Mort

Oto komnata rozświetlona płomykami świec...

Śmierć jest u Pratchetta, jak to u normalnego Germanina (czytaj: Anglo-Sasa), facetem. I nudzi go już trochę rutyna własnego zajęcia - zawsze to samo. Chciałby spróbować czegoś nowego, niechby to i była jakaś ludzka rozrywka, czy po prostu inne zajęcie. Dlatego bierze na zastępstwo czeladnika. Wybiera go sobie w Ramtopach, górach "o większej ilości geograficznych szczegółów, niż mogłoby to im wyjść na zdrowie", znanych na całym Dysku z magii. Tam na wsi, w okolicy, która nie była dość bogata, by ją było stać na złodziei, w domu Lezka urodził się Mort(imer) - chłopak, który był o tyle niebezpieczny, że próbował zrozumieć świat. A może to być trudne w okolicy, w której chłopi zbierają plony zanim posieją, ponieważ uprawia się tam odmiany zeszłoroczne. Żyje się tam spokojnie - z dala od miast, w których życie pulsuje całą dobę, i w których roi się od dostawców natychmiastowej transcendencji... Dodatkowo w grę wchodzą, jak to u młodych, hormony i cóż więcej dodać - komedia pomyłek gotowa.

Książka jak zwykle gwarantuje świetną zabawę, zachwyca szybką akcją, pełną nagłych zwrotów, ironią i humorem. W tym tomie głównym bohaterem jest Śmierć. Już w pierwszych tomach stała się moją ulubioną postacią i teraz tylko to potwierdzam. Śmierć wkracza w świat ludzi i pragnie go pojąć. Niestety, nie jest w stanie pojąć ludzkiego rozumowania. Jednak bardzo trafnie z ironią, i humorem opisuje je. W tym czasie, gdy samotna Śmierć w ramach rozrywki i ucieczki od czerni swej pracy pragnie pobyć wśród ludzi jej miejsce zajmuje wybrany przez nią praktykant. Śmierć, która dość słabo zna się na ludziach, wybiera Morta. Wybór ten stworzy ogrom problemów i komplikacji, które na końcu ją dopadną, ale też na oczach Śmierci narodzi się miłość. Okazuje się, że czasami Śmierć jest bardziej ludzka, wrażliwa i poetycka niż niejeden człowiek.

"Mort" to czwarta część Świata Dysku i jednocześnie pierwsza część zaliczana do podcyklu o Śmierci i jego rodzinie. Pełna humoru powieść Pratchetta wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie. Właściwie co chwilę parskałam śmiechem. Bardzo udana lektura.

Książka opowiada o biednym chłopcu (Mortimer, w skrócie Mort) , który szuka swojego rzemieślnika. Wkrótce zgłasza się do niego przepracowana Śmierć - pragnie znaleźć pomocnika, aby wszystkiego go nauczyć a samemu wyjechać na zasłużone wakacje. Mort szybko się uczy i wkrótce Śmierć wyrusza w podróż, by poznać rozkosze śmiertelnych. I właśnie wtedy zaczynają się prawdziwe problemy....

Bardzo zabawna i pełna humoru powieść Terry'ego Pratchetta skłoniła mnie do sięgnięcia po kolejne części. I może teraz zacznę jak należy, od pierwszej części.

Pratchettowska Śmierć jest postacią inną niż możemy sobie wyobrazić. Z wyglądu jest wysokim szkieletem z kosą poruszającym się na prawdziwym (białym) koniu o wdzięcznym imieniu Pimpuś. Spotykają go wszyscy umierający ze Świata Dysku. Śmierć mieszka ze swoim sługą Albertem oraz adoptowaną córką Ysabell. Śmierć przeprowadza ludzi na "tamtą stronę", odcinając kosą ostatnie więzy łączące ich z życiem doczesnym. Ludzie nie widzą go w normalnych okolicznościach gdyż nie są w stanie uwierzyć że go widzą. Jego kwestie pisane są DUŻYMI LITERAMI symbolizującymi głuchy i pusty głos, który trafia bezpośrednio do umysłu, a nie przez fale dźwiękowe. Śmierć uwielbia koty i curry. ...