Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "polityka tak", znaleziono 203

— Powinieneś zostać politykiem — oznajmiłam, wychodząc na zewnątrz.
— Bo dobry ze mnie negocjator?
— Nie. Bo świetny z ciebie krętacz.
- Zawsze jesteś taka szczera i bezpośrednia?
[...]
- Uważam, że to najlepsza polityka. Dzięki temu unika się nieporozumień.
Z politykami można gadać tylko w sposób absurdalny. Ich mózgi pracują w trybie kosmicznego oderwania od rzeczywistości. Ale artyści są jeszcze gorsi.
- Jeśli martwisz się wpływem bydlęcych gazów na środowisko, to sobie odpuść. To mit. Tym, co nas wszystkich zabije, są wzdęcia polityków.
Odczuwał dumę, że znów przez chwilę może wejść w buty rasowego polityka, który odpowiada na pytanie, nie udzielając na nie odpowiedzi.
Mówiono kiedyś o angielskim polityku, że jeśli kopniesz go w tyłek, nawet mięsień nie drgnie mu na twarzy, dopóki nie zdecyduje, jak ma zareagować.
- Polityka to bagno, komisarzu - odparł Kumidor. Bagno, w którym łatwo utonąć, gdy człowiek kieruje się sumieniem. I właśnie dlatego pan tego nie zrozumie.
Polityka jest czymś okropnym, zdolnym do wywołania wszelkiego rodzaju konfliktów i niszczenia przyjaźni, a nawet całych narodów.
Miał jej to za złe, ale chronił ją, bo swoich zawsze trzeba chronić. Swojemu nie mogła stać się krzywda. Takie były zasady. Taka była polska polityka.
Człowiek, idąc do sądu, powinien mieć poczucie, że polityka nie wpływa na jego wyrok. A ostatnio bywa z tym różnie.
Adrian to bezduszny, perfidny typ, który tylko udaje polityka oddanego interesom ogółu. Kto na niego głosował? Doprawdy nie rozumiem.
Czy zawodowi politycy nie są tylko wrzodami na karku społeczeństwa, przeszkadzającymi mu swobodnie kręcić głową i poruszać rękoma? [...] Przecież polityka to nawet nie jakaś szczególna dyscyplina naukowa, tylko dziedzina empirii, nie dająca się spenetrować za pomocą żadnej aparatury matematycznej, a nadto jeszcze podporządkowana egoizmowi ludzkiemu i ślepym namiętnościom.
O Kaczyńskim mówiono, że jest jedynym politykiem, któremu o coś chodzi. Mówili tak zwolennicy, jak również wrogowie. Ale to nie była prawda. Obsesyjność pomylono z ideowością. Zuchwałość z determinacją. Kaczyński był typowym politykiem - poglądy były dla niego narzędziem, za pomocą którego łowił społeczne poparcie. Jeśli w czymś był nietypowy, to w zdolności tworzenia wokół siebie aury pryncypialności.
Polityk może być łotrem, nie przestając być wielkim politykiem, natomiast genialny łotr - to contradictio in adoecto: łotrostwo przekreśla genialność
- Golf, panie pośle, jest jak polityka- uśmiechnął się przewodniczący (...).- Najlepiej idzie, gdy się go długo praktykuje, koncentruje na nim i ma pod ręką dobry kij.
POLITYKA. Muszę się nią zainteresować. Nie tylko wewnętrzną.Międzynarodową też. Zrozumiem amerykański system polityczny. Poznam różnicę pomiędzy premierem i prezydentem.
W życiu nie słyszałam większej głupoty. W tym kraju nikt nigdy niczego nie wygrał uczciwie. Jesteś teraz politykiem, zacznij myśleć jak polityk.
W jakimś punkcie swojej kariery (...) będzie pan musiał wybrać, czy chce pan być żołnierzem, lekarzem czy politykiem. Te trzy rzeczy pozostają ze sobą w sprzeczności. Nie mogą współistnieć.
Pierwszą kategorią wrogów danego polityka często są jego koledzy partyjni. Podczas kampanii wyborczej najgorszym wrogiem jest konkurent z tej samej listy.
Polityka to historia z rozwiniętymi skrzydłami! Jaka inna dziedzina ludzkiej aktywności wyzwala jednocześnie wszystko co najlepsze i najgorsze w ludzkich duszach?
Zamiast pogrążyć się w rozpaczy po śmierci męża, rzuca się w wir tego, co nie tylko wielu z was, ale ja sama nazywałam kiedyś bagnem. Bo polityka - to jest bagno.
Swoją drogą, jak tu nie podziwiać polityków za stabilność przekonań. Stabilność polegającą na tym, że zawsze starają się należeć do partii, która akurat posiada władzę.
Otóż, na początku każdego związku zarówno mężczyzna, jak i kobieta robią wszystko, żeby pokazać się z jak najlepszej strony. Jak politycy podczas wyborów. Później, kiedy związek jest już skonsumowany, kiedy miłość staje się prozą życia, zapominają, jakie czynili obietnice. Dokładnie tak, jak politycy w Polsce. Niejeden zapytany o swój program wyborczy, nie potrafiłby podać choćby jednego punktu...
Polityka znajdowała się na szczycie obszernej listy tematów, które najchętniej wtedy omawiano. Wystarczyło dodać do tego kapkę wódki, a awantura była pewna.
Polityczne pomyje rozlewają się czasem bardzo szerokim strumieniem. Człowiek może sobie wmawiać, że nic go nie obchodzi polityka, trzymać się z dala od układów, ale to na nic. Od czasu do czasu musi nieprzyjemnie wdepnąć.
Polityka nie mówi prawdy, w zamian proponuje udział w pewnego rodzaju simulacrum, sztucznym świecie, który „krojony” jest na miarę programowych wytycznych tej czy innej partii.
Kiedyś któryś z polityków powiedział, że Polacy maja w sobie gen niepokornej natury, że gdy się im czegoś zakaże, to oni właśnie będą w kontrze. "To zakażcie im bycia mądrymi", pomyślał wtedy.
Polityka jest sztuką osiągania celów, w której każdy środek dobry, a najłatwiejsze i każdemu dostępne jest kłamstwo. Równie dobry zresztą jest pieniądz i siła, ale te trzeba mieć.
Nie ma już w Polsce mody na sekty. Ludzie trenują jogę, segregują odpady, przechodzą na wegetarianizm. Są zbyt mądrzy i wygodni, żeby dać się ubezwłasnowolnić jednemu człowiekowi. No i od tego mamy teraz polityków.
Wie pan, że cechy osobowości psychopatów są w dużej mierze zbieżne z cechami osobowości u czołowych polityków?. [...] Decydują się na udział w polityce, bo łakną bycia ponad innymi i poczucia, że są niczym bogowie.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl