Wyszukiwarka

“Moja siła jest w mej słabości.”

“coś w mej duszy pękło, rozłupało się, już nieodwracalnie,...”

“Jakiekolwiek byłoby źródło mej głupoty, jeszcze się nie wyczerpało.”

“Z tego cienia na podłodze duszy mej już żadne ręce Nie podniosą – NIGDY WIĘCEJ.”

“Wszędzie i zawsze będę ja przy tobie, Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił.”

“Moje życie bez wagi czeka na wiatr śmierci,jak ptasie piórko na wierzchu mej dłoni.”

“Zawsze byłem zwolennikiem, nie wiem, czy słusznie czy niesłusznie, samodzielnego rozwiązywania problemów, które fortuna stawiała na mej drodze.”

“Niebawem serce przestało dostarczać pokarmu myśli, istnienie moje dochodziło mej świadomości jedynie przez głębokie uczucie nudy.”

“Cierniem jesteś w mej koronie, w mym uśmiechu – smugą smutku, czy ja kiedyś cię dogonię, chociaż idziesz pomalutku?”

“Znalazłem nawet jakieś nieoczekiwane zadowolenie w pełni mej zgryzoty i spostrzegłem, z tajemnym uczuciem radości, że ból nie jest uczuciem, które by się wyczerpywało jak rozkosz.”

“Najmilsi! Tak mi miło, że zechcieliście tutaj przyjść i być razem ze mną w tej ostatniej podróży. Wybaczcie brak mej wyraźnej obecności. Sami rozumiecie: siła wyższa.”

“Do mej nienawiści dla zwierzęcia przyczyniło się niewątpliwie odkrycie, którego dokonałem rankiem, nazajutrz po sprowadzeniu go do domu, a mianowicie, tak samo jak Plutonowi, brakowało mu jednego ślepia”

“Kiedy jestem na mieście I pulsujące płomyki życia, Ludzie, przemykają obok, Zapominam o mej stracie, O małej luce w wielkiej konstelacji, O miejscu, w którym była gwiazda." D.H. Lawrence "Zanurzenie”

“W każdym z tych miejsc na świecie zostawiłem kawałek siebie. Dziś mienią się w mej pamięci kolorami wspomnień o ludziach, z którymi miałem szczęście grać, śmiać się, czubić też, ale przede wszystkim być. Wielu z nich już nie ma.”

“Serce moje spętane zaklęciem piękności. Nic nie będzie w stanie zniszczyć mej miłości. Choć jak świeca się spalę, cieniem swym się stanę, nie zazdroszczę sercu swobodnemu wolności. Mnie są przeznaczone kajdany miłości.”

“Jeśli przeciw mej miłości popełniłem jakąś zbrodnię,
Jeśli sądzisz, żem ją skalał, żem zachował się niegodnie,
Przeto błagam wybaczenia. Winowajcy daruj grzechy,
Jeśli prosi zmiłowania i tej jednej chce pociechy.”

“Który to już raz rozpamiętuję te chwile? Chronię, pielęgnuję wspomnienie każdej minuty. Stąd, z tego wariackiego więzienia wszystko inne wydaje się być piękne, mądre, harmonijne. Przepowiadam sobie raz po raz tamten poranek, by nie zatarł się w mej pamięci. To teraz najcenniejsze przeżycie: pamiętać...”

“Nie miałabym nic przeciwko jesieni, gdyby nie fakt, że zaraz po niej przychodzi mroźna zima, a wtedy mój organizm na każdym kroku przypomina mi, że głęboko w mej naturze leży zwyczaj zapadania w stan hibernacji wraz z borsukami”

“- Nie chciałbym nikogo wprowadzać w błąd: piastuję wprawdzie tekę Rolnictwa, lecz w mej gestii leżą Sprawy Wewnętrzne. Rolnictwem zajmuje się Ministerstwo Marynarki Wojennej. To taki mały wybieg, do którego się uciekliśmy, aby zagmatwać kwestię odpowiedzialności. ”

“Napisałem głupio, lecz nie zawierałem z nikim kontraktu na dostawę samych dzieł mądrych, doskonałych. Dałem wyraz mej głupocie i cieszę się z tego, bowiem niechęć i surowość ludzka, jaką pobudziłem przeciw sobie, kształtuje mnie i urabia, stwarza jak gdyby na nowo, i oto jest jeszcze raz na nowo urodzony.”

“Jeśli chodzi o mnie, to jestem chorym na oryginalność popaprańcem. Nie spodobałem się sobie, gdy przestałem być dzieckiem i postanowiłem ze sobą walczyć, robić sobie na przekór. W ten sposób pozbyłem się korzeni własnej osobowości, a jeszcze nie powstała nowa i aktualnie tkwię w dupie nicości i dopiero się rodzę do mej własnej wielkości, która być może nigdy nie nadejdzie.”

“Jeśli chodzi o mnie, to jestem chorym na oryginalność popaprańcem. Nie spodobałem się sobi, gdy przestałem być dzieckiem i postanowiłem ze sobą walczyć, robić sobie na przekór. W ten sposób pozbyłem się korzeni własnej osobowości, a jeszcze nie powstała nowa i aktualnie tkwię w dupie nicości i dopiero się rodzę do mej własnej wielkości, która być może nigdy nie nadejdzie.”

“Popatrzyłam więc raz jeszcze z nieco większej odległości, z której nie było ich widać i uśmiechnęłam się do swego odbicia, pragnąc sprawdzić czy faktycznie mam w dalszym ciągu smutne oczy. Promieniowało z nich szczęście, trwające w mej duszy niezmiennie. To chyba dlatego tak często odczuwałam radość bez żadnej przyczyny, a moim ulubionym stwierdzeniem było: „Cieszę się.”.”

“Podobiznę lic jej własnych - wino, które płonie -
Niby ognia blask różowy podałem jej w dłonie.
Wzięła je i zapytała, śmiejąc się, dziewica:
"Jakże można kazać komuś, by pił ludzkie lica?"
Rzekłem: "Wypij, to łzy moje, z mej krwi te czerwienie,
W czarze zmieszał je mój oddech i moje westchnienie".”

“Rozbawiło mnie wspomnienie, które skojarzyło mi się z utyskiwaniem mej sąsiadki. Otóż moja prababka opowiedziała mi kiedyś, że jej babka przekazała jej pewien humorystyczny epizod: Na pierwszym zebraniu w szkole syna dowiedziała się, iż jego klasa poddana zostanie eksperymentowi rozpoczęcia nauki czytania i pisania od całych zdań. Jak się później okazało ów nowatorski pomysł polegał na tym, że rodzice sami musieli uczyć dzieci poszczególnych liter i składania ich w całe wyrazy, dzięki czemu eksperyment powiódł się, a jego autorka uzyskała habilitację. Mój spontaniczny śmiech spowodowało przypomnienie sobie pierwszego zdania, od którego to biedne dziecko zaczęło naukę, a które zostało przywołane w mej pamięci wybrzydzaniem siedzącej obok mnie kobiety. Brzmiało ono: „Lenin jest wiecznie żywy.””

“"Nie zamierzałem się w tobie zakochiwać, a ty z pewnością nie planowałaś, że zakochasz się we mnie. Ledwo jednak się poznaliśmy, nie uległo wątpliwości, że żadne z nas nie ma wpływu na to, co się dzieje. Zakochaliśmy się w sobie mimo dzielących nas różnic, a gdy już to się stało, zrodziło się coś wyjątkowego i pięknego. Moim zdaniem w ten sposób kocha się tylko raz i dlatego każda nasza wspólna minuta jest na trwałe wyryta w mej pamięci. Nigdy nie zapomnę ani jednej chwili."”

“Co mogę rzec o miłości?
Co mogę rzec o kobiecie?
Że bólu i smutku, i złości
przysparza tylko na świecie. Gdym odchodził, gdym szedł na bój krwawy,
łzami szkliły się oczy mej żony.
Gdym powrócił, nie dźwignęła się z ławy,
bom bez łupów był i raniony. Co rzeknę w obronie miłości?
Co dobrego znajdę w niewieście?
Nic i nic, popiół, pustkę srogą
i gorycz, co pali me serce.”

“Hej! Goń Megapoda!”

“... hej, ja mruczę! To jest jakby... jakbym się w środku uśmiechała.”

“Przemówiła do niego, zanim świat się rozpadł.
- Hej, śpisz jeszcze?”