Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "garami", znaleziono 14

Nad garami traci człowiek zdolność wyobrażania sobie, do czego zdolna jest ludzka natura!
- Posłuchaj no mnie, Głuszec - powiedziałem powoli. - Teolog ze mnie żaden, ale filozof już niezgorszy, bo długie godziny nad garami sprzyjają rozmyślanio
Świat nie jest ani płaski, ani kulisty, pomyślała — świat jest górami.
Błękitne Miasto, leżące
w dolinie pomiedzy
górami, wodospadami
oraz rzekami, kusiło.
Leszek Cichy „Nie szukam niebezpieczeństwa, ale muszę akceptować jego obecność, żeby móc cieszyć się górami.”
Jesteś taka piękna, kiedy jesteś spokojna i posępna, ale kiedy się śmiejesz, konkurujesz ze słońcem, wschodzącym nad górami Skotos.
Góry zawsze pozostaną górami, niezależnie od wielkości. Należy czuć do nich respekt i rozwagę przy podejmowaniu odważnych decyzji wyboru tras.
Sudety są najbardziej uprzemysłowionymi górami w Polsce, głównie dzięki bogactwom naturalnym. Jednocześnie powstała tam bogata infrastruktura turystyczna, której tradycje sięgają XIX w.
A jednak istnieją takie zapadłe kąty na ziemi, z dala od szlaków handlowych, odciętych od świata górami i pustyniami, wśród ludów, które wciąż potrafią wciąż nie wpuszczać do siebie obcych.
Był pomiędzy Karkonoszami a Górami Izerskimi, dzikimi i niedostępnymi, choć w ostatnich latach wydawało się, że coraz mniej z tej dzikości zostaje. Świat powoli się kurczył. Na szczęście istniały jeszcze miejsca, których nie odarto z intymności.
Jan Holnicki: „Dla mnie alpinizm sprowadza się do ambicji pokonania czegoś trudnego w dążeniu do najtrudniejszego. Chociaż wcale tak nie musi być. Wydaje mi się, że ludzie, którzy w tym przypadku potrafią wyzbyć się ambicjonalnych pobudek i umieją po prostu cieszyć się górami, godni są zazdrości, bo na coś ważnego zmieniają tę gonitwę za najtrudniejszymi celami.”
Za górami, za lasami, niedaleko, ale nie tak znowu, kurrrwa, blisko... miał skowronek młode w gniazdku na ziemi... No bo co - mógł se mieć!
A tu kret spod kretowiska chujowy łepek wysunie i tak do skowronka:
- Spierdalaj ty mi stąd, i to w podskokach... bo cię razem z bachorami podkopię!
Na to skowronek dziób swój zawiesi i do lasu na noc się schroni, i dalej tam ryczeć, ale tak na cały dziób: łęęęę! łęęęęę!
Ale im bliżej byłem ruin, tym bardziej wizja tajemniczej wyspy umarłych rozpraszała się i ustępowała przekonaniu, że tkwię pośród szczątków naszej cywilizacji, zamarłej w wyniku przyszłej katastrofy. Jak obcy przybysz z późniejszych czasów, który nie mając pojęcia o naturze naszego społeczeństwa, błądzi między górami metalowych odpadów i pogruchotanych maszyn, jakie po nas pozostały, nie potrafiłem odpowiedzieć sobie na pytanie, co za istoty żyły tu kiedyś i pracowały (…). s. 244
Pięćset lat temu Meekhańczycy wymaszerowali z odległych o kilkaset mil gór na południu, walcząc wściekle z każdym wojowniczym kultem, który w tamtych czasach szalał pomiędzy Górami Krzemiennymi a szczytami Ansar Kirreh. Rozbili Świątynię Reagwyra, podbili ziemie zhołdowane przez kapłanów Laal Szarowłosej, a czcicieli jej siostry, Kan'ny, wybili niemal do nogi. (...)
Meekhańczycy okazali łaskę świątyni Setrena, każąc wszystkim jego kapłanom pokłonić się przed obliczem Wielkiej Matki i oferując włączenie Rogatego do oficjalnego panteonu Imperium. (...) Błyskawicznie odnaleziono prastare zwoje, potwierdzające, że Setren należał do Wielkiego Rodzeństwa oraz że w Wojnach Bogów walczył zawsze po właściwej stronie.I to wystarczyło.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl