Wyszukiwarka

“Nic nie wzbudza takiego zainteresowania, jak cudza tragedia.”

“Żadna cudza historia nie edukuje nas tak, jak kopnięcia, które dostajemy we własne pośladki. ”

“„ Najlepiej spłacić dług czyimś kosztem (…) Bo cudza krzywda nie boli i niedrogo wychodzi. „”

“Cudza dusza to ciem­ny las. Nigdy nie po­znasz, co w dru­gim sie­dzi. Może nie każdy, kto robi zło, jest zły.”

“Do cudzej własności nigdy nie miałam żadnych ciągot. Cudza własność wręcz mnie odpychała. Ale miałam także niepokojące przeświadczenie, że jeżeli ja nie podniosę tego małego, smutnego, kolorowego zwitka, który dostrzegłam na podłodze, zrobi to ktoś inny. A tego bym nie zniosła!”

“"Jesteśmy cudzoziemcami, ale ziemia nigdy nie jest cudza dla synów Europy, zakochanych w obrazach Edwarda Burne Johns'a i prerafaelitów, słuchających rockowych oper Andrew Lloyd Webbera, z zaciekawieniem przerzucających strony najnowszego wydania "Sunday Times", łowiących z tłumu ogloszeń plakaty spektakli w Sheakespeare's Globe Theatre".”

“Mijał czas, za szybami noc gęstniała. Antoni Kosiba myślał, myślał o sobie, o swoim losie, o swoim życiu tak pustym dotychczas, tak jałowym i z niczym, ni z ludźmi, ni ze światem niezwiązanym. Tak, niezwiązanym. Bo wiąże tylko uczucie. Nie chleb, nie byt, nie cudza dobroć i serdeczność, nawet nie przekonanie, iż komuś pożytek się przynosi, tylko własne uczucia.”

“Starość to nie jest prosta sprawa, szczególnie gdy oprócz własnej trzeba znosić jeszcze cudzą.”

“Wiesz, dźgnięcie własną włócznią boli tak samo jak dźgnięcie cudzą.”

“Nie wiadomo, co zrobić z przeszłością, zwłaszcza cudzą. Nie ma sensu wiedzieć wszystkiego, ale jednak korci.”

“Myśli pan, że można wziąć na swoje barki cudzą zbrodnię?! Los lubi wyrównywać rachunki. ”

“Wielokrotnie przelewał cudzą krew, a teraz jego krew płynęła, by oczyścić jego przeszłość…”

“- Wie pan - powiedział - ogromnie lubię testować cudzą własność. To jedna z największych przyjemności w życiu.”

“Powierzyć przyjacielowi swoją własność to jedno. Pozwolić mu rozporządzać własnością cudzą - to zupełnie co innego.”

“Pluń na wszystko, co minęło: na własną boleść i na cudzą nikczemność... Wybierz sobie jakiś cel, jakikolwiek i zacznij nowe życie.”

“Pluń na wszystko, co minęło: na własną boleść i na cudzą nikczemność... Wybierz sobie jaki cel, jakikolwiek, i zacznij nowe życie.”

“Pluń na wszystko, co minęło: na własną boleść i na cudzą nikczemność... Wybierz sobie jakiś cel, jakikolwiek i zacznij nowe życie.”

“Poranny rejwach na ulicach warszawskiej Pragi przypominał Romanowi o tym, jak bardzo gardził nieczułym na cudzą niedolę ludzkim badziewiem.”

“A mam cię, pyszałku, mam cię, egoisto! Porąbałbyś pan cudzą ambicję siekierą, ale nie w smak ci, jeśli ktoś pańską ambicję nakłuje szpileczką.”

“- Skarbie musisz się nauczyć żeby, mieć cudzą opinie gdzieś. Nie jesteś w stanie zadowolić wszystkich, a jeśli będziesz się przejmować tym co ludzie powiedzą, nigdy nie będziesz tak naprawdę szczęśliwa.”

“Jeżeli chodzi o brata Rowa, to można było ufać, że strzeli na długi dystans z krótkiego łuku. Można było ufać, że wyjdzie z bójki na noże z cudzą krwią na koszuli. Można było ufać, że będzie kłamał, oszukiwał i kradł, i że będzie tam, gdzie go potrzebujesz. Ale nie można było ufać jego oczom. Miał łagodne oczy, którym nie można było ufać.”

“Gdy spoglądamy na zjawisko wiary w Boga z punktu widzenia naukowego sceptycyzmu, nie jest ono dla nas niczym niezwykłym. Sceptycyzm ukazuje nam hipokryzję: ludzie mający usta pełne frazesów o braterstwie mordują swoich braci w imię wiary, napełniają własne kabzy cudzą krwią i postępują z wielkim okrucieństwem.”

“Człowiek bez centrum błądzi. Będzie się czepiał wszystkiego i wszystkich, aby się nie zgubić, kładzie się z kimś do łóżka, by znaleźć ucieczkę od siebie samego, by się w kimś roztopić lub żeby się zarazić cudzą wolą życia. Ostatecznie lęk przed śmiercią pokazuje, że zależy mu na własnym życiu. Tylko głupi lub zmęczony życiem może się bez niego obejść. (s. 141)”

“Jakże, to się właśnie liczy – zwykłe codzienne sprzęty, rodzina, dla której trzeba gotować, cztery ściany domu, kilka ulubionych przedmiotów. Tysiące szarych ludzi, krzątających się wokół własnych spraw, uprawiających ziemię, robiących garnki, wychowujących dzieci, śmiejących się i płaczących, wstających rano i kładących się spać wieczorem. To oni się liczą, a nie przewrotni aniołowie, którzy chcą zbudować nowy świat, nie bacząc na cudzą krzywdę.”