Wyszukiwarka

“Czym byłoby światło bez mroku? Czym byłoby dobro bez zła? Jedno nie może istnieć bez tego drugiego. Pozwól więc, że będę mrokiem, dzięki któremu twoje światło nabierze blasku.”

“Moje imię nigdy nie zostanie zapomniane. Zawsze będę nieśmiertelny. Nieważne, czy kroki będę stawiać na tym świecie, czy na innym.”

“Tamta noc była tylko pierwszym krokiem naszej niesamowitej podróży. Byliśmy czymś więcej niż tylko kochankami. Byliśmy mistrzem i uczniem.”

“Nie rób kroku, którego nie możesz cofnąć, dopuki nie rozważysz, czego nie będziesz mógł zrobić, gdy już to uczynisz.”

“Nie rób kroku, którego nie możesz cofnąć, dopóki nie rozważysz, czego nie będziesz mógł zrobić, gdy już to uczynisz.”

“Nie rób kroku, którego nie możesz cofnąć, dopóki nie rozważysz, czego nie będziesz mógł zrobić, gdy już go uczynisz.”

“Byliśmy dwójką poranionych ludzi, każde w inny sposób. I każde z nas radziło sobie z tym inaczej. On mrokiem, a ja światłem...”

“Nigdy nie wróci do pełni sił, jeżeli będziecie prowadzić go za rękę i mówić na każdym kroku, co może, a czego nie. ”

“Synu mój nie rób kroku, którego nie możesz cofnąc, dopóki nie rozważysz, czego nie będziesz mógł zrobić, gdy go już uczynisz.”

“Przytuliła się do mnie i zaczęliśmy powoli posuwać się po gładkiej tafli lodu. Ruch za ruchem, krok po kroku. Po niedługim czasie muzyka naprawdę niosła nas sama. Byliśmy tylko my. My i nasz taniec. Nasz początek.”

“„Jeżeli z godnością przyjmujesz ciosy, rozumiejąc prawa, którymi rządzi się świat, zawsze będziesz o krok przed tymi, którzy cierpią z tego powodu.””

“Zazwyczaj ci uśmiechnięci i radośni na co dzień, skrywają w sobie wielki mrok i cierpienie, którym nie chcą, bądź nie potrafią podzielić się z innymi”

“Myślę, że coś takiego może przypominać kroczenie między dwoma światami. Zawsze na krawędzi, o krok od spadnięcia w przepaść. Ale za każdym razem, gdy będziesz potrzebowała przypomina o tym, co prawdziwe, będę przy tobie.”

“To co żyje, ukrywa się. Tylko martwi się pokazują. (...) Myślałem o tej martwej części, która w nas tkwi...i którą wystawiamy na światło, gdyż w mroku byłaby zbyt przerażająca.”

“Żyje się raz! (...) Albo teraz, albo nigdy! Kto zresztą wie, co nas czeka? Czasem myślisz, że złapałaś Pana Boga za nogi, a potem okazuje się, że tylko za jeden palec. Nie jesteś w stanie przewidzieć, bądź zaplanować życia krok po kroku. Albo się odważysz żyć tak, jak chcesz, albo pozwolisz innym decydować za siebie. Trzeba wybierać! ”

“(...) musisz mi coś obiecać (...), że od teraz będziesz żyła za was dwie, za siebie i za nią. W ten sposób Stella nigdy nie umrze i będzie błyszczeć w Twoim uśmiechu (...) Zapal na nowo gwiazdy... Od tego mroku wszyscy ślepniemy. ”

“Królestwie, do którego wślizgnęłam się, nawet nie zdając sobie sprawy z przekroczenia jego granic. Jeden ruch, a mrok zaczął mnie pochłaniać. Nieodwracalnie. Ostatecznie.
Do ostatniego tchu miałam należeć do tego
świata.
Byłam królowa piekła!”

“Zawsze jest warto spróbować, nawet jeśli się nie uda, nawet jeśli już zawsze będziesz spadać jak meteor. Lepiej rozbłysnąć w ciemności, stać się natchnieniem dla innych, żyć, niż siedzieć w mroku i przeklinać ludzi, którzy pożyczyli i nie oddali ci świec.”

“Gilbercie, kochany, nie bójmy się niczego! To straszna niewola! Bądźmy dzielni, milujący przygody, spodziewający się najlepszego. Wychodźmy życiu naprzeciw tanecznym krokiem, nawet gdyby miało nam ono przynieść mnóstwo kłopotów, tyfus i bliźniaki! ”

“Reguły budują poczucie bezpieczeństwa. Reguły budują dom. Dzięki regułom powszedni dzień rodziny przebiega bez zakłóceń. Bez reguł bylibyśmy jedynie istotami zdolnymi wyłącznie na łaskę swoich zachcianek, zafascynowanymi mrokiem i chaosem.”

“Wszystko, co nas spotyka, to zbiór przypadków, jedna decyzja, jeden krok w złą stronę mogące zmienić nasze dotychczasowe życie w zupełnie inne. Jednak człowiek został stworzony do popełniania błędów. I choć nieraz te błędy mogą nas kosztować życie, będziemy popełniać je aż do śmierci.”

“Jeżeli kiedykolwiek chciałam zyskać jakąś władzę, a tym bardziej wolność, musiałam być wierna swojej intuicji, swoim decyzjom i pewności siebie. Oznaczało to wyjście ze strefy komfortu - którą w tej chwili była cela. Bez tego już zawsze będę błądzić w mroku.”

“Czasami nie zdajemy sobie sprawy, że zupełnie nieistotne decyzje mogą mieć wpływ na nasze dalsze życie. To czy zrobimy krok w lewo, czy w prawo, decyduje o tym, kim będziemy w przyszłości, kim będą nasze dzieci, a nawet o tym, czy spotkamy szczęście, czy tez nasza droga będzie wybrukowana niepowodzeniami. ”

“Tomek przestraszony zrobił dwa kroki do tyłu, a gdy nagle oparł się o coś miękkiego i mokrego i poczuł oddech na swojej szyi, włosy zjeżyły mu się na karku. Przerażony chciał rzucić się do ucieczki, ale ktokolwiek bądź cokolwiek stojące za jego plecami powaliło go bez przeszkód na betonową posadzkę.”

“Czasem mrok przysłania ci widok na światło, przez co odbiera ostatki niknącej nadziei. Czujesz się bezradny wobec tego, co cię spotkało. W takich chwilach masz dwie opcje: albo się poddasz i przegrasz, albo będziesz walczył do końca, aż zabraknie ci oddechu, wierząc głęboko w siłę woli przetrwania.”

“I po raz pierwszy od bardzo dawna pozwoliłam sobie na opuszczenie gardy i dałam się zamknąć w bezpiecznych ramionach. Płakałam, wyrzucając z siebie cały strach i żal. Płakałam za mamą, którą los tak niesprawiedliwie potraktował. Płakałam za siostrą, którą odnalazłam i po chwili straciłam. Płakałam nad samą sobą, bo byłam o krok od śmierci.”

“Wysiedliśmy z samochodu. Byłem ciekaw, czy i tutaj jest gdzieś jakiś wilk. Wreszcie go znalazłem. Stał zupełnie z tyłu, jakby schowany za rogiem budynku. Musiałem przejść kilka kroków, żeby mu się przyjrzeć. Był wielki, wyrzeźbiony w jednym kawałku drewna, sięgał mi do pasa. Miał otwartą paszczę, jakby szykował się, żeby kogoś ugryźć.”

“To, że miałam na nogach własne buty, uratowało mnie. Widziałam kobiety idące w obozowych drewniakach po lodzie i śniegu. Ledwo dawały radę stawiać kolejne kroki. Często dochodziło do sytuacji, że ktoś upadł i już nie wstawał. Byliśmy przemarznięci, wycieńczeni i zestresowani do granic możliwości. Niemcy pędzili nas wszystkich i nie było szans, by wziąć nogi za pas i uciec. ”

“Coś było z nią nie tak, byłem tego pewien. Wyglądała na zmęczoną, zamyśloną, całkiem nieobecną. Jej kroki na schodach wydawały się lżejsze od naszych, lżejsze niż powinny być, niemal jak szept. Jakby poruszanie się sprawiało jej trudność, jakby przytyła z dziesięć kilo. Wtedy nie wiedziałem zbyt wiele na temat problemów ze zdrowiem psychicznym, wiedziałem natomiast, że to, co u niej spostrzegłem, nie było całkowicie zdrowym zachowaniem. Zaniepokoiła mnie.”

“Kiedy serce czas ukoic? Jam przez ciebie chory.
Ttrudniej mi osiągnąć ciebie niźli gwiazdozbiory!
Opuszczenie i rozłąka, serca niepokoje,
Odwlekanie i czekanie - oto życie moje.
Połączenie mnie nie wskrzesi, nie zgubi rozstanie
Ani przestrzeń mnie oddalić nie byłoby w stanie.
Każda z dróg do ciebie - ciężka, każy próg - wysoki.
Nie wiem, dokąd mam się udać, gdzie skierować kroki.”