Dług honorowy

Siedemnastoletnia Alek­san­dra Mi­chow­ska została za­mor­do­wa­na, a zabójca schwytany. Jednak Czarny nie wierzy w winę oskarżonego. Rozwiązaniem zagadki ma się zająć mężczyzna, który ma do spłaty dług honorowy. Jednak nie tylko do tego nawiązuje tytuł.

Muszę przyznać, że przyjemnie się czytało tą wielowątkową powieść sensacyjno-kryminalną. Początkowo tempo było dosyć równomierne, w drugiej połowie przyspieszyło, ale nie obfitowało w zwroty akcji. Fabuła solidnie skonstruowana, muśnięta psychologicznymi spostrzeżeniami, politycznymi i obyczajowymi uwagami. Historia zna podobne zbrodnie, do których z resztą autor nawiązał. Pisarz przedstawił genezę jak mogła wyglądać jedna z nich, jakie prozaiczne powody mogły popchnąć do masakry.

Autor doskonale dostosował młodzieżowy slang do ich wypowiedzi. Dzięki temu dialogom nadał autentyczny wydźwięk, ale jednocześnie całość dzieła straciła na poziomie.
Plusem są kreacje bohaterów, które ciężko mi było rozgryźć co i ile ukrywają i czy w ogóle są pozytywnymi czy negatywnymi postaciami. Ciekawe, że nie przeszkadzało mi, że główny, pierwszoosobowy narrator był "Bezimienny". Ta forma, swoją tajemniczością, działała wręcz na korzyść odbioru bohatera.
Książka zrobiła na mnie dobre wrażenie.

O tym, że kobieta zmienną jest, świadczy fakt, że sięgnęłam po kontynuację cyklu „Bezimienny”. A tak się zarzekałam, że tego nie zrobię! Bardzo skrytykowałam część pierwszą pt. „Prosta sprawa”, a teraz co? Przeczytałam „Dług honorowy” i nawet nie było tak tragicznie. Powiem więcej, nawet mi się podobało 😊 Być może książka trafiła na odpowiedni moment, może jest po prostu lepsza niż jej poprzedniczka, a może ja stałam się mniej wymagająca? Faktem jest, że przeczytałam i nie zgrzytałam zębami. Tylnej części ciała mi wprawdzie nie urwało, ale rozrywkę miałam całkiem niezłą.

Rzecz dzieje się w małej wiosce Wilki, gdzie każdy zna każdego, gdzie każdy również kryje każdego, kiedy trzeba. Kiedy znaleziono zwłoki młodej dziewczyny, a za winnego uznano odludka znanego z wybuchowego charakteru, do akcji wkracza nas Bezimienny. Za sprawą Czarnego, który nie wierzy w winę Traszki, przyjeżdża do Wilków w celu znalezienia prawdziwego mordercy.

Amatorom szybkich akcji książka przypadnie do gustu, tych tu nie brakuje. I chociaż dalej twierdzę, że jest to tania rozrywka dla niewymagających, to tym razem jakoś mi to nie przeszkadzało. Natomiast wiem jedno, jeśli Chmielarz dalej będzie podążał w tym kierunku, to zmaleje grono jego wiernych fanów. Bo w tym wydaniu to z pewnością nie jest ten autor, którego ja i wielu innych czytelników bardzo ceniło.

Przemyślana i ciekawie skomponowana wielowątkowa historia która nie pozwala czytelnikowi na nudę i trzyma go w ciągłej niepewności. Podczas lektury nie wiemy który z przedstawionych bohaterów jest pozytywny, który negatywny a który neutralny. Trudno odgadnąć co nimi kieruje i jakie mroczne tajemnice z przeszłości mają wpływ na ich działanie.

Lubię książki Wojciecha Chmielarza i biorę je w ciemno.
Nie zawiodłam się na tej. Jest wciągająca i trzyma w napięciu do końca.

"Dług honorowy" to kontynuacja dalszych losów bezimiennego bohatera, który po raz pierwszy pojawił się w powieści "Prosta sprawa". Pierwsza część mnie zachwyciła swoją prostotą i jakby spontanicznością. Przy drugiej części miałam wrażenie, że autor bardziej doprecyzował pomysł i fabułę - nie wyczułam tu tej spontaniczności, która emanowała z "Prostej sprawy" Ale absolutnie nie jest to zarzut - "Dług honorowy" to kolejna bardzo dobra powieść autora.
📖
Jak pierwszy tom był powieścią typowo sensacyjną, gdzie akcja goniła akcję tak drugi tom ma w sobie więcej kryminału niż sensacji. Autor wprowadził do powieści kilka różnych wątków, z pozoru różnych, nie mających ze sobą żadnych wspólnych cech ale tak naprawdę to każda z opisywanych spraw ma tzw. drugie dno. Z przyjemnością śledziłam losy mieszkańców małej wioski i z równie wielką przyjemnością przyglądałam się postaci Bezimiennego - tym razem już nie stylizowanego na Rambo a bardziej na współczesnego (znanego z filmu) Sherlocka Holmesa - te opisy walki, ruchów, które miał wykonać i ich konsekwencji, które opisywał w myślach od razu przywołały mi przed oczy postać londyńskiego detektywa granego przez Roberta Downey'a Jr. Całą książkę przeczytałam z niemałą przyjemnością. Krótko mówiąc podobało mi się :)
📖📖
Książka wciąga od samego początku. Autor stworzył naprawdę dobrą, wielowarstwową powieść, którą stopniowo, z biegiem czasu odkrywamy. Z każdym rozdziałem, z każdą przerzuconą stroną na jaw wychodzą coraz to...

Szczerze przyznam, że byłam zaskoczona intensywnością akcji w "Prostej sprawie" dlatego też z niecierpliwością czekałam na jej kontynuację. I oto jest "Dług honorowy" Wojciecha Chmielarza.

"Każdy z nas ma swoje długi do spłacenia", a Bezimienny wisi przysługę Czarnemu. Ma pomóc mu znaleźć winnego śmierci siedemnastoletniej dziewczyny.

Lubię jak się dzieje, a Wy?

Kolejna zagadkowa sprawa, która ewidentnie do prostych nie należy. Niesamowicie szybka i dynamiczna akcja nie pozwala na złapanie oddechu. Każdy rozdział zakończony tak, że po prostu nie masz wyjścia i musisz czytać dalej.
W poprzedniej części mieliśmy walkę z czasem o ratunek dla śmiertelnie chorego dziecka, to powodowało spore emocje, tutaj mamy morderstwo, gangsterkę, mordobicie, plantacje marihuany i plan zamachu, trochę sporo jak na jedną z pozoru sielską i anielską wieś. Jak widać, skrywa ona niejednego trupa w szafie, a zwłaszcza pewną, wstydliwą tajemnicę z przeszłości, którą za wszelką cenę będzie próbowała chronić.
Autor wywleka tutaj na światło dzienne wszystkie nasze przywary: nienawiść do obcych, których ubrał w skórę Romów, brak tolerancji dla wszelkiej odmienności, miłość do hajsu i zielonego.

Bezimienny spotyka się tu z niewytłumaczalną agresją. Oczywiście kibicujemy mu we wszystkich poczynaniach, bowiem mimo środków przymusu, których zmuszony jest użyć, robi to w dobrej wierze.
To człowiek zagadka, samotny wilk i cholernie inteligentny zawodnik. Kto...

Bardzo lubię książki pana Wojciecha Chmielarza. Jeszcze nie czytałam książki „Dług honorowy”, ale czytałam pozytywne opinie na jej temat. Bardzo mnie kusi, aby ją zamówić.

Dług honorowy to klasyczna powieść sensacyjna w konwencji westernowej, gdzie spotykamy głównego bohatera – samotnego mściciela, który robi porządek i znika. Trochę właśnie taki jest nasz bohater; tajemniczy Bezimienny, którego personaliów nadal nie poznajemy. W sumie nawet nie wydaje się to takie ważne. Ważne natomiast jest to, co i jak robi. A wplątuje się w kolejne kłopoty.

A wszystko zaczyna się od próby rozwiązania zagadki śmierci siedemnastoletniej dziewczyny. Kto i dlaczego zabił Olę? Tego będzie starał się dowiedzieć bohater. Zwłoki ofiary zostały znalezione na łodzi, która cudem uniknęła spalenia, czego nie można powiedzieć o jej ciele. Częściowo zwęglone zwłoki nosi ślady brutalnej zbrodni. O jej popełnienie zostaje oskarżony właściciel łódki, odludek Traszka. Bezimienny jednak nie wierzy w jego winę (nie tylko zresztą on). Mała społeczność Wilków, wsi w województwie lubuskim, nie jest przyjaźnie nastawiona do obcych, o czym nasz bohater bardzo szybko się przekona. Nie pomoże też drążenie przez niego tajemnic przeszłości, które miały nigdy nie zostać odkryte. A przy okazji nadepnie na odcisk pewnym Holendrom, którzy na terenie tej „sielskiej” wsi urządzili sobie hodowlę konopi. Jak widać, spokój Bezimiennemu nie jest pisany, a raczej gość lubi pakować się w tarapaty. Niektórzy już tak mają.

W Prostej sprawie mógł liczyć na wsparcie analityczki ABW, Justyny. Nie inaczej jest również i...

Mimo że nie znamy jego tożsamości to wiele możemy powiedzieć na temat bezimiennego bohatera wykreowanego przez Wojciecha Chmielarza, którego mieliśmy okazję poznać w „Prostej sprawie”. Przede wszystkim to, że zazwyczaj nie działa w ogólnie przyjętych ramach prawnych i społecznych, nie stroni od rozwiązań siłowych, przez co często pakuje się w kłopoty, na pewno jednak nie to, że jest niesłowny. Honorowo spłaca zaciągnięte długi, choćby miał narazić się całemu światu. Tym razem trzymanie się własnych zasad również przysporzy mu wielu nieprzyjemności, a czytelnikowi świetnej rozrywki.

Choć tu już nie jest tak lekko i zabawnie jak w pierwszym tomie. Po drastycznym początku, który funduje wręcz wybuch emocji i obnaża rozmiar ludzkiej niegodziwości i bestialstwa, brniemy w głąb pogmatwanych ludzkich relacji, wręcz fanatyzmu wyrosłego z poczucia krzywdy i odrzucenia.

Nasz bohater trafia do niewielkiej miejscowości Wilki, w której człowiek człowiekowi wilkiem, a mieszkańcy witają obcych z wyszczerzonymi zębami i zaciśniętymi pięściami. Próba wyjaśnienia śmierci młodej dziewczyny powiedzie go bardzo krętymi ścieżkami prowadząc do holenderskich gangsterów, owianej zmową milczenia tragedii sprzed lat i na wybuchową studencką imprezę.

I choć akcja rozkręca się dość powoli, bo z początku bohater błądzi we mgle domysłów, co rusz trafiając na ścianę milczenia, to w pewnym momencie zaczyna pędzić jak torpeda aż do zaskakującego końca. Intrygująco połączone wąt...

Bezimienny bohater od początku nurtuje swoimi tajemnicami i umiejętnościami. Sprawa Oli mu śmierdzi, lecz dług honorowy musi spłacić. Niby wszystko do siebie pasuje w logiczną całość, ale kilka rzeczy nurtuje bohatera, dlatego nie odpuszcza.

Nieprzyjazna atmosfera Wilków otacza jak obręcz i nie chce wypuścić. Emocje wiszą w powietrzu. Zmowa milczenia i nienawiść łączą mieszkańców lepiej niż więzy krwi. Nie dość, że wszędzie stoją drewniane rzeźby wilków, to w tej wiosce ludzie patrzą na siebie wilkiem. Miejscowi żyją obok siebie, nikt nikomu nie wchodzi w paradę, ale plotki krążą szybko. Chmielarz świetnie dobiera nazwy miejscowości i tworzy małe społeczności. Obok wsi po drugiej stronie jeziora mieszkają Holendrzy, którzy zajmują się handlem narkotykami. Oni też mają swoje tajemnice. Młodzież także, ale ich wątek był dla mnie najbardziej przewidywalny.

„Dług honorowy” to wielowątkowa powieść sensacyjna przedstawiona z perspektywy kilku bohaterów, pełna dynamicznych zwrotów akcji z dobrym zakończeniem, zmuszającym do chwili refleksji. Powieść o spłacaniu długów, złu tkwiącym w ludziach, nietolerancji, rasizmie, kompleksach, popełnionych błędach, zadawnionych urazach, manipulacji, nienawiści, zemście, różnicach w światopoglądzie, skomplikowanych relacjach rodzinnych, handlu narkotykami, macierzyństwie. Zręcznie poprowadzona narracja, stopniowane napięcie i umiejętnie budowany klimat powodują, że powieść wciąga i trudno się od niej oderwać. Poznajcie po...

Bezimienny powraca do nas w wielkim stylu.

Tym razem ma do spłacenia dług honorowy wobec Czarnego, który postanawia wykorzystać okazję i zleca Bezimiennemu zadanie. W Wilkach ma odnaleźć mordercę młodej dziewczyny, pomimo faktu, iż zatrzymany już został mężczyzna podejrzany o ten czyn. Okazuje się jednak, ze wieś skrywa więcej sekretów niż ktokolwiek jest w stanie sobie wyobrazić, a mieszkańców łączy zmowa milczenia. Co takiego dzieje się w Wilkach, że mieszkańcy chcą za wszelką cenę wygonić z nich obcych? Czego się boją? Rozwiązanie sprawy jest prawdziwym szokiem dla wszystkich.

***

Autor po raz kolejny porywa czytelnika w niezapomnianą i niebezpieczną podróż, która tylko z pozoru wydaje się łatwa do przebycia. Bardzo podoba mi się styl pisania Chmielarza, przez co czytanie jego powieści to czysta przyjemność. Tak było i tym razem. Główny bohater wciąż pozostaje postacią bardzo tajemniczą, ale jednocześnie bardzo ostrożną i sprytną. Podróżowanie z nim przez tę historię to czysta przygoda. Autor zapewnia czytelnikowi wiele emocji i elementów zaskoczenia, co dodatkowo podnosi walory książki. Fabuła jest bardzo zgrabnie skonstruowana i niezwykle wciągająca, co powoduje, że książkę się pochłania a nie czyta. Jest tutaj kilka wątków, które mają zmylić czytelnika, jednak wszystkie są ze sobą zgrabnie połączone, co utrudnia samodzielne śledztwo. Muszę przyznać, że nie spodziewałam się takiego zakończenia, albo raczej ...

Dług honorowy to druga część cyklu o Bezimiennym. Pierwszej części niestety nie czytałam, ale pewnie nadrobie to niedopatrzenie w niedalekiej przyszłości.

Autor zabiera nas do malowniczo położonej wioski w lubuskim- Wilki. Podążamy wraz z Bezimiennym by rozwikłać pozornie rozwiązane już śledztwo w sprawie morderstwa 17 letniej Oli. Wiadomo jest że Wilki to nie Warszawa i trudno wmieszać się w tłum więc przyjazd nieznajomego, który nie dość że nie jest zbyt rozmowy to jeszcze węszy i odkrywa tajemnice mieszkańców wywołuje spore zamieszanie i budzi agresję wśród mieszkańców.

Powieść Chmielarza to nie tylko doskonale stworzony kryminał czy thriller to niesamowity majstersztyk jeżeli chodzi o ludzkie emocje, zwłaszcza te głęboko ukryte i tłumione każdego dnia. Autor wręcz mistrzostwo rysuje profil psychologiczny tej małej acz bardzo niejednolitej społeczności i osób z zewnątrz które próbują to tej zamkniętej grupy dostać. Naprawdę Panie Autorze czapki z głów.

Dodatkowym plusem tej historii jest główny bohater o którym kompletnie nic nie wiemy (chyba,że w pierwszej części, co nieco zostało wspomniane). Niezwykle nietypowy zabieg, dotąd się z tym nie spotkałam Nie znamy imienia, wieku, historii jego życia,traumatycznych wydarzeń ( a takie na pewno są) kompletna tabula rasa. To dodatkowo intryguje i zmusza czytelnika do zadawania pytań.

Książkę polecam nie tylko wielbicielom kryminałów czy thrillerów ale również tym którzy lubią trochę pogrze...

Pierwszy tom z Bezimiennym bardzo mi się spodobał. Kiedy autor zdecydował się na kontynuację serii niezmiernie się ucieszyłam.
W Wilkach dochodzi do zabójstwa 17-letniej Aleksandry Michnowskiej. Podejrzanym w tej sprawie jest Bogdan Traszka, alkoholik, awanturnik, który niejednokrotnie zaczepiał dziewczynę. Bezimienny zjawia się we wsi na prośbę Czarnego, który jest przekonany, że policja złapała nie właściwego sprawcy. W miarę trwania śledztwa Bezimienny odkrywa, że zabójstwo to jedynie wierzchołek góry lodowej. Im bardziej zagłębia się w śledztwo, oraz w relacje międzyludzkie, odkrywa, że dotarcie do prawdy nie będzie wcale takie łatwe.
Uwielbiam, kiedy w małych, praktycznie nie istniejących na mapach wsiach dochodzi do morderstwa. Miejscowa społeczność jest wstrząśnięta tragedią, nikt nic nie wie, jeden podejrzewa drugiego, a tak naprawdę wychodzi na to, że wszyscy patrzyli, lecz nikt tak naprawdę nie widział co dzieje się pod jego nosem. Najlepiej jest oskarżyć mieszkańca, który stwarza problemy i łatwo się go pozbyć posyłając go za kratki.
Panu Wojciechowi udało się połączyć kryminał z sensacją, dodając do tego bardzo dobrą charakterystykę małych miasteczek, wsi, gdzie praktycznie każdy uważa się za świętego, a skrywa w szafie wiele tajemnic, które najlepiej gdyby nie ujrzały światła dziennego. Ode mnie 9/10.

Powszechnie - Chmielarz nie zawodzi, jest naszą polską Agathą Christie, ma swój styl, utrzymuje książki w stałej konwencji... I to póki co było dla mnie dobre, po kilku pozycjach tego już oczekiwałam. Druga część "Cyklu o Bezimiennym" (swoją drogą, czy ta nazwa powstała już po wydaniu "Prostej sprawy" na podstawie odczuć czytelników?) bardziej niż pozostałe nudzi i rozwleka się. Taki urok, ale relacje innych bohaterów wprowadzają dla mnie chaos.

Niemniej, na treści się skupmy, a jest na czym, bo mamy tu wykwintne morderstwo jak w dobrych serialach kryminalnych, dobrze zbudowane relacje między bohaterami i realizowanie długu wdzięczności za wszelką cenę. Bezimienny tajemniczy bohater przyjeżdża do wsi Wilki, gdzie pomaga w poszukiwaniach mordercy - z dobroci serca czy żeby spłacić dług, który sam odczuwa? Przez cały czas mamy zbudowane napięcie i aurę tajemniczości nierozwiązanej zagadki. Polecam, ale bez kubka zimowej rozgrzewającej herbaty, proszę nie zaczynać czytania!

Tytułowy dług honorowy, to dług, który na kartach tej powieści spłaca Bezimienny wobec Czarnego. By wyrównać rachunki bohater został zobowiązany do rozwiązania zagadki śmierci młodej dziewczyny. Niby zabójca siedzi w więzieniu, ale jak tylko Bezimienny pojawia się w wiosce Wilki i zaczyna się orientować w sytuacji, staje się jasne, że za kratkami siedzi niewinny człowiek.
Ale w tej małej, nieprzyjaznej wiosce, w której pozornie nic się nie dzieje, wkrótce ma dojść do jeszcze gorszych zbrodni. W tle wydarzeń pojawia się również wątek hodowli marihuany. Okazuje się, że nie tylko teraźniejszość wioski jest naznaczona krwią, ale również jej przeszłość kryje mroczne tajemnice. Autor bardzo ciekawie rozrysowuje szkice psychologiczne postaci.
Książka wciąga od pierwszej strony, a akcja przyspiesza tępa z każdą kartką. Również zakończenie bardzo przypadło mi do gustu - w postaci opowieści o wybaczeniu i o tym, że długi trzeba spłacać.