Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "lata w do nas", znaleziono 426

Tak szybko minęło jej życie. Prawie cały wiek niczym kilka mgnień lata.
Czasami jest tak, że muszą minąć lata, zanim człowiek zrozumie, że na pewne rzeczy nie ma wpływu.
Przez lata byłam ho­mo­fob­ką i upra­wia­łam mowę sa­mo­nie­na­wi­ści. Mo­no­log po­gar­dy. So­li­lo­kwium wstrę­tu.
Mucha wielkim jest łasuchem, ciągle lata z pustym brzuchem. Nie ma chwili do stracenia, gdy jest coś do przekąszenia.
Nie myśl o tym, co przyniosą kolejne miesiące czy lata, skup się na tym, co tu i teraz, na kolejnej godzinie, może jeszcze następnej. Wszystko inne jest spekulacją.
Lata przyjaźni, wspólnych przeżyć, przygód po prostu odrzucić? W imię czego? Albo kogo?
(...) przez ostatnie lata przekonałam się, że człowiek w ekstremalnych sytuacjach może dopuścić się czynów, których nigdy by się po sobie nie spodziewał.
Jak to ze starymi przyjaźniami bywa, lata niewidzenia się znikają, gdy po długim czasie dochodzi do ponownego spotkania.
Lata pięćdziesiąte zbliżały się ku końcowi, kraj popadał w tak zwaną małą stabilizację, oni też.
Niczyje życie nie jest doskonałe - jak widać są lata lepsze i gorsze. Tylko od nas zależy, jak sobie poradzimy z tymi drugimi.
Woła nas obietnica lata i tęsknota za przygodami, których jeszcze nie przeżyliśmy, ale na pewno się wydarzą i będą największe i najlepsze - i nasze.
Przez całe lata ulubionymi polskimi zakąskami - szczególnie takimi knajpianymi - były śledziki i tatar. Wszystko jednak się zmienia.
To jest naprawdę dobry lek. Przez dwa lata obserwowałem wyniki pacjentów. On faktycznie zadziałał, nawet u tych, którzy zmarli.
Niektórzy przestają się przyjaźnić, zrywają przyjaźń na całe lata, ale później godzą się i przyjaźnią jak gdyby nigdy nic.
Pierwszy raz ojciec zbił mnie pasem, kiedy miałam dwa lata. Szybko nauczyłam się, że jego słowo jest rozkazem
Nie sądziłem, że kiedykolwiek pokocham dziewczynę młodszą o siedemnaście lat. Ale to się stało. Tego lata. Wraz ze wschodem słońca.
Powstaję. Jestem bardzo spokojny. Niechaj mijają miesiące i lata, niczego więcej już mi nie odbiorą, niczego już odebrać nie mogą. Tak bardzo jestem sam, tak niewyczekujący niczego, iż mogę wyglądać bez trwogi. Życie, które uniosło mnie poprzez te lata, jest jeszcze w dłoniach moich i oczach. Czym je pokonał, nie wiem.
Piasków czasu nic nie zatrzyma. Lata mijają, czy tego chcemy, czy nie... ale wciąż pamiętamy. To, co utracono, żyć może w naszych wspomnieniach.
Życie może odebrać człowiekowi to, co najważniejsze, obdzierać go z tego po kawałku; upływające lata czynią go żebrakiem o pustych rękach.
Życie może odebrać człowiekowi to, co najważniejsze, obdzierać go z tego po kawałku; upływające lata czynią go żebrakiem o pustych rękach.
Trzy lata później honor kosztował piątaka za bluzkę i dychę od kiecki, ale cóż, ludzie się zmieniają.
(…) jakie to dziwne, jak bardzo można zżyć się z jednymi w tak krótkim czasie, podczas gdy z innymi całe lata nie wystarczają na wytworzenie więzi.
Wielu rzeczy się nie wie, mając dwadzieścia trzy lata. Nie wie się, co to naprawdę znaczy wczołgać się do czyjegoś życia i już tam zostać.
Musisz odkryć prawdę o tym co przytrafiło się twojemu synowi nad rzeką trzy lata temu. Nie wierz w kłamstwa. To nie był wypadek.
Nasza słabość nie czyni nas słabymi. Nasza słabość czyni nas silnymi. Bo musiałyśmy to dźwigać przez te wszystkie lata.
Były to lata, kiedy dojrzewało się szybko, a dzieci, które ledwo odrosły od ziemi, miały już spojrzenie starych ludzi.
Całe nieszczęście w tym, myślał, że nie dostrzegamy, jak mijają lata. Co tam zresztą lata - nie dostrzegamy, jak wszystko się zmienia. Wiemy, że wszystko się zmienia, uczą nas od dzieciństwa, że wszystko się zmienia, po wielokroć widzieliśmy na własne oczy, jak wszystko się zmienia, i jednocześnie jesteśmy absolutnie niezdolni do zauważenia momentu, kiedy zachodzi zmiana, albo też szukamy zmiany nie tam, gdzie należy.
Miasto jest stare i podobnie jak jezioro, nad którym je zbudowano, lata świetności ma za sobą. ale są tu miejsca, które wciąż całkiem ładnie wyglądają.
SZCZECIN
To miasto w pewien sposób przypomina mi Gdańsk, ponieważ w 1945 roku również straciło swoich rdzennych mieszkańców, którzy przez lata budowali jego tożsamość.
Trzy lata z życia pod niemiecką okupacją musiały ją zmienić. Sama z resztą stwierdziła, że tylko spryt pozwala im przeżyć.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl