Ostatni świt

Genialna jak każda powieść Autora. Doskonały wielowątkowy kryminał. Dynamiczny, zawikłany i nieprzewidywalny.

"Tak naprawdę każdy ma wybór, zawsze jest inna droga, tylko trzeba chcieć ją dostrzec".

W okolicach Bytowa dochodzi do morderstwa. Wszystko jednak wskazuje, że nie jest to pierwsza tego typu sprawa zwłaszcza, iż pojawiają się podejrzenia, że w pobliskim lesie odbywają się polowania na ludzi. Nadkomisarz Zakrzewski podejrzewa, że sprawa ma związek z nierozwiązaną zagadką obrazów malowanych ludzką krwią i sięga lat 80-tych. Sprawę prowadził wtedy kapitan Marek Piekło. Kiedy teraz Piekło zostaje oskarżony o zabójstwo znanego krakowskiego lekarza, Zakrzewski łączy siły z prokuratorem Andrzejem Falewiczem i razem próbują rozwikłać zagadkę polowań na ludzi.

„Ostatni świt” to rewelacyjne zakończenie trylogii „Wściekłe psy”. Nie brakuje tu zaskakujących zwrotów akcji oraz emocji które towarzyszą nam podczas lektury. Panująca atmosfera powoduje że nie wiemy komu możemy wierzyć, nie wiadomo po czyjej stronie kto stoi i na kim można polegać, zwłaszcza, że liczne układy sięgają naprawdę wysoko. Autor przeplata teraźniejszość z wydarzeniami z lat 90 przypominając przy tym klimat panujący w trakcie przemian ustrojowych. Całość przedstawiona została w znakomitym sensacyjnym stylu, z ucieczkami, pościgami, strzelaninami i podnoszącymi temperaturę dramatycznymi momentami. Sami bohaterowie mają swoje wady i zalety przez co są autentyczni. Widać z każdym kolejnym tomem zmiany jakie w nich zachodzą. Sama intryga jest niezwykle dobrze przem...

“Ostatni świt” Mieczysława Gorzki to trzeci i finalny tom serii Wściekłe psy, ja jednak sięgnęłam po niego jak po historię osobną i choć wyniosłam z niej i przyjemność i trochę tematów do rozmyślań, to tym razem jednak zachęcam do czytania serii we właściwej kolejności. Czyli przed tym tytułem są “Polowanie na psy” i “Dziewięć”, które swoją drogą przy okazji tej premiery ukazały się w nowej szacie graficznej. Dlaczego polecam czytać po kolei? Bo wydaje mi się, że wiele wątków “Ostatniego świtu” miało swój początek wcześniej, a i w historii pojawia się spora liczba postaci - tu już niespecjalnie przedstawianych, więc trzeba się skupić, by się w tej ilości nie pomieszać. Wątków też jest bardzo dużo, książka podzielona jest na trzy części i dwie pierwsze zdają się być jakby całkiem osobnymi historiami. Sama w czasie lektury głowiłam się jak to autor poukłada, czy naprawdę wszystkie wątki mogą być częścią jednej sprawy? Intryga jest mocno rozbudowana, świetnie przemyślana i poruszająca tematy warte uwagi - bardzo bliskie temu, co znamy z realnego życia, skupiające się na tematach władzy, sprawiedliwości i układów. Może nie są to tematy specjalnie pozytywne, ale przedstawione tak, że nie sposób na chwilę się przy nich nie zatrzymać. Akcja powieści toczy się bardzo szybko, od drugiej części dzieje się naprawdę dużo, koniec jest wręcz sensacyjny. Styl prosty, momentami szczególnie w części pierwszej podszyty lekką ironią, później już robi się poważnie. To ciekawa lektura, z jed...

Tym razem mamy do czynienia z grupą, która specjalizuje się w organizowaniu polowań na ludzi. Rozrywka dla nielicznych i wcale nie chodzi o pieniądze, lecz o wpływy.

Oczywiście nietrudno odgadnąć, że śledztwo nie ruszy jeśli nie zaangażuje się w nie Zakrzewski, którego prosi o to prokurator z Krakowa. Sprawa sięga samych elit, a Zakrzewski nie jest pewien komu może ufać, gdyż ich środowisko jest mocno skorumpowane. Metamorfoza, którą przeszedł nadkomisarz jest bardzo na plus. Działa ostrożnie i rozważnie mając na uwadze wysokie ryzyko i możliwe konsekwencje.

" Na świecie istnieje pewien rodzaj zła, którego nie da się zwalczyć starymi zasadami. A najgorsza jest świadomość, że zło jest tuż obok, patrzy na ciebie, zabija ci przyjaciół, ciągle stanowi zagrożenie. Wtedy zasady przestają obowiązywać, liczą się tylko siła i bezwzględność. ( ...) Był wściekłym psem, a zły pies gryzie bez ostrzeżenia".

Ciekawa akcja, dużo nieoczekiwanych zwrotów. Styl i język bardzo przystępny. Angażująca fabuła, która wymaga pełnego skupienia u czytelnika, jednocześnie wciąga jak poprzednie części. Emocje gwarantowane .

Mieczysław Gorzka tytułem „Ostatni świt” podobno kończy serię Wściekłych psów. Banalna śmierć banalnego człowieka. Banalny samobój. Czy aby na pewno? Aspirant Szot czuje smród we własnej firmie. Polowania na ludzi w Bytowie. Malowane krwią obrazy, kapitan Milicji Obywatelskiej Piekło. No i pojawia się Marcin Zakrzewski. Wychodzi na główny plan. Tylko czy to on gra pierwsze skrzypce? Z czasem zaczyna wątpić nawet Marcin. Nie może ufać nikomu, dosłownie nikomu. A jak dodać brudne gierki na szczytach władzy to przestajesz czytelniku wierzyć w sprawiedliwość. Powieść jak to u Gorzki. Tempo, zwroty akcji, pościgi, dialogi takie, że podejrzewam Pana Mieczysława, że podczas pisania był nieźle „naspeedowany” ale pomimo „zamroczenia” wyszła znakomita powieść, która od pierwszej strony „wrasta” w czytelnika.