Sedno życia

Nasze oczekiwania w stosunku do życia często mijają się z rzeczywistością. I podobnie jest w życiu bohaterki Edyty. Mimo, że ma już trzydzieści lat, to jakoś nie trafiła jeszcze na odpowiedniego mężczyznę. Za to ma wiele kompleksów od wyglądu począwszy do stosunków rodzinnych. Na dodatek rodzony brat bliźniak angażuje ją do pracy w banku, gdzie jest dyrektorem, a nie jest to wymarzona posada.
Najbliższą jej osobą jest przyjaciółka Agata, z którą trochę rozluźniły się stosunki. Los jednak bywa przewrotny i przyjaciółki spotykają się w drzwiach przychodni onkologicznej. Niestety obie musza zmagać się z okrutną chorobą jaką jest nowotwór.
Nie będę zdradzała dalszych losów kobiet, ale trzeba przyznać, że autorka zafundowała czytającym całą masę emocji. Od scen bardzo zabawnych, po takie gdy zatrzymywało się serce ze wzruszenia.
Owszem jest oczywiście piękny wątek uczuciowy, moje ukochane sceny nadmorskie, ech naprawdę dobrze się czytało.
Ale żeby nie było, że tylko jest słodko i romantycznie, to informuję, że poruszane są bardzo ważne tematy związane z procesem tworzenia rodziny zastępczej oraz skrywanego za wieloma drzwiami problemu znęcania się psychicznego i fizycznego nad członkiem rodziny.

"Sedno życia" to to przykład dobrej literatury obyczajowej.

Bohaterką jest 30-letnia Edyta, wycofana, niosąca w sobie ból wychowania w toksycznej rodzinie. Ma starszego brata Wojtka. Jej życie nagle się zmienia, kiedy musi zaopiekować się 7-letnim synkiem zmarłej na raka przyjaciółki oraz pojawi się w jej życiu poważna choroba oraz wartościowy mężczyzna - Andrzej.

Autorka ma lekkie pióro, dzięki czemu lektura książki sprawia ogromną przyjemność. Bardzo wnikliwie i dojrzałe przedstawia problemy rodzinne. Myślę, że wiele osób w scenach rodzinnych opisanych w powieści odnajdzie sytuacje z ich własnego życia.

Z chęcią przeczytam drugi tom serii "Piętno dzieciństwa".

"Sedno życia" to debiutancka powieść Katarzyny Kieleckiej-Masłochy. Dla mnie była to kolejna odsłona talentu pisarki, ponieważ tak się złożyło, że zaczęłam znajomość z jej piórem rok temu od powieści w klimacie świątecznym "Pod tym samym niebem". Sięgnęłam po nią zachęcona przez koleżankę i był to strzał w dziesiątkę. Nie dość, że okładka piękna, to jeszcze kryjąca się pod nią historia mnie urzekła, a styl autorki zachwycił. Katarzyna Kielecka dołączyła więc szybko do listy moich ulubionych autorek, po których książki mogę sięgać w ciemno. Po drugim tomie serii o Lilce i Śliwie pt. "Na tej samej ziemi" oraz "Cytrusowym gaju" w końcu nadeszła pora na posmakowanie debiutu.

Główną bohaterką tej opowieści jest Edyta. Trzydziestoletnia, samotna i zakompleksiona. Świat jawi jej się jako zło konieczne, a samą siebie postrzega jak w krzywym zwierciadle. Jej negatywny obraz własnej osoby bardzo wpływa na relacje, których kompletnie nie potrafi tworzyć. Zero komunikacji, nieumiejętność mówienia o tym, co czuje i myśli, wycofywanie się na z góry upatrzone pozycje w każdej sytuacji, którą uzna za zagrażającą jej ...

Przepiękna i ogromnie wzruszająca historia o trudach życia i o miłości

Jakiś czas temu miała okazję przeczytać przezabawną książkę młodzieżową "Gieśki" Katarzyny Kieleckiej. Uśmiałam się przy tym do łez, odkrywając talent komediowy autorki.
"Sedno życia" wręcz przeciwnie, nie tyle bawi co wzrusza i wyciska łzy. Pisarka pokazała się od zupełnie innej strony.
Zamknięta w sobie Edyta, bardzo niesprawiedliwie oceniana przez ojca, najchętniej nie wychodziłaby z domu. Nie wierzy w siebie, izoluje się od ludzi. Żyje w miarę szczęśliwie w swojej samotni, ruszając z niej tylko do pracy i od czasu do czasu na spotkania rodzinne.
Sytuacja zmienia się diametralnie, gdy dziewczyna spotyka dawną przyjaciółkę. Odnawia dawną zażyłość a jej mały świat nabiera barw i rozrasta się. Następują kolejne zmiany, które kruszą bańkę mydlaną. W życiu Edyty pojawiają się kolejni ludzie, a niektórych bliskich zaczyna poznawać lepiej, odkrywając rodzinne sekrety.
Dzięki licznym zawirowaniom kobieta odnajduje spokój ducha i odkrywa sedno życia: miłość, rodzinę i szczęście.
Czytając powieść nie raz się wzruszyłam, nie raz uśmiechnęłam. Bawiły mnie szczególnie rozmowy z Grzesiem:

Książka z początku nie zrobiła na mnie dobrego wrażenia: od, kolejna ofiara losu, wiecznie użalająca się nad sobą. Jednak uparcie czytałam dalej i było coraz lepiej a pod koniec nie mogłam oderwać się od kart powieści.
Edyta okazała się s...

Moje pierwsze spotkanie z Katarzyną Kielecką muszę przyznać, że było bardzo udane. Z niecierpliwością czekam na drugą część cyklu.
Główną bohaterką opowieści jest mieszkająca w łodzi i pracująca w banku 30-latka Edyta. Jej życie zaczyna nabierać rozpędu, gdy na badaniach lekarskich dowiaduje się, że ma raka. Podczas terapii spotyka swoją najlepszą przyjaciółkę z dzieciństwa – Agatę, z którą straciła kontakt przed laty. Agata również walczy z nowotworem, jest sama i wychowuje 6-letniego syna Grzesia. Edyta stara się pomóc Agacie, robiąc jej zakupy i wyręczając ją w opiece nad synkiem. Boi się jednak powtórki z przeszłości, gdyż zdaje sobie sprawę, że jeżeli Agata wyjedzie to ona będzie cierpiała jeszcze bardziej niż przed laty. Gdy Edyta otrzymuje polecenie wyjazdu służbowego do Świnoujścia, mimo początkowej niechęci zgadza się. Zdradzę jeszcze tylko, że nad morzem pozna Andrzeja, lecz czy coś z tego wyjdzie nie powiem, gdyż chciałabym zachęcić do przeczytania tej książki.

Muszę przyznać, że książkę czyta się bardzo dobrze, czasem wzruszała, czasem bawiła do łez. Nie jest to żaden romans lecz opowieść o miłości, odpowiedzialności za drugą osobę, którą kochamy. Rodzina Edyty nie jest wzorcowa, ojciec jest wprost odrażający a brat bliźniak mimo, iż bardzo ją kocha sam skrywa tajemnice. Zresztą gdy w końcu wyznał je siostrze przeszły mnie ciary. Jedno jest pewne demony z dzieciństwa często wpływają na nasze dalsze życie. Tak jest również w przypadku Edyty i Wojt...