Kozioł ofiarny

John w trakcie podróży do Francji, spotyka na swojej drodze własnego sobowtóra. Sytuacja jest dla dwóch panów dość dziwna, ale po początkowej konsternacji, postanawiają bliżej się poznać. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że po wspólnej kolacji John budzi się sam w pokoju hotelowym, ubrany w piżamę swojego nowego znajomego. A później wszystko wymyka się spod kontroli.

Spotykasz na swojej drodze własnego sobowtóra, który odurza cię środkiem nasennym, a następnie ubrany w twoje ciuchy odjeżdża w stronę wschodzącego słońca twoim samochodem. Co robisz? Jeżeli nie idziesz na policję i nie zgłaszasz sprawy, a postanawiasz odpłacić się sobowtórowi tym samym – możesz skończyć jak John.

John bowiem przeistoczył się w hrabiego Jeana de Gué i trafił w sam środek arystokratycznego koszmaru rodzinnego. Jego próby wyprostowania sytuacji nie do końca uważam za udane, a zakończenie książki mnie przygnębiło.

Widzisz swojego sobowtóra, co robisz?
______
Początkowo John jest zdumiony widząc w obcym mężczyźnie swojego sobowtóra. Jednak udaje się na wspólną podróż z nowopoznanym Jeanem, która to z rozpoczęciem nowego dnia przemienia życie mężczyzn...
Początkowo wizja zamiany wzbudza w bohaterze ciekawość, gdyż prowadząc samotne życie jest bardzo zaintrygowany posiadaniem rodziny.

Kolejne moje spotkanie z twórczością Daphne du Maurier i zadowalający czas spędzony z powieścią. "Kozioł ofiarny" to przedstawiony w klimatycznym gotyckim stylu obraz człowieka i jego zachowań. Gdzie podejście psychologiczne autorki wzmaga w czytelniku większych doszukiwań i licznych analiz zachowawczych.

Fabuła jest tutaj nieśpieszna, ale to punkt dla autorki, ponieważ możemy zaobserwować dokładnie postanowienia bohatera, jego odnajdywanie w zupełnie nowej roli, przypisanej przez przypadkowe spotkanie i co się z tym wiąże - manipulacją. My przez takie poprowadzenie akcji możemy analizować i snuć własne przypuszczenia.
Motyw zamiany osób jest tutaj znaczący, ponieważ możemy spojrzeć na siebie także z tej drugiej strony, gdzie czasami nie możemy całkowicie zapanować nad sytuacją w jakiej się znaleźliśmy.

Wejście w czyjeś buty jest tutaj dosadne i pokazuje jak bardzo natura ludzka jest nieprzewidywalna i mroczna.

Jest kilka utworów tej autorki, które uważam z o wiele lepsze. Tu nie było ani jednego bohatera, którego mogłabym polubić, ani jednego zwrotu akcji, którym mogłabym się przejąć, ani jednej tajemnicy, której rozwiązanie mogłoby mnie zainteresować. Nawet zakończenie jest takie nijakie. Doceniam styl, ale to trochę za mało.

Spotkaliście kiedyś osobę, która była niepokojąco do Was podobna? A może ktoś pomylił Was ze swoim znajomym zarzekając się, że jesteście jak dwie krople wody? Mnie się to nigdy nie zdarzyło, ale podobno każdy z nas ma gdzieś na świecie swojego sobowtóra.

To trochę przerażające, ale daje też możliwości, które czasem wykorzystają bliźniaki jednojajowe płatając figle i podszywając się pod siebie nawzajem. Właśnie takie niewiarygodne okoliczności stawiają przed Johnem, wykładowcą na życiowym zakręcie, szansę, by zamienić się na role z francuskim hrabią Jeanem de Gue. Tylko w odróżnieniu od teatru, w życiu nie ma miejsca na choć jedną próbę, a ingerencja w egzystencję obcego człowieka nie może pozostać bez konsekwencji.

Daphne du Maurier w „Koźle ofiarnym”, w cudownym butikowym wydaniu, maluje przed nami świat pełen tajemnic, intryg i mroku. Nieśpiesznie wprowadza nas i bohatera w życie jego sobowtóra, które wymaga trudnych decyzji i umiejętności lawirowania pomiędzy oczekiwaniami domowników. Na początku błądząc po omacku popełnia kilka gaf, jednak z czasem wchodzi w swą rolę całym sercem stając się synem, mężem, ojcem, kochankiem i pracodawcą. Dokąd doprowadzą jego wybory i jak zakończy się ta niespodziewana zamiana miejsc?

Autorka zafascynowała mnie pomysłem na fabułę, a co więcej pokierowała historię, w kierunku którego zupełnie się nie spodziewałam. Pewne niedopowiedzenia rodziły domysły, co potęgowało napięcie i oczekiwanie na finał tej opowieś...

Kolejny raz jestem zachwycona książką autorki! Wspaniały klimat, dobrze napisana historia mężczyzny, który wbrew sobie musiał wejść w rolę swego sobowtóra.

Przypadkowe spotkanie dwóch mężczyzn, sobowtórów - Johna, angielskiego nauczyciela i francuskiego hrabiego - Jeana, spowodowało, że hrabia postanowił wykorzystać to spotkanie i zamienić się rolami. A stało się to po wspólnym spędzonym wieczorze, z dużą ilością alkoholu. Nieświadomy niczego John, który zawsze żył samotnie, musiał wcielić się w hrabiego, zamieszkać z jego rodziną, zająć się upadającą firmą. John bardzo stara się, by dobrze wejść w rolę swojego sobowtóra, jako mąż, ojciec. Teraz musi podejmować ważne decyzje w sprawie upadającej odlewni szkła. Został "kozłem ofiarnym" Jeana.

Spotkanie z tą książką okazało się niezwykle ciekawe. Fabuła "Kozła ofiarnego", jego mroczna, niepokojąca atmosfera pochłonęła mnie całkowicie.

Jeśli chcecie przeczytać dobrą książkę to gorąco polecam, uważam, że to idealna lektura na jesienne wieczory!

„Myślenie o sobie jak najgorzej to czasami przejaw słabości. Mówimy: "Osiągnąłem dno, nie mogłem spaść niżej" i wręcz z rozkoszą pławimy się w bagnie. Jednak rzecz w tym, że to nieprawda. Nie ma końca złu, które w nas tkwi, tak jak nie ma końca dobru. To tylko kwestia wyboru. Trudzimy się żeby zajść wyżej, i trudzimy się, żeby upaść nisko. Trzeba jedynie odkryć, w którym kierunku zmierzamy.”

Daphne du Maurier to autorka, która zaskoczyła wielu czytelników. Stała się muzą dla samego Alfreda Hitchocka, a teraz jej dzieła możemy czytać za sprawą przepięknej nowej serii butikowej.

„Kozioł ofiarny” to książka, która tak naprawdę ukazuje codzienne i z pozoru dość nudne życie. Jednak za tą kurtyną kryje się mrok, groza i najciemniejsza strona ludzkiej natury. Autorka genialnie ukazuje ludzką psychikę i to jak pozorami potrafi żyć człowiek.

Jest to powieść w prawdziwym klasycznym stylu, gdzie atmosfera jest tak gęsta, że można ją kroić nożem. Akcja jest raczej dość spokojna i nie pędzi zbyt szybko. Jednak wcale się nie dziwię, że autorka wykorzystała taki zabieg. Chodziło o to, aby jak najlepiej oddać wszystkie aspekty psychologiczne, które wymagają od czytelnika nie lada skupienia i uwagi. Autorka świetnie kreuje świat, w którym jest pełno pozorów, tajemnic i niedomówień. Częściowo wyjaśnia niektóre aspekty, aby jeszcze bardziej pobudzić naszą wyobraźnię i zmusić do myślenia. Z całą pewnością książka poruszy i wstrząśnie niejednym c...

Jak byście zareagowali gdyby przed wami stanął sobowtór?
Z taką sytuacją spotkał się John gdy pewnego dnia spojrzał na mężczyznę dokładnie tak samo wyglądającym jak on.
Następnego ranka budzi się jako hrabia Jean de Gué.
Ubrany w jego ubrania, uczesany jego szczotkami. Sam nie wie kim aktualnie już jest.

Nie ma nic do stracenia, jego życie opierało się na nauczaniu młodych ludzi.
Jednak nie spodziewał się tego, jak ciężko będzie założyć czyjeś buty i udawać inną osobę , której praktycznie nie zna. Chcąc naprawić błędy swojego sobowtóra przyczynia się do katastrofy.

🌜🌜🌜🌜

Czytaliście książki z serii butikowej? Sam wygląd cieszy oczy jak i historię zawarte na kartkach są zdecydowanie warte uwagi.

Nie sądziłam że "Kozioł ofiarny" tak mnie zaciekawi. Powieść czyta się dość szybko. Od początku mamy przedstawioną scenę od czego wszystko się zaczęło. Późniejsze rozdziały przedstawiają pobyt Johna w domu swojego sobowtóra. Poznaje całą rodzinę, niestety bez jakiegokolwiek wiedzy na ich temat jak i na hrabstwo. Mimo niewiedzy próbuję robić wszystko by nie zostać złapanym na kłamstwie.

Powieść czytało mi się komfortowo. Byłam ciekawa jak to wszystko się zakończy. Czy jednak niby drobna zamiana miejscami może mieć spore konsekwencje?

Nie uważam ją za najlepszą książkę jaką miałam możliwość przeczytać ale ta historia ma coś w sobie co przyciąga.


Znajdziemy sporą ilość bohaterów ale dla tej histo...

Jaka książka ostatnio przyciąga wzrok każdej okładkowej sroki? Oczywiście mówię o pięknym wydaniu "Kozła ofiarnego" z serii butikowej. Cudownie wygląda! A jak z treścią?

Jest to powieść w stylu klasycznym, trochę gotyckim. Atmosfera jest gęsta, pełna tajemnic. A akcja toczy się bardzo statecznie, co muszę przyznać trochę mnie nużyło. Trochę tutaj sensacji, trochę kryminału, trochę skomplikowanych relacji rodzinnych, ale w tym specyficznym retro klimacie. To dobra historia na długie wieczory. Zajmująca, wymagająca skupienia i uwagi. Autorka kreuje świat w specyficzny sposób, co może być plusem, ale i minusem. Piękny język, pewna wzniosłość i tajemnica, to jej znaki szczególne. I atmosfera, bo to ona tworzy niepowtarzalność powieści.

Gratka dla koneserów literatury pięknej, idealna dla fanów klasycznych powieści.

❗TW: śmierć

★ Nie sądziłam, że ta książka tak mi się spodoba. Lubię mocną akcję, uczucie niepokoju i plot twisty. Tu tego nie ma. Jest to historia opowiadająca o codziennym, (nie)zwykłym życiu hrabiego, z tym, że przez tydzień, splotem przypadków, w rolę hrabiego wciela się jego sobowtór. Widząc jak hrabia traktował swoją rodzinę, postanawia to naprawić. Nie brzmi to jak wciągająca fabuła, a jednak. Jest w niej coś, co sprawiło, że nie mogłam się oderwać. Może to za sprawą bohaterów, których emocje wpływają na czytelnika?

★ Minusem jest to, że ciężko uwierzyć, że wszystko (a działo się dużo) wydarzyło się w tydzień. Zakończenie też mogłoby być trochę lepsze, ale nie narzekam.

Daphne du Maurier ma niezwykły talent do tworzenia historii, które wciągają od pierwszych stron swoją tajemniczością. Pomysł na powieść jest bardzo oryginalny i muszę przyznać że autorce udało się mnie wiele razy zaskoczyć. Oprócz samej fabuły bardzo spodobał mi się styl pisania autorki. Myślę, że książka zachwyci nawet najbardziej wytrawnych czytelników.