Kasia

Zarówno książka, jak i film bardzo poruszające. Historia uczuć, do których bohaterowie musieli dojrzeć latami. O przyjaźni, o miłości (choć bez ckliwych dialogów) oraz sile przyciągania się nawzajem dwóch totalnych przeciwieństw. Polecam :)

Mam mieszane uczucia co do oceny tej książki. Początek bardzo mi się podobał, a potem nastąpiła ciągła tendencja spadkowa. Nie chcę upraszczać, ale momentami irytowała mnie fabuła, w której poważny pisarz sprawiał wrażenie tłumaczącego się ze swoich uczuć do młodej dziewczyny i robił z tego pożądania filozoficzny aspekt. Nie odradzam czytania, niec...

Książka pozwala na refleksję nad życiem, marzeniami... Kilka opowiadań utknęło mi w pamięci, ale sporo mimo wielkiego przesłania gdzieś umknęło, dlatego planuję przeczytać kiedyś jeszcze raz ;)

Jak dla mnie styl pisania tej pisarki jest godny podziwu. Opowiadania szokują, czasami budzą śmiech lub zmieszanie. Chętnie przeczytam to jeszcze nie raz.

Nie spodziewałam się, że to będzie aż tak baśniowa historia. Piękna opowieść pisana magicznym językiem. Można z niej wynieść sporo mądrości :) Polecam

Świetny styl pisania. Lekko, poetycko i głęboko. Szybko przeczytałam, ale bez zahamowań wrócę jeszcze raz. Dla mnie najlepsze opowiadania to "Szafa" i "Numery", choć i "Deus ex" nie był najgorszy. Książkę wypożyczyłam z biblioteki, ale już zacznę się oglądać za własną. I przede wszystkim wgłębię się w dzieła pani Tokarczuk.

Tym razem się rozczarowałam. Chyba jednak za szybko pochwaliłam tego pisarza. Książka kompletnie nie trafiła w moje gusta...

Historia bardzo wzruszająca. Cały czas nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że nie przydarzyła się autorowi tej książki. Wszystko brzmiało tak autentycznie... Najpierw obejrzałam film, potem zabrałam się za książkę przez co obrazy w wyobraźni same mi się narzucały. Trochę żałuję, albo może właśnie przez to tak szybko mi się to czytało? Polecam :)

Połknęłam ją w jednej chwili. Zdążyłam dopić kawę do końca i już było po lekturze. Książka urocza, zabawna i wzruszająca. "Trach: uśmiech!" - od jutra próbuję ;) Panie Schmitt, Pan mnie nigdy nie zawodzi! :)

Podobała mi się bardziej niż wychwalany przez wszystkich "Alchemik". "Jedenaście minut" to głęboka analiza myśli prostytutki. Z obawy przed upokorzeniem w rodzinnej Brazylii, że nie udało jej się zarobić kokosów, woli oddawać swoje ciało mężczyznom, by uzbierać na bilet powrotny i farmę. Chce powrócić do ojczyzny z tarczą. Ale czy postanowienie nie...

Rozczarowałam się. Bardzo lubię koty, sądząc po okładce i notce na okładce liczyłam na coś naprawdę świetnego. Jednak książka do mnie nie przemówiła. Przeszkadzały mi liczne dygresje, brak ciągłości. Daję trzy gwiazdki za refleksję nad tym jak to jedno wydarzenie może pociągnąć następne i w końcu cały ich łańcuch.

Pamiętam, że ją czytałam. Jednak cała fabuła gdzieś mi umknęła. Trzeba będzie się cofnąć wstecz :)

Miło się czyta, dobrze wczuwa w dziecięce myślenie. Ale nie rozumiem aż tak wielkich zachwytów nad tą książką. Dobra, pouczająca, filozoficzna, ale bez przesady, żeby zmieniła mnie na zawsze.

Moje drugie spotkanie z dziełem Murakamiego. Nie zawiodłam się, ale wręcz zaskoczył mnie pozytywnie ze zdwojoną siłą. Lektura niesamowita, pełna ciekawie zarysowanych bohaterów. Opowiada o samotności, komplikacjach uczuciowych. Gorąco polecam i sama już rozglądam się za kolejną książką tego pisarza.

Moja pierwsza przygoda z Murakami. Jego styl wydał mi się trochę lakoniczny, ale podoba mi się ich prostota. Jeśli chodzi o fabułę to absurd goni dziwactwo, całość nieprzewidywalna i momentami człowiek się zastanawia "o co w tym chodzi? do czego on zmierza?". To pewnie pierwsza i nieostatnia styczność z tym pisarzem, na półce już czeka na mnie jego...

Po przeczytaniu oczywiście sprawdziłam czy taki blog naprawdę istnieje. Potwierdzone - istnieje. Tekst bardzo ostry, przeżycia odważne, wręcz momentami niesmacznie się to czytało. Ale mimo wszystko próbowałam rozgryźć jej psychikę, co ją targało do takich czynów. Tak jak moja poprzedniczka, książkę przeczytałam w jeden dzień.

Postanowiłam przeczytać, skoro to tak popularna książka. Chodź początkowo mnie wciągnęła, ze względu na interesujące złote myśli, to z czasem zaczęła nużyć, ich wymuszonym nadmiarem, fabułą, z jednej strony pełną refleksji, ale ciągnącą się w tempie żółwia. Może jeszcze kiedyś do niej wrócę i spróbuję znaleźć jeszcze raz w niej coś, co sprawiło, że...

Lekka, do przeczytania w jeden wakacyjny dzień :)

A ja o niej mogę powiedzieć tylko pozytywnie. Przeczytałam ją w jeden dzień i wywarła na mnie piorunujące wrażenie. Po tej lekturze jestem przepełniona energią do zmian! :) Polecam!

Rozczarowałam się. Sama idea książki, poszukiwanie własnej drogi i miejsca - super. Ale na Indiach się zablokowałam i nie potrafiłam dalej. Zbyt mocno powiało nudą. Film też obejrzałam i cóż, chyba pierwszy raz film podobał mi się bardziej.

Okładka, tytuł - wszystko zachęcające, jednak w środku wielkie rozczarowanie. Standardowy romans, akcja łatwa do przewidzenia. Generalnie po przeczytaniu odłożyłam z niesmakiem.

Przeczytałam dla odświeżenia moich gimnazjalnych wspomnień :) Polecam dla młodszych dziewczyn ( i tych starszych, które lubią powspominać ;))

Bardzo przyjemnie się ją czytało :) Wspaniałe opisy, które rozbudzają wyobraźnie to jej duży plus. Polecam!

Niestety tym razem książka Schmitta mnie rozczarowała. Początkowo jeszcze zapowiadała się ciekawie, jednak potem zaczęło mnie irytować do zbytnie wcielanie się w rolę Jezusa. A część druga poświęcona Piłatowi wydaje mi się już napisana za szybko, bez głębszych refleksji, na zasadzie 'byle by było, byle by skończyć". Dlatego niestety ocena słaba.

Książka być może nie należy do ambitnych, ale przynajmniej ukazała normalny świat jaki w obecnych czasach jest piętnowany. Kobieta wychowująca dwójkę dzieci, bez pomocy męża, który wiecznie pracuje, daje sobie radę, nie unosi się na plan rozwodów, kłótni itp.