Królowa Śniegu

Taki lekki kryminalik na wieczór, chociaż porusza istotne dla życia tematy: alkoholizm, pedofilia, ludzka krzywda i zemsta. Sama główna bohaterka trochę irytująca i lekkomyślna ale też ciekawska i dociekliwa. A to właściwe cechy dla dziennikarki. Niewielka gmina, siarczysta zima i szereg zamarznięć. Czy aby na pewno to nieszczęśliwe wypadki i zbiegi okoliczności? Felicja to sprawdzi i po nitce dotrze do kłębka. Mimo poruszonej, bolesnej tematyki czyta się szybko i przyjemnie. Lubię styl Pani Klejzerowicz.

„Królowa Śniegu” to powieść wielowątkowa a uważam, że niektóre z nich mogły zostać bardziej rozbudowane, a że nie są czuję pewien niedosyt. Tropy się plączą czyli jest dobrze, gdyż czytelnik nie może od pierwszych stron wydedukować zakończenia. Książka nieco mroczna w swym przekazie ale na pewno taka miała być w zamierzeniu autorki i to według mnie wyszło jej znakomicie. Pozycję przeczytałam w dwa wieczory, czyli „wciąga”. Chciałam nadmienić w tym miejscu, że styl autorki miał tutaj ogromne znaczenie. Lekki i przyjemny w odbiorze. Kryminał w swej formie dzięki baśniowemu wątkowi bardziej przypomina mi Brandona Mull’a niż Agathę Christie. Niemniej jednak polecam i uważam powieść za godną przeczytania.

Czy Królowa Śniegu może mieć coś wspólnego z ludźmi zamarzającymi w lasach i na bezdrożach? Autorka zaprosiła czytelników do małego miasteczka pod Gdańskiem, gdzie podczas mroźnej i długiej zimy bezczelnie poczyna sobie pewien morderca...

To w prowincjonalnym Kryszewie aspirant Ryba i Felicja Stefańska próbują rozwikłać zagadkę regularnie zamarzających „pijaczków”…

Felicja, pełniąca funkcję rzeczniczki prasowej gminy jest zdecydowaną i ambitną osóbką, poważnie podchodzi do swoich obowiązków i pomimo nacisków nie odpuszcza tematu – zawzięcie angażuje się w wyjaśnienie tej zagadki. Intuicyjnie czuje, że nie mogą to być wypadki, nawet biorąc pod uwagę srogie warunki atmosferyczne.

Klimatyczny kryminał czyta się lekko, chociaż towarzyszy temu smutna refleksja, że tylko w baśniach dobro wyraźnie pokonuje zło… w prawdziwym życiu towarzyszą nam raczej szarości. Przecież mordercy nie można usprawiedliwić czy rozgrzeszyć, ale czasami, widząc ból i poznając okoliczności – można się nad nim ulitować i pożałować.

Gdyby tak skrócić powieść o 90%, to dałoby się nawet ten przypadek z kroniki kryminalnej przeczytać. Dojechałam do końca, bo mam silną wolę, ale gnębi mnie poczucie straty czasu. Durne dialogi, sztampowi, momentami karykaturalni bohaterowie, przewidywalna fabuła, nic mnie nie zaciekawiło.
Dodatkowo lektorka! Skąd oni ją wytrzasnęli?
Żeby zatrzeć fatalne wrażenie przeczytam „Królową Śniegu” Andersena, a o „Królowej…” Anny Klejzerowicz już zapominam.

Muszę przyznać, że książka od pierwszej strony wciągnęła tak, że już tego wieczoru, kiedy chciałam tylko zapoznać się z fabułą, przetrzymała mnie prawie do świtu. I chociaż był to środek tygodnia zapomniałam, że następnego dnia mam obowiązki.
Po raz kolejny autorka udowodniła, że warto sięgać po jej książki. Mocna, nie tylko pod względem kryminalnym powieść, jest jednocześnie czymś w rodzaju dokumentu publicystycznego. Opisane w niej środowisko ludzi mieszkających w małych miejscowościach, a często wręcz w osadach wiejskich, w których króluje brud, głód, ubóstwo i pijaństwo to wypierane przez nasze społeczeństwo obrazy. Niby wiemy, że gdzieś tacy ludzie istnieją, a jednocześnie nie jesteśmy w stanie nic z tym zrobić, po części dlatego, że ci ludzie nie chcą przyjąć pomocy jednocześnie wegetując na zapomogach.
Ta powieść jest dość mocnym kryminałem społecznym, w którym oczywiście na pierwszym planie jest wątek grozy i sensacyjnej zagadki, ale na drugim planie są wyraźnie ukazane problemy społeczne, które często łączy wspólny byt i solidarność.
Malowniczo ukazana zima, wiejskie krajobrazy, które zachwycają i jednocześnie wieją grozą, to z pewnością piękny dodatek do tej powieści towarzyszący fabule. Momentami wręcz czułam przenikliwe zimno opisywane przez autorkę, tak realistycznie została przedstawiona zimowa aura.
Ciekawe dialogi i bardzo interesująco przedstawione osobowości bohaterek i bohaterów to kolejne plusy, które mogę dopisać do listy pochwał tej ...

Małe miasteczko pod Gdańskiem zmaga się z bardzo mroźną i nieodpuszczającą zimą. W sumie nie byłoby to takie straszne, bo zimą poniekąd jest to normalne. Jednak w czasie kiedy temperatura porządnie spadała w dół, ginął ktoś z miasteczka. Gdyby to była jedna osoba, można by, zrzucić winę na nieodpowiedzialność (w końcu denat posiadał w sobie nieprzyzwoicie dużą dawkę alkoholu), jednak trupów tylko przybywało, a ludzie zaczęli szeptać, że klątwa powróciła. Sprawą bardzo szybko zainteresowała się Felicja - lokalna rzeczniczka prasowa - oraz lokalna policja. Felicja obrała sobie za cel pociągnąć ludzi za język i znaleźć odpowiedź, kto stoi za zabójstwami. Miała jednego świadka, który przeżył starcie z zabójcą, twierdząc, że spotkał niezwykle piękną Królową Śniegu. Jednak ile w tym prawdy, a ile upojenia alkoholowego?

Czy Królowa Śniegu istnieje? A jeżeli tak, to jakie motywy może mieć baśniowa postać?

—————

„Królowa śniegu” to moje pierwsze spotkanie z autorką. Książkę zaliczyłabym do całkiem przyjemnych. Posiada w sobie nutkę tajemnicy, można powiedzieć, że też trochę magii - w końcu niecodziennie po lasach grasuje postać z baśni. Same zbrodnie nie należą do brutalnych, ale wspomnienia, które posiadają mieszkańcy, już wywołują ciarki na plecach. Nie tylko ze strachu, ale i współczucia. Cała otoczka tej historii bardzo wciąga. Na pewno przydałoby się tej historii więcej brutalności, myślę, że wtedy zyskałaby większe grono odbiorców. Na mnie czek...

Nadrabiam... Uzupełniam... Słucham...
Doczytałam, że to pierwsza książka z serii z Felicją Stefańską😀 A jestem już po lekturze trzeciej i piątej części 😀 Bywa...

Wyjątkowo mroźna i śnieżna zima. W gminie Kryszewo dochodzi do zamarznięć mieszkańców.
Felicja, dziennikarka i rzecznik prasowy urzędu, chce o tym napisać. Greta, radna gminna, nie pozwala na to. Poszły więc na kompromis, chwilowy, bo kolejna ofiara zimy wymogła na nich działanie. Policja też prosiła o pomoc. Szukali świadków.
Starsi mieszkańcy przebąkiwali o jakiejś klątwie.
Felicja postanowiła działać na własną rękę żeby dowiedzieć się o co tu chodzi. Miała sprzymierzeńca w osobie młodego policjanta, aspiranta Ryby. Szukali oboje i dzielili się ze sobą informacjami.
Kolejna osoba, która mogła stać się ofiarą, tym razem, przeżyła i mówiła o spotkaniu z piękną Królową Śniegu.
Kim była?
...

Jaką tajemnicę skrywała Greta?
Co odkryła Felicja?
Czego dotyczyła zmowa milczenia okolicznych mieszkańców?
Jakimi motywami kierował się "pomocnik śmierci"?

Ciekawa opowieść kryminalno- obyczajowa z baśniowym wątkiem i wyjątkowo mocno podkreślonym poczuciem solidarności, wspólnoty i przynależności do miejsca, w którym się żyje. Klimat wsi i lasów zasypanych śniegiem, malowniczych i niebezpiecznych zarazem dodaje uroku tej opowieści, która sama w sobie mrozi krew w żyłach.

Bardzo dobrze mi się słuchało. Lektorka to #katarzynatokarczuk