Odlecieć jak najdalej

Druga połowa lat 60-tych XX wieku, trzy pokolenia kobiet i dramat który stał się ich udziałem. Ola, wnuczka i córka, marząca o tym by wyrwać się z kraju rządzonego przez komunistów, z kraju gdzie młodzi boją się nawet snuć marzenia o lepszym świecie a co dopiero wypowiadać je na głos, z kraju gdzie najlepszy przyjaciel może okazać donosicielem.

Karolina, matka Oli, najbardziej tajemnicza bohaterka tej powieści, zamknięta w zakładzie psychiatrycznym, odcięta od kontaktu z córką, jak się okazuje, kobieta potwornie skrzywdzona przez los, a jej historia to opowieść o okrucieństwie wojny.

Krystyna, babcia Oli, kobieta która wzięła na siebie trud wychowania wnuczki, kobieta walcząca o to by Ola miała lepszy start w dorosłość, Krystyna równie mocno dotknięta konsekwencjami wojny jak jej córka.

Autorka utkała piękny portret tych trzech postaci, opowiadając ich historię z różnych perspektyw, bo poza narracją trzecioosobową, wiele dowiadujemy się z treści listów, które Krystyna wysyła do Karoliny. Co ciekawe jak na ówczesne czasy przystało mamy również relację donosiciela piszącego pod pseudonimem TW Czyżyk i właśnie ten fakt wzbudza zainteresowanie – kim są te kobiety, że stały się obiektem zainteresowania urzędu bezpieczeństwa?

Ta książka to epicka opowieść o losach Polaków ciemiężonych ustrojem komunistycznym, o ich marzeniach i dążeniach, których realizacja była daleko poza ich zasięgiem. Autorka ś...

Poprzednia książka Ałbeny Grabowskiej wzruszyła mnie do łez, Mirki nie można było nie pokochać. Aleksandra... Cóż, Ola wzbudziła we mnie zupełnie inne uczucia. Ale nie uprzedzajmy faktów!

Odlecieć jak najdalej to osadzona w latach PRL opowieść o dziewczynie u progu dorosłości. Ola szykuje się do matury i na przyswajanie wiedzy poświęca większość wolnego czasu, wychowującą ja babcia wyznaje zasadę, że nauka jest najważniejsza, zwłaszcza że ona sama w młodości ukończyła szkołę handlową, co jak na czasy okołowojenne było dużym osiągnięciem.

Mimo, że obie kobiety los doświadczył ciężko, wydają się żyć całkiem normalnie, jakby macki władzy ludowej sięgały w ich kierunku, tylko wtedy kiedy są im potrzebne. Babcia pracująca w rządowej przychodni zna kogo trzeba, zaś sama Aleksandra wychodzi z założenia, że co nie będzie umiała to dowygląda. Choć wiedza jest dla niej bardzo ważna, a matura stanowi jeden z istotnych punktów w życiu jakie wymyśliła dla siebie dziewczyna, to jednak przez znaczną część jej myśli, wypowiedzi i działań przebija się próżność… cóż się dziwić, dziewczyna jeszcze nie skończyła liceum, toż to praktycznie dziecko.

Tylko czy to coś zmienia?

Muszę przyznać, że Ola w mojej głowie wciąż stoi w opozycji do Mirki, którą tak pokochałam w poprzedniej książce autorki i nijak nie mogę odrzucić tego zestawienia, a działa ono na niekorzyść Aleksandry i ...

Powieść przenosi czytelnika do trudnych i smutnych lat 60-tych w Polsce, okresu, w którym wszechobecna kontrola i ingerencja państwa wpływały na każdy aspekt życia obywateli. Dziwnego czasu, kiedy wojny już nie ma, ale wolności też nie. Autorka zręcznie kreśli tło polityczne i społeczne, tworząc przejmujący obraz codziennej walki o najzwyklejsze artykuły, prywatność, odrobinę normalności.

Ola - młoda dziewczyna, stojąca u progu dorosłości i przygotowująca się do matury, przeżywa wewnętrzne rozterki i odkrywa bolesne tajemnice rodzinne. Mieszka z kochającą babcią, która nie potrafi zapomnieć o wojnie i Pawiaku, dbając o wnuczkę z całych sił, angażując się w jej wychowanie, wykształcenie… Pani Krystyna wypłakuje oczy za córką, którą otacza aura tajemnicy, niedopowiedzeń i nieszczęścia. Życie Oli zmienia się diametralnie, gdy dowiaduje się prawdy o swoich rodzicach – prawdy, która burzy jej dotychczasową stabilizację i zmusza do przewartościowania wszystkiego… Dziewczyna jest śliczna, ciekawa świata, zdolna, marzy o studiowaniu handlu zagranicznego i wyjeździe na legendarny „Zachód”, który jest dla niej synonimem lepszego, lżejszego, łatwiejszego życia.

Historia Aleksandry konsekwentnie uzupełniana jest o fakty zawarte w listach babci do jej mamy i dzięki nim powoli odkrywamy prawdę o Karolinie. Dodatkowo, z zupełnie innej strony, każdy aspekt życia dziewczyny komentuje tajemniczy TW „Czyżyk”. Obserwacje te są tak drobiazgowe, szczegó...

Myślę, że większość z Was zna książki Ałbeny Grabowskiej i nie trzeba nikomu specjalnie tej autorki przedstawiać.

Dziś słów kilka o jej najnowszej powieści „Odlecieć jak najdalej”.

Akcja dzieje się w połowie lat 60. w Warszawie, gdzie główna bohaterka Ola Czerniawska przygotowuje się właśnie do matury. Jak przystało na młodą dziewczynę, ma ona głowę pełną marzeń, chce projektować ubrania i wyjechać na Zachód, który jawi jej się jako ocean różnorodnych możliwości, o jakich tutaj można tylko pomarzyć…

Olą zajmuje się babcia – Krystyna – gdyż jej mama na skutek traum odniesionych w powstaniu od wielu lat przebywa w szpitalu psychiatrycznym, a swojego ojca młoda kobieta nigdy nie poznała.

Tymczasem Olą i jej babcią interesuje się TW Czyżyk, przekazując służbom swoje meldunki.

Na przykładzie perypetii głównej bohaterki i jej przyjaciół autorka doskonale odmalowuje realia życia w PRL – u. Wszechobecną cenzurę, brak rzetelnego dostępu do prawdziwych informacji, deficyty na sklepowych półkach etc.

Pośród wszystkich tych trudów toczy się życie wchodzących w dorosłość ludzi z ich pierwszymi miłościami, przyjaźniami, planami na przyszłość i domagającymi się spełnienia pragnieniami. Z wiarą i nadzieją na lepsze jutro. Jak możecie się jednak domyślić w ich życiu nie brakuje również zawodów, rozczarowań, łez i nieodwzajemnionej miłości.

Autorka położyła także duży nacisk na niezwykłą więź Oli z K...

Powieść „Odlecieć jak najdalej” zabiera czytelnika do lat 60-tych, w których to Polska wciąż podnosiła się z kolan po burzliwych wydarzeniach II wojny światowej.

Ola Czerniawska wychowywana jest przez babcię Krystynę, nigdy nie poznała ojca a jej matka przebywa obecnie w zamkniętym szpitalu psychiatrycznym. Babcia dziewczyny kładzie bardzo duży nacisk na jej naukę i wykształcenie, mając tym samym nadzieję, iż pozytywne wyniki matury pozwolą Oli rozpocząć studia medyczne. Młoda Czerniawska ma jednak zgoła inne plany, bowiem nie widzi siebie w roli medyka, chce studiować handel zagraniczny i marzy jej się wyjazd na Zachód.

„Odlecieć jak najdalej” jest powieścią, w której scharakteryzowane zostały młode jednostki, pełne pasji, zaangażowania, pragnień i marzeń, które wydają się być trudne do osiągnięcia w mniemaniu obecnej władzy. Ludzie wciąż żyją ze świadomością, iż wojna może i minęła, ale przez panujące nakazy i zakazy, w dalszym ciągu nie można mówić o swobodnej egzystencji. Swoje cele i życiowe aspiracje młodzi ludzie musieli bowiem ukrywać, dla dobra swego i swoich najbliższych. Jest to również opowieść o przyjaźni, pierwszych młodzieńczych porywach i uniesieniach miłosnych oraz niezaprzeczalnej chęci do zdobywania wiedzy i pragnieniu wolności.

Autorka w swej powieści przedstawiła rewolucyjną atmosferę panującą wśród ludności polskiej, którzy z jednej strony wciąż zmagali się z przerażającymi wojennymi wspomn...

Chętnie sięgam po książki Ałbeny Grabowskie, autorka ma taki styl pisania, że jej książki czyta się jednym tchem.

1965 rok, Warszawa która zmaga się z powojenną odbudową i odnajdywaniem się po wojnie. Nastoletnia Ola marzy o lepszym życiu za granicą, mało kto ją rozumie, przecież w Polsce jest tak pięknie, tak dobrze ale nie dla niej. Matka walczyła w powstaniu warszawskim, aktualnie przebywa w zakładzie psychiatrycznym, ojca nigdy nie poznała, wychowuje ją babcia marząca o wnuczce lekarce. Niestety babci marzenia nijak nie przekładają się na to co chce robić Ola, która chciałaby zawalczyć o siebie tylko nie wie jak to zrobić. Czy jej się uda?

Czytam powieści dziejące się w czasie wojny, rzadko sięgam po tę dziejące się w tych zaraz powojennych czasach, które też były trudne. Tym bardziej byłam tą powieścią zafascynowana, chłonęłam każdy jej fragment. Polska niby wolna a obserwowanie obywateli było na porządku dziennym, brak wolności słowa, małe możliwości podróżowania na zachód i wiele innych drobnych rzeczy które odbierały wolność, taki "urok" komunizmu.

Autorka postawiła na barwnych bohaterów, każdy miał w sobie to coś, nie zawsze były to pozytywne osoby ale i takie w powieściach są potrzebne. Powieść poznajemy z perspektywy Oli, narratora i osoby która obserwowała rodzinę Oli i donosiła do służb bezpieczeństwa.
Plusem tej historii jest to, że pojawiają się postacie które naprawdę istniały, czy miejsca jak Moda Polska, które wiele osób z...