Niebezpieczna gra

Jeśli myśleliście, że straciłam z oczu debiuty i wzięłam coś innego, to póki co mylicie się srogo :D
Na 'Niebezpieczną grę' ochotę miałam ogromną, nadzieje również, więc musiałam sięgnąć prędzej czy później.

Jest to książka, która czyta się w mgnieniu oka. Akcja porywa, bohaterowie dają się lubić, język jakim jest napisana przemawia.
Jest prosto, lekko i łatwo.
Tylko, że... Jest też totalnie nierealnie. Cała akcja, cała część kryminalna jest tak koszmarnie naciągana, że nie ma najmniejszych szans wydarzyć się w życiu. Nie oparta na tylu zbiegach okoliczności i innych przypadkach i wypadkach. No nie, nie wierzę w to.
Ale! To wcale nie przeszkodziło mi cieszyć się czytaniem ;)
Dzięki temu, że to kompletna fikcja i zabawa w romans kryminalny to na ten upał robiło mi dobrze, odrywało myśli od gorąca :D i właśnie jako letnia lektura, odprężająca i nie zmuszająca do myślenia idealnie się nadaje. Ostatnio widziałam określenie - 'książkowy fast food'. Pasuje jak ulał do 'Niebezpiecznej gry'. Niby niezdrowe, niby nic wartościowego w środku, ale... każdy czasem lubi wciągnąć dobrego burgera, czy innego kebsa.

Jeśli natomiast chodzi o bohaterów.
Wiadomo, że akcja opiera się na dwójce głównych i to im poświęcone jest najwięcej czasu antenowego i twórczego. Drugi plan różnie, czasem bardziej stoją, czasem bardziej leżą... To jako tako jest. Rodzinka Weroniki jest na medal i to mnie bardzo cieszy, lubię postacie tego typu.
Sama Wera natomiast....

Czuję się oszukana. Nastawiłam się na wciągający kryminał z wątkiem romansowym w tle. Dostałam (słaby) romans z nutką (nieudanej) sensacji.
Ale do rzeczy. Już sam prolog nie zachwyca - opis przyjaźni Wery i Michała mi nie podszedł. Wiem, że na tak małej ilości stron trudno to przedstawić, ale nie widziałam chemii, głębi relacji, oddania. A to by się przydało, żeby odczuwać ból wraz z bohaterką.
Dalej nie było tak źle - Weronika okazuje się twardą babką, z ciętym językiem i (jaka nowość!) problemami z alkoholem. Gdy dostaje zadanie ochrony znanego aktora, Przemysława Reja nie jest tym faktem zachwycona, a przede wszystkim nie omdlewa na jego widok. To jest niespodziewaną odmianą dla Remka (pieszczotliwe zdrobnienie nadane Przemkowi przez Werę). I w tym momencie kończy się mój pozytywny odbiór powieści.
Przede wszystkim sposób ochraniania Przemka to jakiś żart - gdyby tak to miało wyglądać (samowolne łażenie aktora, picie na służbie itp.) to mafiosi już dawno załatwiliby niewygodnego świadka. Po drugie czas ochrony - niby to trwało jakiś miesiąc, ale autorka tak się spieszyła, żeby przejść do sedna (?) swojej intrygi, że opisała to po łebkach. A na tym traci relacja Wera-Remek. Nie jestem w stanie uwierzyć w jakąkolwiek miłość między tą dwójką, bo nie nakreślono żadnych realnych zdarzeń, które na to uczucie wpłynęło. A gdy już się ta miłość pojawiła... Rany, aż mnie mdliło.
Wątek sensacyjny był tu zdecydowanie tylko tłem. Wszystko kulało. Motywy, zawiłości, powi...

Jak tylko zobaczyłam tę książkę, miałam niezmierną ochotę ją przeczytać. Nie wiem co tak naprawdę to sprawiło, a jednak tak było.
Historia zaczyna się, gdy najlepszy przyjaciel głównej bohaterki - Michał umiera. Pogrążona w rozpaczy policjantka czuje się winna temu i popada w alkoholizm.
Jej życie zmienia się, gdy dostaje zadanie ochrony słynnego aktora - Przemysława Reja, który był świadkiem morderstwa przyszłego premiera. Bohaterowie nie pałają do siebie sympatią. Gdyby nie konieczność 24 godzinnej opieki i chronienia go, pierwsze spotkanie byłoby ich ostatnim.
Relacja love-hate, którą niezmiernie kocham, tutaj była poprowadzona bardzo dobrze. Może nie jest to moja ulubiona para, ale naprawdę źle nie było. Weronika i Przemek kłócą się często, a ich powoli rozwijające się uczucie jest wiarygodne. Co do romansu prowadzonego w książce nie mam zarzutów. Co wcale nie znaczy, że nie mam ich wcale. :P
Wątek kryminalny, właściwie prawie nie istnieje, a przynajmniej dla mnie. Nie szukamy mordercy, nie jesteśmy zmuszani do dedukcji typu "ale kurcze, kto go zabił". Co robimy w takim razie? Otóż patrzymy jak Wera i Przemek uczą się żyć wspólnie. Jesteśmy ciągle zmuszani do ucieczki, przed nieznanym zagrożeniem. Jesteśmy przerzucani z miejsca na miejsce, w niepewnej "niebezpiecznej grze". Dowiadujemy się też sporo o przyczynie śmierci Michała.
Książka ma w sobie kilka naciągnięć, że czytając to (i nawet nie znając działania niektórych organizacji, spraw) jesteśmy pr...

W Wilanowie znaleziono zwłoki kandydata na premiera, obok niego kompletnie pijanego aktora Przemysława Reja, który po wytrzeźwieniu żąda ochrony. Przydzielona zostaje Weronika Kardasz, która niezbyt zadowolona ma grać rolę narzeczonej aktora. Co skrywa aktor, kim tak naprawdę jest i czemu zginął premier??
Fabuła, opis, okładka przyciągnęła mnie do siebie i teraz w sumie nie wiem czy mam się cieszyć, że przeczytałam, czy, że dałam się nabrać. Książka jest nierówna zarys całości, zwroty akcji na plus, bohaterów też w sumie bym mogła polubić, niestety reszta jak dla mnie nierealna. Sposób ochrony, idiotyczne zauroczenie, lubi go, czy nie lubi, pierwsze 100 stron, na których główną rolę tworzą utarczki słowne między Weroniką a Przemkiem, potem zauroczenie i znów mdły romans. I nagle ucieczka, odkrycie prawdy i już myślę, że będzie poważniej, a tu nagle znów romans młodzieżowy. Potencjał był, niestety nie jestem odbiorcą tej powieści, ogólnie taka sobie opowiastka dla młodzieży, która w pewnych momentach ma sprawiać funkcję kryminału/sensacji.

Mroczna okładka i tajemniczy tytuł, nie wiadomo czego można się po tej książce spodziewać ale takie są podobno najlepsze.
Weronika po stracie swojego partnera z policji Michała stacza się na dno, wini siebie za jego śmierć dlatego od roku smutek zapija alkoholem. Kiedy pojawia się tajemnicza sprawa morderstwa kandydata na premiera Leona Wasilewskiego przełożony Wery przyciska ją do ściany i musi ona wrócić do pracy w roli ochroniarza znanego aktora który może być w niebezpieczeństwie. Od tej pory Weronika i Przemysław muszę być nie rozłączni przez całą dobę, niestety oboje są do siebie wrogo nastawieni ale jak to się mówi od nienawiści do miłości jeden krok.
Byłam sceptycznie nastawiona do książki, okładka kojarzyła mi się z trudnymi sprawami, pościgami, krwią i morderstwami w sumie to wszystko jest w tej książce ale towarzyszy temu rodzące się uczucie między bohaterami i do tego rodzinne zagadki a takie historie uwielbiam najbardziej. Akcja jest tak ciekawa że od książki trudno się oderwać a sytuacja zmienia się tak diametralnie że na jednej stronie na twarzy pojawia się uśmiech a na kolejnej oczy zachodzą łzami, do tego do samego końca nie wiadomo jak sprawa się rozwikła.
Tajemnice, miłość, rozpacz to wszystko kryje w sobie ta książka, trudno się od niej oderwać ale warto ją przeczytać bo to piękna historia.