludzie nadal tak pisali.
Historia, co? Ale moglibyśmy stworzyć własną.”

“Czy jesteśmy bańkami mydlanymi puszczanymi przez dziecko na wiatr? ”

“Byłbym głupcem, gdybym obrażał się na ludzi pragnacych zachować swe tajemnice. ”

“Nie wierzę w zbiegi okoliczności. Zbiegi okoliczności zawsze są zaplanowane.”

“Tak to się właśnie odbywa. To jest moje przekleństwo. Jednego dnia skarżę się na nadmierną kochliwość i szczerze pragnę się zmienić. Przychodzi kolejny dzień, spotykam sympatycznego chłopaka, który mówi mi coś miłego i patrzy tymi swoimi ciemnymi oczami, a we mnie serce topi się jak wosk. I już wiem, że się zacznie. Najpierw będę o nim myślała wieczorami, tuż przed zaśnięciem. Pewnej nocy może mi się nawet przyśni. Potem zacznę, pod byle jakim pretekstem, szukać jego towarzystwa, wynajdować sprawy niecierpiące zwłoki, aby go zobaczyć, porozmawiać z nim. Później wpadnę po uszy.”

“Wie pan, ja sądzę, że większość ludzi wcale nie ma ustalonych preferencji. To się tylko tak mówi: lubię blondynów albo kręcą mnie rudzi. A w gruncie rzeczy wszyscy lgniemy po prostu do sympatycznych osób, które mają podobne zainteresowania albo przynajmniej wierzą w to samo co my.”

“Podobno nieszkodliwym wariatom nie należy się sprzeciwiać. Wówczas pozostaną właśnie nieszkodliwi. Ale gdy wejść z nimi w dyskusję, mogą stać się groźni.”

“Oto ja. Znasz mnie już. Wciąż mam wady, ale nad nimi pracuję. Jestem, jaka jestem. Czy myślisz, że zdołałbyś mnie pokochać?”