Kaland - Színmű

 W pułapce uczuć, starcie między obowiązkiem a wewnętrznym spełnieniem. Sztuka opiera się na wielokącie: lekarzu-perfekcjoniście, który niebawem zamierza przekazać klinikę swojemu asystentowi. Ów asystent prowadzi romans z żoną przełożonego. Wkrótce chce wyjechać do Nicei, do Francji razem z małżonką szefa pochłoniętego pracą. Węgierski pisarz intensywnie grzebie w ludzkich serach - kując po nerwach potężnymi główkami igieł trudnymi pytaniami o to, kiedy namiętność bierze górę nad karierą, a ślepa miłość jest ucieczką przed pracą społeczną? Mnoży pretensje kochanków, zadaje niewygodne pytania, które swędzą duszę, oraz nie wykazuje właściwej ścieżki, jak uciec z impasu. Padają mocne słowa, które w kontrze do stoickiej rzeczywistości uginają się pod ciężarem pompatyczności.

Marai niczego nie kwestionuje - przede wszystkim próbuje pokazać obie strony konfliktu - nie poddając niczego w martwej ocenie. Między zdradzanymi rodzi się dziwna, ekshibicjonistyczna aura, aby wylać z siebie całą złość i niezadowolenie z życia, jakie dotychczas wiedli. Chłodna głowa zawsze konkuruje z rozpalonym sercem, które bije szybciej i mocniej niż zimna natura rzeczywistości. Ślepy los czy przeznaczenie zatriumfuje? W górnolotnych ideach kryje się gorycz porażki, że źle pokierowaliśmy życiem - że daliśmy się wtrącić do lochu własnych słabości. Straszny jest ten brak krytycyzmu. Marai na chłodno przygląda się trójkątowi miłosnemu - bezbrzeżnie odsłaniając ich kruchość, bo wybory okazują ...