Doktor Anna

Anna Tomaszewicz-Dobrska to pierwsza dyplomowana lekarka na ziemiach polskich. Studia medyczne ukończyła w Zurychu, jednak po powrocie do Warszawy nie uzyskała prawa do wykonywania zawodu i to wyłącznie z powodu swojej płci, ponieważ mogła się pochwalić sporym dorobkiem naukowym. Mimo trudności nie poddała się i w końcu udało jej się spełnić swoje marzenia, a także przetrzeć szlak dla przyszłych lekarek. Książka Ałbeny Grabowskiej opowiada właśnie o tych wydarzeniach.

Jako kobiecie i lekarce ciężko mi było czytać o tym, jak trudno było kobietom uzyskać prawo do wykonywania zawodu, z jak wielkimi przejawami niechęci spotykały się na co dzień, ile wysiłku musiały włożyć w to, żeby móc leczyć. Na szczęście dzięki takim silnym kobietom jak doktor Anna, obecnie każda z nas może realizować się w dowolnej specjalizacji. Ba, stomatologia na przykład jest w naszym kraju totalnie sfeminizowana :)

Druga część cyklu podobała mi się nawet bardziej niż pierwsza, z przyjemnością sięgnę po ostatni tom.

Ten tom także podtrzymuje styl pisania autorki. Czym się charakteryzuje? otóż powieść podzielona jest na rozdziały, opowiadające historię prawdziwej postaci Anny Tomaszkiewicz, która stała się prekursorką kobiet lekarzy. Studia medyczne ukończyła w Zurychu, a na koncie ma również publikacje naukowe. Powrót do Warszawy to dla niej nadzieja na podjęcie pracy w zawodzie. do tego potzrebna jest jednak akceptacja Towarzystwa Lekarskiego, które no coż ma poglądy betonowe, a miejsce kobiety jest w domu przy dzieciach.Nie pozostaje nic innego jak sprobować zalegalizować swoj dyplom w Petersburgu, bo to przecież zabór rosyjski.
Pomiędzy poszczegolnymi rozdziałami mamy w powieści przedstawione postacie, które mocno zaznaczyły się w historii medycyny. I mozemy tu poczytać choćby o Elizabeth Blackwell, pierwszej kobiecie, ktora uzyskała dyplom lekarza, Florence Nightingale, która stworzyła podstawy pracy pielęgniarek czy Louisie Pasterze. I tak szczerze to właśnie te wstawione mini rozdziały najbardziej mi przeszkadzały. Nie wiązały się jakoś szczególnie z historią Anny i rozpraszały przy czytaniu. Poza tym bardzo ciekawa postać bohaterki, być może ciut przesłodzona, ale w wielu sytuacjach prawdziwa bojowniczka praw kobiet do możliwości zarówno pracy jak i korzystania z profesjonalnej opieki medycznej

Kolejna bardzo dobra książka A.Grabowskiej. W tej części serii Uczniowie Hipokratesa pisarka przedstawia nam autentyczną postać niezwykle utalentowanej kobiety. Anna Tomaszewicz postanawia otworzyć własną praktykę lekarską, co w latach 70 XIX wieku było bardzo trudne. Polecam książkę fanom autorki oraz czytelnikom, których interesuje rozwój medycyny na przestrzeni dawnych lat. Jestem zachwycona tą książką.

Po przeczytaniu pierwszego tomu tej serii, czyli książki pt. "Uczniowie Hippokratesa. Doktor Bogumił", byłam pewna, że muszę sięgnąć i po tę! Uwielbiam autorke, jej powieści są unikatowe i niepowtarzalne, więc z radością zanurzyłam się w jej kolejnej książce!

Tutaj przeniesiemy się polski z końca lat 70 XIX wieku! Raczkująca medycyna, początki praktyk lekarskich i nasza tytułowa dr Anna, która po ukończeniu studiów medyczych w Zurychu postanawia wrócić do kraju i otworzyć swój własny gabinet. Czy kobieta na tak odpowiedzialnym stanowisku, oby na pewno jest mile widziana? Przekonamy się szybko, że nie! W tej książce jest bardzo dużo o kobietach! Widzimy stereotypu z którymi się one spotykały i problemy z jakimi musiały się zmierzyć. Dr Anna za wszelką cene chce im pomóc, chociaż sama nie raz spotka się ze ścianą.

Jest to bardzo wartościowa książka i zdecydowanie uważam, że warto jest po nią sięgnąć! Porusza ważną i bolesną tematykę, o której często się zapomina. Nie zawiedziecie się!

Seria Ałbeny Grabowskiej Uczniowie Hippokratesa jest połączeniem historii medycyny XIX i XX wieku z tłem społecznym tamtych czasów. Tu zdarzenia prawdziwe, odkrycia naukowe, które były przełomowe dla nauki medycyny mieszają się z beletryzowaną historią polskich lekarzy. Tom drugi (każdy tom można czytać oddzielnie!) opowiada historię pierwszej polskiej dyplomowanej lekarki, która leczyła na ziemiach polskich. Mamy lata 70te XIX wieku i Annę Tomaszewicz, która przyjeżdża do Warszawy z dyplomem z Zurychu i na każdym kroku odbija się od ściany sprzeciw polskich lekarzy, którzy jako grupa nie pozwalają jej tu leczyć. Anna to postać niesamowicie zdeterminowana, więc w końcu tę swoją ścieżkę wydeptuje, a czytelnik towarzyszy jej w tej fascynującej drodze. To powieść napakowana wiedzą o tamtych czasach, rewelacyjnie przedstawia pełne życie kobiety, która w tamtych czasach chciała realizować się zawodowo: jak wyglądało, z czym musiała walczyć, z czym się mierzyć. Historia jest niesamowita, a do tego napisana z taką lekkością pióra, że czytanie jej to czysta przyjemność, której nie chce się kończyć. Jestem pod wrażeniem tej książki, jak i całego cyklu, to coś dla tych, których ciekawi spojrzenie na historię poprzez pryzmat jednostki, a i nie zaszkodzi zaciekawienie wątkami medycznymi ;) Gorąco polecam! A sama wpisuję tę serię na listę moich ulubionych!

Historia dr. Anny Tomaszkiewicz otwiera drugi tom cyklu Uczniów Hipokratesa. Opowiada historię pierwszej lekarki na ziemiach polskich. Główna bohaterka jest więc postacią autentyczną. Autorka skupiła się na długiej i żmudnej drodze ambitnej lekarki do uzyskania nortyfikacki dyplomu,a co za tym idzie możliwości otwarcia prywatnej praktyki.
Książka Pani Grabowskiej jest arcyciekawa i dość szybko się ją pochłania. Także w tym tomie Autorka wplotła historię ojców wspólłczesnej medycyny ,czy chemii takich jak Lister. Jest również ciekawa historia o ojcu ewolucji czyli Darwinie. Ta część w przeciwieństwie do poprzedniej napisana jest w duchu feminizmu, równości płci oraz sprawiedliwości społecznej. Niemniej ponownie pojawia się doktor Korzyński wraz ze swoją rodziną ale tym razem są to postacie drugoplanowe. Ubolewam że autorkę "wysłała"za ocean moja ulubienicę czyli Auguste. Kto jak kto, ale Augusta idealnie by się wpasowała w nurt feminizmu.
Podsumowując historia pierwszej praktykującej polskiej lekarki była bardzo wciągająca,niemniej zabrakło mi humoru i dowcipnych dialogów a także ciętych ripost,które dominowały w pierwszej części.

Powieść „Doktor Anna” skonstruowana jest podobnie do swej poprzedniczki - „Doktora Bogumiła”. Fabuła kręci się wokół perypetii głównego bohatera - tytułowego lekarza (tu:lekarki), w tle obrazki z życia XIX wiecznej Warszawy, a między opowieści dotyczące dziejów głównego bohatera (bohaterki), autorka zgrabnie wplotła rozdziały z historii medycyny. W I części rzecz była o lekarzach-prekursorach, w „Doktor Annie” spotykamy wynalazców - nie lekarzy, a naukowców. Jak to było, gdy Pasteur wymyślił szczepionkę, Roentgen obejrzał kości wewnątrz dłoni swojej żonie, kto wynalazł aspirynę i co musiała przejść Elizabeth Blackwell, by zostać pierwszą kobietą lekarką? Ta część powieści wciągnęła mnie najbardziej. Takie „Stulecie chirurgów” w wersji light.

A fabuła? Na szczęście nie było tu, jak w „Doktorze Bogumile”, mnogości wątków, sensacji, wyciągania trupów z szafy, klimaciku powieści łotrzykowskiej oraz nadmiaru twistów nie najwyższych lotów. Tylko rzetelne i ciekawe fabularyzowane wspomnienie o faktycznie istniejącej postaci. Nic mnie więc tym razem nie irytowało, bo nie mnie oceniać cudze życie, mogę tylko o nim przeczytać, a tym samym oddać cześć kobiecie ważnej dla polskiej medycyny. Doktor Anna to pierwsza Polka, która ukończyła studia medyczne i leczyła na ziemiach polskich. Faktycznie była, żyła, leczyła (głównie kobiety i dzieci), walczyła o prawa kobiet, a od swego medycznego otoczenia wymagała składania „ślubu czystości" - była bowiem największym pogromcą ...

Uczniowie Hipokratesa to seria poświęcona lekarzom. Pierwszym tomem z tej serii była książka o tytule Doktor Bogumił, która bardzo mi się podobała. Kiedy zobaczyłam, że na rynku dostępna jest kolejna część, tym razem o lekarce, wiedziałam, że muszę ją przyswoić.
Anna Tomaszewicz to dla mnie przykład kobiety mądrej, dzielnej i dążącej do obranego celu mimo początkowych niepowodzeń. Anna po zakończeniu studiów medycznych w Zurychu, wraca do Warszawy marząc o tym, by praktykować. Niestety Towarzystwo Lekarskie nie uznaje kobiety jako lekarki. Anna chcąc nostryfikować dyplom udaje się do Rosji, by tam udowodnić, że nadaje się na lekarza. Dzięki posłudze w Sułtańskim Haremie w końcu się jej to udaje. Przyjazd z dyplomem do Warszawy wcale nie jest taki łatwy jak być powinien, ponieważ zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie twierdził, że zawód lekarza jest przeznaczony jedynie dla mężczyzny.
Jestem pod wielkim wrażeniem lektury, że nie ma słów, które mogłyby to wyrazić. Fabularnie, językowo stylistycznie to uczta dla czytelnika. Właśnie takie książki sprawiają, że kocham czytać. Anna jest dla mnie wzorem do naśladowania. Jej determinacja, chęć leczenia ludzi mimo przeciwności z jakimi przyszło jej się zmagać, totalnie mnie ujęło. Ode mnie 10/10. Dla mnie to książka roku.

Uwielbiam autorkę:) Z pewnością przeczytam

To moje drugie spotkanie z Ałbeną Grabowską i tak jak poprzednio odbyłam podróż do XIX wieku, aby przekonać się jak wielki postęp dokonał się w medycynie oraz jak wiele zawdzięczamy naszym poprzedniczkom.

"Doktor Anna" to wyjątkowa oparta na faktach historia o pierwszej dyplomowanej lekarce praktykującej na ziemiach polskich.

➡️ Anna Tomaszewicz po zakończeniu studiów medycznych na Uniwersytecie w Zurychu wraca do Warszawy z zamiarem otwarcia praktyki. Jest utalentowana, pełna zapału, ma na koncie doskonale przyjęte przez środowisko publikacje naukowe, chce pomagać ludziom.

➡️ Obecnie pewnie by to wystarczyło, aby zdobyć pracę w szpitalu.
Ba!
Całkiem prawdopodobne, że Anna swoim zapałem oraz wiedzą byłaby sławna w środowisku lekarskim.

➡️Ale niestety XIX wiek w Polsce to nie był czas dla kobiet.
Towarzystwo Lekarskie, do którego Anna zgłasza się niedługo po przyjeździe, widzi w niej przede wszystkim kobietę – kogoś, kto nigdy nie powinien leczyć.

➡️Ale dzięki swojemu uporowi Anna cały czas dąży do celu, by nostryfikować dyplom i w końcu móc pracować w zawodzie. Gotowa jest udać się choćby do samego cara.

➡️ Autorka tak jak poprzednim tomie losy Anny przeplatała z historiami postaci, które miały przełomowy wpływ na dzieje medycyny.
Moim zdaniem jest to doskonały zabieg, gdyż możemy się czegoś więcej dowiedzieć. I kto wie? Może zabłysnąć w towarzystwie jakąś ciekawostką.

➡️ Jestem pod ogromnym w...

Od początku fabuła przenosi czytelnika do XIX wieku i wciąga w medyczny świat. Na plan pierwszy wychodzi historia medycyny – działalność doktor Anny, praca medycynierek, odkrycia i badania naukowe. To obraz kobiet, które walczą z uprzedzeniami, ciemnotą i zabobonami, jako pierwsze przełamują tabu i opór społeczeństwa. W tej powieści nędza, brud, smród, ból, krew, ropa i inne wydzieliny człowieka działają na zmysły czytelnika. Autorka opisuje samo życie i nie szczędzi szczegółów. Nadaje powieści realistyczny wydźwięk, by oddać czytelnikowi powieść jak najbliższą prawdy.

Żelazny charakter, kręgosłup moralny, anielska cierpliwość, wszechstronna wiedza. Doktor Anna jest wzorem do naśladowania, także dla współczesnych kobiet. Kobieta o wielkiej sile wewnętrznej, z aspiracjami, talentem i wiedzą, oślim uporem w dążeniu do celu, z zapałem do ciężkiej pracy. Podziwiałam jej walkę o siebie z warszawskim światkiem lekarskim, urzędnikami rosyjskimi i arabskimi, realiami życia w II połowie XIX wieku.

Ałbena Grabowska jako żywo odmalowała traktowanie lekarki jak dziwoląga, osoby niegodnej zawodu lekarza. To obraz kpin, szykanowania i poniżania. Doskonale przeplata fikcję literacką z prawdą historyczną i odkryciami w medycynie. Umiejętnie połączyła różne tematy, wątki, osoby. Przywołani zostają pisarze pozytywistyczni, zasłużeni lekarze, sułtanka Akun, a w dodatkowych rozdziałach wplecionych w fabułę osoby, które miały ogromny wpływ na rozwój medycyny, m.in. Charle...

W drugiej części "Uczniów Hipokratesa" Ałbena Grabowska przybliża postać pierwszej polskiej lekarki Anny Tomaszewicz-Dobrskiej. Pokazuje, z jakimi przeciwnościami musiała się ona mierzyć, nie tylko jako lekarka w tamtych czasach (druga połowa XIX wieku: szaleje gruźlica, umierają pacjenci po operacjach, kobiety w połogu, mycie rąk wydaje się śmieszne nawet medykom), ale przede wszystkim jako kobieta, która chciała leczyć. To, jak widziało ją męskie wówczas środowisko lekarskie, jak bardzo broniło się przed wpuszczeniem kobiety do swojego świata, budzi czasem uśmiech politowania. Jednocześnie przeraża mnie to, że przez tyle lat w umysłach niektórych niewiele się zmieniło, jeśli chodzi o postrzeganie kobiet.
Ciekawy zabieg przedstawienia naukowców, którzy mieli wpływ na rozwój ówczesnej medycyny. Zawsze z zainteresowaniem czytam takie historie.

Pozycja obowiązkowa dla miłośników Thorwalda.

Kolejna świetna powieść Ałbeny Grabowskiej o historii medycyny.Tym razem jest to powieść o Annie Tomaszewicz,postaci autentycznej,pierwszej polskiej lekarce,pionierce ginekologii.XIX wiek to trudny czas szczególnie dla kobiet,Anna po ukończeniu studiów w Zurychu chciałaby zacząć praktykę lekarską w Warszawie,jednak środowisko medyczne złożone praktycznie z samych mężczyzn jest przeciwne kobiecie lekarce.Po wielu perturbacjach Anna zaczyna wraz z przyjaciółką wymarzoną pracę.
Autorka jako że sama jest lekarzem świetnie odnajduje się w temacie medycyny,rozdziały o Annie przeplatane są rozdziałami o znanych postaciach z historii nauki takich jak Ludwik Pasteur czy Florence Nightingale.Pisze tak obrazowo że widzimy Warszawę,dzielnicę biedoty i walkę Anny o to żeby zachować podstawy higieny.Powieść wciąga od pierwszej strony i naprawdę warto po nią sięgnąć.Polecam!!

Opowieść o kobiecie i dla kobiet. Na mnie historia nieugiętej lekarki niegodzącej się na dyskryminację i oddanej swoim celom bez reszty, wywarła niezwykłe wrażenie. Aż chce się wstać z kanapy, wziąć w garść i pokazać światu na co gotowe są zdeterminowane kobiety. Zadziałała na mnie lepiej niż jakakolwiek książka motywacyjna czy psychologiczna. Polecam