Lalka

Strasznie dużo czasu pochłonęło przeczytanie jej co świadczy o tym, ze książka sama w sobie jest "wymagająca" (+ dodatkowy czynnik: przymus :| ); książka niewątpliwie mistrzowska i kopiując Dick'a - niezmiernie precyzyjna, jak na pozytywizm przystało; jednak wydała mi się ciutko nierówna: wątek paryska wciąga nieziemsko, lecz m.in. opis "poIzabelowego" Wokulskiego nuży ( o samej I. nie wspomnę, ale taka jej rola); +za bohaterów + za "perełkowe" fragmenty (opis poznawania kamienicy i jej mieszkańców rodem z psychiatryka - cudo ;) + za zakończenie. aczkolwiek wolałabym przeczytać z własnej woli w odpowiednim czasie ^^

To była moja pierwsza lektura "Lalki" w całości. Bojkotowałam ją konsekwentnie bo główna bohaterka, o której od zawsze miałam złą opinię, jest moją imienniczką. Jak Prus mógł to imię nadać pustej lali, zainteresowanej tylko podrywem i modą, której jedynymi zaletami była uroda i arystokratyczne pochodzenie. Czułam jednak, że warto po powieść sięgnąć i kiedy prof. Koziołek zestawił ją z książką Michaela Sandela "Czego nie można kupić za pieniądze?", nie chciałam dłużej zwlekać z lekturą.
Fabuły nie będę streszczać, trudno jej nie znać lepiej lub gorzej. Podsumuję tylko moje wrażenia.
Minusy - no cóż, nie ma co ukrywać, trzytomowa powieść skazana jest na obecność przydługich fragmentów, mało ciekawych dygresji i powtórzeń. Te ostatnie irytowały mnie najbardziej. Rzecki - na początku powieści Prus podaje informację, że sklepem zawiadywał czterdziestokilkuletni Rzecki, który przez cała resztę książki zachowuje się jak zgrzybiały staruszek żyjący rojeniami o potędze rodu Napoleona, oderwany od rzeczywistości. Postać może i budząca współczucie ale niewiele więcej. Postać pani Stawskiej również nie zrobiła na mnie dobrego wrażenia - przedobrzył Prus robiąc z niej wzór cnót, współcześnie (albo tylko mnie) taka postać wydaje się niewiarygodna.

Plusy:
Zagadnienie kupna miłości za pieniądze i same interakcje między Wokulskim a Belą fascynowały mnie. Starałam się spojrzeć na Łęcką bardziej życzliwym okiem, w końcu dziewczyna nie miała wielu opcji w życiu, bez wykszta...

Jedna z moich ulubionych lektur, choć czasem jak kilka osób poniżej miałam ochotę wedrzeć się w świat opisany na kartkach i przywrócić do porządku dziennego zarówno Wokulskiego jak i Łęcką. Dialogi są na najwyższym poziomie i często zabawne (patrząc z odpowiedniej perspektywy). Opis Powiśla, Paryża i kamienicy wypadł według mnie najlepiej. Warszawa jest bardzo dokładnie przedstawiona wiele osób śmie twierdzić, że książka może robić śmiało za przewodnik po ówczesnej Warszawie jak i po współczesnej, niestety nie miałam jeszcze okazji podążać śladami Wokulskiego po stolicy ;) Polecam tą książkę, choć jest troszkę ciężka. Nie tylko przez wielowątkowość, ale też przez ilość stron. Polecić ją mogę zwłaszcza maturzystą, bo w moim mniemaniu wypada tak samo jak "Dziady" tzn. do wszystkiego można ją przyczepić jako przykład ;)

Bardzo lubię czytać powieści z okresu pozytywizmu ("Ludzie Bezdomni", "Nad Niemnem"), Lalkę również przeczytałem jednym tchem. Fabula wciągająca, choć "pamiętnik starego Subiekta" mógł chwilami męczyć (np. opis bitwy z wojskiem austriackim). Cóż więcej powiedzieć... szkoda Stacha, chyba każdy w czasie lektury sympatyzował z tą postacią i wolałby aby swoje uczucia ulokował w innej osobie aniżeli panna Iza.Lektura czy nie, mogę "Lalkę" polecić jako ciekawa i niekiedy pouczającą książkę. Naprawdę warto przeczytać.

Książka była moją lekturą w 2 liceum . Nie przeczytałam jej ( a raczej jakieś 60 stron). Jednak po skończeniu szkoły średniej powiedziałam sobie że MUSZĄ JĄ PRZECZYTAĆ. I przeczytałam. Wciągnęłam się i żałowałam ,że tak późno się za nią zabrałam . A może nie ma czego żałować ? Nie byłam poddana presji czasu do omawiania lektury. A wiadomo zawsze to mniejsza przyjemność czytania ....

Jedna z lepszych lektur z jakimi przyszło mi sie zmierzyć, jednak przekaz jest bardzo zakłócony. Niekiedy na pierwszy plan wychodzą wątki mniej ważne ( pani Stawska i lalka) i nie zauważamy przez to że autorowi chodziło o ukazanie trzech pokoleń polskich idealistów. Ale jednak jak na lekturę - 5 gwiazdek. Jak na zwykłą książkę - 3,5.

Czytałem w wersji trzytomowej i jak na mój gust o jeden tom za dużo pojawił się. Nie zrozumcie mnie źle - "Lalkę" czyta się łatwo i szybko, ale momentami poprawi przynudzać. Jak dla mnie to żadne dzieło sztuki. Ktoś pode mną napisał, a ja się z nim zgadzam, że nie widzi sensu w wyszukiwaniu cech romantycznych oraz pozytywistycznych bohatera. Po co? Nie mniej jednak Prus stworzył całkiem ciekawy świat z bohaterami pełnymi życia i oryginalności. Polecam jako lekturę szkolną. Jeżeli mielibyście czytać to dla siebie, lepiej sięgnijcie po inną pozycję.

Genialna

Klasyk polski. Czytałam prawie miesiąc, bo niestety tego nie da się wchłonąć za pierwszym razem. Wielowątkowa, a przez długie opisy niestety równie nużąca. Główni bohaterowie bardzo irytujący, Wokulski ze swoją miłością i Łęcka ze swoim wyniosłym obliczem, które nie raz i nie dwa chciałam palnąć, spoliczkować, zabić to dumne i parszywe stworzenie. Gdyby nie fakt, że to lektura pewnie nigdy bym tego nie przeczytała.