Za granicą

Sama nie wiem, co myśleć o tej książce. Była inna niż te dotychczasowe napisane przez autora, które czytałam. Wiało tu trochę gatunkiem domestic noir. Klaustrofobiczne umieszczenie akcji w domku letniskowym w Chorwacji, odwiedzanie przez parę głównych bohaterów jednej plaży i jednych sąsiadów. Innym aspektem wskazującym na ten gatunek jest stosunkowa mała ilość postaci, która automatycznie zawęża krąg podejrzanych mogących dokonać zbrodni. W pierwszym rozdziale dowiadujemy się, kto był ofiarą, a potem cofamy się w czasie do wyjazdu na tygodniowe wakacje w Chorwacji Darii, Marka i ich synka Antka. Para po drodze zabiera autostopowiczkę Verę, która, wraz z dużo starszym mężem Johanem, okazuje się być ich sąsiadką.

Historia rozwijała się bardzo długo, przez 60% książki. Potem w końcu zaczęło się coś dziać. Początkowo dawało to nadzieję na iście zawiłą, mroczną intrygę, jednak finał okazał się zwyczajny, bez fajerwerków, bez zaskoczenia. Motywacja, która pchnęła do zbrodni była tą najprostszą do domyślenia.
Słabą stroną powieści była też ta zapowiadana namiętność, niezwykłe pożądanie. To były męskie fantazje, ale opowiadane jako kobiece pragnienia.
Mocną stroną były zmiany w sposobie myślenia postaci pod wpływem alkoholu lub medykamentów, jak tracili kontakt z rzeczywistością i od poważnych myśli przechodzili do trywialnych rozważań.

Podobała mi się ta powieść, ale żałuję, że nie była bardziej skomplikowana i zaskakująca.

Dopiero dobrze za połową zrobił się z niej kryminał. Do tego czasu zwykła obyczajówka, aczkolwiek książka poprawna, czytało się dobrze.

Niesamowicie wciągająca lektura. Tempo akcji jest powolne, więc ci, którzy lubią rozlew krwi od pierwszych stron mogą się rozczarować - autor wprowadza nas w iście wakacyjny klimat, gdzie nikomu nigdzie się nie spieszy i na wszystko jest czas. Pomimo wolnej akcji książka diabelnie szybko wciąga. Ja przepadłam w lekturze od pierwszych stron i czym dalej tym było jeszcze lepiej. Jestem zachwycona. Książkę polecam wszystkim.

Moje odczucia po przeczytaniu tej powieści nie są jednoznaczne. Sięgnęłam po książkę dlatego, że mam dobre wspomnienia po "Żmijowisku" to raz, a dwa, na urlop, co prawda nie w Chorwacji, planowałam coś o niedużym kalibrze. Teoretycznie udało się, ale... gdzieś w głębi duszy, w końcu to Chmielarz, liczyłam na kryminał z przytupem. Niekoniecznie tak wyszło, ponieważ największą część tej historii (dosłownie jakieś 2/3 powieści) stanowi tło obyczajowo-psychologiczne, którego nie mogę się przyczepić, bo w sumie jest dobrze poprowadzone. Zachowania bohaterów, dwóch małżeństw Darii i Marka oraz Very i Johana są logicznie umotywowane. Chociaż mam wrażenie, że odbiór ich pewnych reakcji i przemyśleń - w myśl wyrażenia "punkt widzenia, zależy od punktu siedzenia" - będzie różny. Daria, która jest "gwiazdą" tej historii oraz fanką „co by było gdyby” - może irytować. Jest kobietą, która ma to, co chciała, ale chyba nie to, czego pragnęła. Dlatego jej liczne rozczarowania, masa kompleksów, kontrowersyjni nowi znajomi, a do tego wakacje, dające dyspensę na pewne zachowania, prowadzą do niespodziewanych zdarzeń, przez które nasza bohaterka traci głowę. Co tu dużo mówić, ja też, bo te nagłe zdarzenia podano w skondensowaniu, na szybko. Miałam mętlik w głowie, masę pytań, przez co finał odebrałam jako niedorzeczny. Pomimo tego, że podobało mi podłoże psychologiczne i relacje międzyludzkie, doskonale było wyczuwalne napięcie miedzy bohaterami i wiszący w...

Wojciech Chmielarz od jakiegoś czasu zdaje się wychodzić poza schematy gatunkowe, widać, że szuka czegoś głębszego, a intryga kryminalna to tylko pretekst, by przyjrzeć się człowiekowi. I tak jest w „Za granicą”, w której zabiera nas na wakacje do Chorwacji razem z polskim małżeństwem z 4letnim synem. To wyjazd, na który czekali od lat, zajęci pracą i wychowywaniem dziecka. Niestety nic nie idzie po ich myśli, Marek jednak musi pracować, Daria chodzi zirytowana, że mąż nie może wygospodarować nawet tygodnia wolnego dla niej i syna. I tak zaprzyjaźnia się z mieszkającą obok parą, młodą, piękną, nieskrępowaną Szwedką i jej sporo starszym mężem... Czytelnik od początku wie, że coś się stanie, że te wakacje nie skończą się dobrze, tylko co? Autor długo utrzymuje nas w niepewności, zapewnia przyjemne, delikatne napięcie, jednak nawet ono nie jest tak ważne jak kreacje postaci, które z początku mogą denerwować, ale szybko okazuje się, że to dlatego, że są tak bardzo ludzkie... Dobrze przedstawiają nas Polaków, szczególnie te pokolenie liczące teraz 30-40 lat, które wychowało się w czasach, kiedy dorosłość mocno wpisywała się w jeden schemat – trzeba mieć dobrą pracę, dobre wykształcenie, szybko założyć rodzinę. W tamtych czasach nie dbało się aż tak o zdrowie psychiczne, o balans, więc teraz tym dorosłym ciężko jest pozbyć się przekonań wyniesionych z dzieciństwa, sami wpisujemy się w schemat, co powoduje frustrację i niespełnienie. Cały czas chce się czegoś więcej, wymaga się...

Pełna złych przeczuć Daria wybiera się z rodziną na wakacje do Chorwacji. Słońce, plaża i bezkres nieba, które zlewa się z błękitem morza, czyż nie tak wygląda raj? Jednak atmosfera staje się dziwnie niepokojąca, a to za sprawą sąsiadującej z nimi pary Szwedów. On dużo starszy, ona młoda i bardzo atrakcyjna.

Bohaterowie i sytuacje, w jakich zostają postawieni, zdają się aż nadto realne i właśnie dlatego, tak łatwo się z nimi utożsamiamy. Bez wątpienia Chmielarz osiągnął mistrzostwo w kreowaniu postaci ogarniętych burzą emocji. Powoli, acz konsekwentnie sączy je w nasze serca i umysły.

Daria cały czas się zamartwia, początkowo biorę to za intuicję, jednak szybko okazuje się, że ona po prostu taka jest. Marek imponuje mi swą nieufną postawą w stosunku do młodej i ponętnej Szwedki, aż dziw bierze, że na nią nie leci, jak pewnie zrobiłaby to większość mężczyzn, ona go tylko drażni i irytuje. Zdumiewa go, że podbiła ona serce Darii, zaczyna to być problemem, rodzić konflikty i nieporozumienia. Szybko okaże się, jak bardzo ufna i naiwna jest jego żona a wakacje, które miały być rajem, powoli zamieniają się w piekło.

Już o tym wspominałam, że dla mnie Chmielarz to taki Smarzowski literatury. Obaj przedstawiają świat nader realistycznie, bez upiększeń, wyciągają na światło dzienne wszystkie nasze wady i słabości, i chociaż nic co ludzkie nie powinno nam być obce, to jednak ta prawda rzucona nam prosto w oczy wprawia w zażenowanie i uwiera niczym kamyk ...

Chociaż sezon urlopowy jeszcze przed nami, ja lekturę książki Wojciecha Chmielarza "Za granicą" ja mam już za sobą.
Co prawda, nie byłam nigdy w Chorwacji, ale słyszałam od znajomych o plażach, na których brakuje... piasku. No właśnie, ale za to są tam kamienie...
I na takie wczasy do Chorwacji wybrał się Marek z Darią oraz synkiem. Miała jeszcze jechać z nimi zaprzyjaźniona para, lecz z niezależnych od nich przyczyn, nie mogli się tam wybrać. Zatem Daria z Markiem mieli cały czas tylko dla siebie i syna. Pomimo początkowej złości na przyjaciół, gdy przybyli na miejsce, nie mogli oderwać oczu od pięknego widoku, chociaż było jak dla nich zbyt gorąco.

Po „Żmijowisku”, myślałem, że w tej materii podobnych klimatów nic już Chmielarz nie wymyśli. A jednak. Wojciech Chmielarz w swojej powieści „Za granicą” udowadnia, że można na spokojnie i bez nerwowego biegania stworzyć bardzo dobry thriller z dużą domieszką nieoczywistej psychologii popartej erotyzmem a wzbudzonym tęsknotą za czymś nieznanym. Prosta, wakacyjna opowieść w chorwackim klimacie o polskim małżeństwie z kilkuletnim dzieckiem szukającym tygodniowego, urlopowego wytchnienia w zderzeniu ze szwedzkim małżeństwem. Nic tu nie jest takie na jakie wygląda, tylko jedna osoba wie o jaką stawkę idzie i kto rozdaje karty.

Świetna lektura

Upalne lato, bezkres chorwackiego nieba, beztroska plaża i morze – tak wygląda raj, do którego przyjeżdżają na wakacje Daria i Marek z synem. To pierwsze zdanie z okładki. Przeczytałam je ja, przeczytać może każdy. Po tym zdaniu trochę zgłupiałam i pomyślałam: no tak Chmielarz dojrzał. Koniec pewnej epoki. Nie będzie już społecznie zaangażowanych kryminałów, które tak lubię. Ależ można się pomylić… Zaczęłam czytać książkę i okazało się, że nie miałam racji. Zaczęło się dobrze, a później było tylko lepiej.

Wspomniana para, Daria i Marek wyjeżdżają na wakacje do Chorwacji. Na miejscu poznają parę Szwedów, Johana i młodszą od niego, atrakcyjną Verę. Chmielarz przedstawia Polaka za granicą – Polaka, który nie jest rozrzutny i który nawet na wakacjach, jak pojawia się okazja do zarobku, to co robi? No tak!. Marek otrzymuje propozycję pracy i oczywiście musi z niej skorzystać, więc większość czasu spędza, nie z żoną na piaszczystej słonecznej plaży, tylko przed laptopem. Daria jest znudzona i samotna, i coraz bardziej zbliża się do nowo poznanych sąsiadów. Początkowa fascynacja przeradza się w pożądanie, atmosfera gęstnieje.

Taki mamy obecnie trend w literaturze, że prawie każdy pisarz „łapie za pióro” i próbuje swoich sił, aby udowodnić całemu światu, że on/ona także jest w stanie napisać dobry tekst erotyczny. Wbrew pozorom to wcale nie jest takie łatwe. Nie mam oczywiście na myśli tych wszystkich książek...

Chorwackie skalisto-żwirowe plaże, ciepły Adriatyk, lokalne tawerny, dźwięki cykad - właśnie w te rejony zaprasza nas autor Za granicą. Może najnowsze dzieło Wojciecha Chmielarza to tania wakacyjna rozrywka idealna na leżak, czy plażę jednak swoim stylem porwała mnie od pierwszych stron.
Gdy Daria i Marek spotykają parę szwedzkich turystów ich urlop nabiera całkiem nowego wymiaru. U bohaterki górę bierze dziwna fascynacja nowo poznanymi, do głosu dochodzą głęboko skrywane pragnienia seksualne, kobieta za wszelką cenę pragnie, by coś przeżyć i mieć później o czym opowiadać. Atmosfera zagęszcza się i właśnie wtedy następuje zwrot akcji, po którym zupełnie nie chciało się czytać dalej.
Autor pokazał jak nasze pragnienia mogą okazać się pułapką oraz co się stanie, gdy wyłączymy czujność. Tego mu zarzucić nie można, ale co do reszty niestety nie popisał się.
Zabrakło widowiskowego zakończenia, spodziewałam się efektu zaskoczenia, wszystko zostało spłycone i spakowane w przewidywalny kryminał. Jedna z największych potrzeb fizjologicznych typu sikanie dostąpiła zaszczytu, by pisać o niej z niesamowitą częstotliwością. Pomysł z taczką trochę infantylny, zabrakło jeszcze zawijania w dywan. Na pewno dostaniemy tu mnóstwo informacji o tym, co bohaterowie robią po zamknięciu w toalecie...
Zabrakło mi wyjaśnienia zagadki z portfelem, kilka błędów logicznych, brak głębi. Za to możemy się delektować mnóstwem informacji, co bohaterowie piją, co robią w toalecie. Jak na d...

Wakacje w kraju czy za granicą?

Bohaterowie najnowszej książki Wojciecha Chmielarza wybrali drugą opcję. Sielskie wakacje w rozgrzanej słońcem Chorwacji okazały się najgorszymi w życiu pewnego małżeństwa…

Daria i Marek wraz z kilkuletnim synem przyjeżdżają do wynajętego apartamentu, w którym mają spędzić najbliższy tydzień. Bliskość błękitnego morza, plaża, gorące słońce i beztroska, z dala od problemów i pracy. To brzmi, jak urlop, który musi się udać. Niestety, mężczyzna już na początku pobytu dostaje wiadomość z biura, która zmusza go do poświęcenia się pracy i spędzenia kilku dni przed komputerem. Rozczarowana tym faktem Daria, coraz więcej czasu spędza ze swoimi wakacyjnymi sąsiadami – szwedzkim małżeństwem, Verą i jej dużo starszym mężem Johanem. Przy bliższym poznaniu okazuje się, że to nie jest książkowe małżeństwo, a ona sama zaczyna być wciągana w serię niezręcznych sytuacji.

Tak czułam, że ta beztroska i mocno obyczajowa strona książki w końcu zamieni się w prawdziwy, pełen napięcia thriller. Nie myliłam się! Wojciech Chmielarz napisał książkę, w mojej ocenie, nieco inną od dotychczasowych. Przez dłuższy czas mamy do czynienia z intrygującą obyczajówką podszytą pragnieniami, zachętami i pożądaniem. Aż w pewnym momencie następuje zwrot akcji i wkraczamy w duszny, hermetyczny thriller. To mistrzowska opowieść o pragnieniach, które wypowiedziane na głos mogą okazać się dramatyczne w sku...

Wakacyjny kryminał z dużą nutą pożądania? Ja jestem na tak!
To moje kolejne spotkanie z Chmielarzem po którym stwierdzam, że uwielbiam naszych polskich autorów i ich nieszablonowe pomysły.

To całkiem inna książka autora pod względem fabularnym, przeczytana przeze mnie w kilka godzin. Lubię jego kreacje bohaterów takich prawdziwych, z wadami i masą popełnianych błędów.

Tym razem autor zabiera czytelników do Chorwacji, gdzie Daria i Marek razem z synem spędzają urlop. Chcieli spędzić trochę czasu razem ale poznają intrygujących Szwedów. Johana i Vere. Marek ucieka w pracę, a Daria poznaje bliżej poznaną parę. Obsesja, pożądanie i smak zemsty. Ktoś spędza właśnie ostatnie wakacje w życiu..

Mamy tutaj dość stereotypową polską rodzinkę, on jest wiecznie zapracowany, a ona większość czasu spędza z dzieckiem, źle czuję się w swoim ciele, wszystko poświęca dla nich, czuję się zaniedbana. Jej przeciwieństwem jest Vera. Młoda, kipiącą energią kobietą, która bawi się życiem i korzysta z niego na 100%. Daria poznając nową znajomą zaczyna zauważać to, czego jej brakuje w dotychczasowym życiu i się z nią zaprzyjaźnia, Vera ją fascynuje.

Plusem tej powieści jest szybkość akcji, bo pędzi ona do przodu, nie dając chwili na oddech. Autor już na samym początku daje nam zarys finału spotkania się tej czwórki, choć można to różnie zinterpretować. Ja czułam się mile zaskoczona.

To idealna książka na teraz - słońce, plaża - niepowtarzalny k...