Mort

Finezyjny humor, dużo ciepłej ironii i wszechobecny absurd. Rozumiem już, dlaczego rzesza czytelników uwielbia książki Terry'ego Pratchetta.
W "Morcie" są wyraziste sympatyczne postaci (na czele z TYM NAJWAŻNIEJSZYM); jest lekka, ale interesująca fabuła oraz bardzo poważne uniwersalne przesłanie: nie igraj z przeznaczeniem, nie próbuj zmieniać historii! A poważne jest tylko przesłanie — reszta to naprawdę genialny, wysublimowany, inteligentnie ironizujący humor! I konwencja groteskowej komedii sprzyjająca wrażeniu, że celem Pratchetta było obśmianie tradycyjnego, poważnego gatunku fantasy, i radosne sparodiowanie klasycznych wątków czy postaci.
Bo naprawdę jest śmiesznie! Miałam wrażenie, że tam wszystko było parodią: wyznania miłosne młodych (bo delikatne ego i brak doświadczenia), wzajemne tytułowanie się dojrzałych małżonków (bo rutyna i szacunek nawykowy), czy kreacje poszczególnych postaci, a najbardziej oczywiście — absolutnie przewrotnie i groteskowo — postaci ŚMIERCI. Do tego opisy, humor sytuacyjny i narracyjne przemyślenia! W sumie dla mnie fabuła nie była tak istotna, delektowałam się SŁOWEM!
Napisała mi niedawno pewna mizantropka (@Setna_Małpo - pozdrawiam!): "U Pratchetta sprawia mi przyjemność jego niesamowita umiejętność żartowania z kamienną twarzą. Weź pokaż kamienną twarz w słowie pisanym!" Zgadzam się z zachwytami nad tym żartowaniem.

No nareszcie! Po 3 przeczytanych książkach Pratchetta, które chodziłam i wyklinałam za zmarnowanie czasu, pomyślałam: "Czemu by nie dać mu jeszcze jednej szansy?". Dałam i nie żałuję. Szybka akcja, ciekawa, zabawna i pełna paradoksów, które są charakterystyczne dla Pratchetta, ale dodają świecie Dysku dużo uroku. O postaci Śmierci już nie wspomnę! Jego teksty powaliły mnie na kolana. Geniusz. Na tym kończę wychwalanie i zaczynam mówić o minusach. Wcześniej napisałam "szybka akcja", ale muszę zaznaczyć, że w gdzieś w 80%, bo pozostałe 20% to nudna gadanina. Przez to moje zdanie na temat tej książki zmieniało się co 10 stron. Poza tym, zakończenie mnie nie powaliło. Spodziewałam się czegoś na koniec, co sprawi, że z wielką przyjemnością zaliczę tę książkę do grona ulubionych, jednak się ździebko rozczarowałam. Mimo wszystko, uważam, że jest to bardzo miła i zabawna lektura, godna polecenia. Jak na razie najlepsza ze wszystkich z biblioteki Pratchetta, jakie miałam okazję przeczytać.

Jest to moim zdaniem najlepsza książka Pratchetta o śmierci. Humorystyczna, pozwala podejść do siebie z dystansem - wprost idealna by na chwilę oderwać się od stresującego życia. Dochodzi do tego charakterystyczny sposób narracji, który sprawia, że nie mogę się od powieści oderwać, ale jednocześnie zdaję sobie sprawę, że niektórych może on zniechęcić lub nawet znudzić. To dobra książka, choć trochę schematyczna (styl wybitnie Pratchettowski). Można od niej zacząć przygodę ze Światem Dysku, ale przychylam się do twierdzenia, że historia Rincewinda jest ciekawsza. Więcej w niej świeżości i nieoczekiwanych zwrotów akcji.

Dla mnie Pratchett to kolejny dowód na to, że ludzie potrafią się śmiać kilkaset razy z tego samego dowcipu i nie zauważyć, że dowcip trąci już trochę myszką. Ja rozumiem 5 książek powtarzających ten sam utarty (i podobający się schemat), ale taka ilość jaką ten pan wyprodukował to już przesada.

znam liczne rzesze tych "niektórych" - sam się do nich zaliczam. Zdecydowanie numer jeden całego cyklu (najśmieszniejsza, mnogość postaci oraz ŚMIERĆ). Pierwsza w serii Discworld powieść w której Pratchett pokazał swój oryginalny styl, humor i prawdziwy "pazur" literacki. PONADCZASOWA.....

Czytając tego autora trzeba pamiętać że każdy jego cykl ma swój własny styl. Książki o ŚMIERCI starają się w dowcipny sposób opowiadać o człowieku i meandrach jego duszy. A komentaże wygłaszane przez ŚMIERĆ zapadną wam na długo w pamięci.

Jak do tej pory, najlepsza książka ze Świata Dysku. Pan Pratchett wreszcie pokazał, na co go stać. Jest śmiesznie, ciekawie, książkę czyta się szybko i bardzo przyjemnie. W życiu nie pomyślałabym, że Śmierć może być taki sympatyczny :)

Jest to pierwsza ksiazka Pratchetta, po ktora siegnelam. Na tym etapie moge jedynie powiedziec, ze z cala pewnoscia nie ostatnia. Zachwycila mnie na tyle by palac checia przeczytania innych pozycji tego autora. Juz Kosiarz w ruchu...

Też uważam, że Rincewind rządzi. Mort to ciekawa książka. Jedna z pierwszych jakie przeczytałem z serii Świat Dysku. Znajduje się w niej dużo fajnych cytatów ;).. No i śmierć, która ZAWSZE MÓWI DUŻYMI LITERAMI. Polecam.

Rewelacyjna książka. Zdecydowanie najlepsza z całej serii. Zabawne dialogi, świetny styl. Nie będę oryginalna, jeśli powiem, że Śmierć to moja ulubiona postać ze Świata Dysku.

pierwsza z serii Swiata Dysku :) bardzo mi sie spodobala, dlatego siednelam pozniej po wiecej :)lekki humor, swietne przedstawienie samej SMIERCI :)goraco polecam

Z reguły to jest przeplatane... jedna część Ricewinda inna z różnymi bohaterami. Jednak mag był najczęściej głównym bohaterem w opowieściach ze świata dysku.

Fakt. Śmierć jest zdecydowanie najbliższym mi prachettowskim bohaterem :-) Nawet, jeśli ktoś się przejadł tym stylem, tą książkę WARTO dla niego przeczytać.