Moja kuzynka Rachela

,, Moja kuzynka Racheka”

Daphne du Maurier, w tej powieści, zastosowała pewnego rodzaju zabieg, ponieważ umiejętnie, wręcz niezauważalnie, łączy w spójną całość kilka gatunków literackich. Tu autorka zaserwowała czytelnikowi mieszankę powieść historycznej z romansem oraz dramat z thriller, dlatego tej książki nie da się zaszufladkować do konkretnego gatunku. Bo mamy tu opowiadanie, która jest na tyle zróżnicowana, że z pewnością zaspokoi różne gusta czytelnicze.

Oryginalna opowieść, której bohaterowie żyją w dziewiętnastowiecznym ziemiańskim dworze w Kornwalii. Głównym bohaterem jest Filip Ashley, wychowywany przez swojego kuzyna Ambrożego właściciela dworu i okolicznych ziem. To Filip opowiada nam mroczną i burzliwą historię, swoją i tytułowej kuzynki Rachel, wdowy po Ambrożym, którego traktował jak ojca.

Rachela to tajemnicza dama, o której nic nie wiemy. Piękna kobieta, która jest ofiara męskich fantazji. Gdy spowita w czerń zjawia się na progu majątku, nikt nie spodziewa się, iż ta na pozór spokojna niewiasta, zapoczątkuje lawinę niespodziewanych tajemniczych wydarzeń, które zmienią życie mieszkańców dworu, a najbardziej życie samego Filipa.

„Moja kuzynka Rachela” mroczna historia, napisana pięknym językiem i dostarczająca wielu emocji, tu nic nie jest oczywiste. Akcja rozwija się powoli, wręcz snuje się leniwie, jednak już od pierwszych stron mamy zlepek tajemnic, które chcemy odkryć. Nie jest to łatwe zadanie, bo autorka bawi się...

Nie zliczę które to już wznowienie tej powieści, ale to z serii butikowej od Wydawnictwa Albatros niewątpliwie należy do jednego z najpiękniejszych. Twarda oprawa o barwie wina ze złotymi zdobieniami, oczaruje niejednego estetę. Ale jak to w przypadku książek bywa - liczy się przede wszystkim wnętrze.

Wuj Filipa jedzie w ciepłe kraje w celu poratowania zdrowia, zakochuje się i listownie powiadamia swego podopiecznego o ożenku. Rok później, w odpowiedzi na dość niepokojące listy, Filip postanawia go odwiedzić. Na miejscu okazuje się, że ten nie żyje, a chłopak winą za jego śmierć obarcza jego żonę Rachelę i poprzysięga jej zemstę.

"Są ko­bie­ty, może nawet idobre, które nie zwła­snej winy przy­no­szą innym nie­szczę­ście. Cze­go­kol­wiek się do­tkną, wszyst­ko za­mie­nia się wtra­ge­dię".

Klasyczna powieść stworzona przez autorkę w 1951 roku jest intrygująca i tajemnicza niczym główna bohaterka.
Rachela przybywa do posiadłości w Kornwalii i niczym Lady Diana zostaje królową ludzkich serc. Czy można być, aż tak dobrą aktorką, manipulantką i intrygantką? To pytanie kołacze mi się z tyłu głowy cały czas, bowiem listy Ambrożego i u mnie wzbudziły niepokój. Z ogromną cierpliwością oczekiwałam na odkrycie, co takiego skrywa na dnie swojego serca, ta tajemnicza kobieta. Książkowa Rachela zdaje się być niczym promień słońca, jasna i niosąca radość, skora do żartów i śmiechu. Ale jak zapewne dobrze wiecie, lub nie, powieść doczekała się adaptacji fil...

"Moja kuzynka Rachela" to druga książka autorki, po słynnej "Rebece"", którą miałam okazję przeczytać. Spotkanie z nią uważam za bardzo udane. Przeczytajcie, przeniesiecie się w niezwykły klimat Kornwalii XIX wieku.

Podoba mi się styl autorki, wnikliwa charakterystyka bohaterów, ciekawa fabuła - fantastyczna powieść! Z przyjemnością pochłonęłam tę historię i Wam gorąco polecam!

Książka napisana pięknym językiem. Historia opowiedziana z perspektywy Filipa. Po śmierci rodziców był on wychowywany przez starszego, samotnego kuzyna, Ambrożego Ashleya. Filip zostaje jego spadkobiercą. Z powodu złego stanu zdrowia, Ambroży wyjeżdża do Włoch. Tam poznaje Rachelę, która wkrótce zostaje jego żoną. Niestety Ambroży umiera we Włoszech, nie powróciwszy do Anglii. Listy, które wysyłał do Filipa były bardzo niepokojące. Do Kornwalii przybywa Rachela. Jakie są jej zamiary? Czy Rachela to pogrążona w smutku wdowa opłakująca swego męża, czy przebiegła kobieta, której zależy na majątku?

Przeczytajcie historię Racheli i Filipa, mroczną, pełną tajemnic, kłamstw, niedopowiedzeń. Dla mnie była to książka nieodkładalna. Im więcej stron przeczytałam, tym bardziej nie mogłam doczekać się zakończenia tej historii. Czytając mamy wrażenie, że historia ta nie będzie miała szczęśliwego zakończenia, czytelnik czuje niepokój, grozę zbliżającego się czegoś strasznego.

Nie przegapcie tej powieści! Rewelacyjna książka, jestem pod wrażeniem! Gorąco polecam, idealna na dłu...

Akcja osadzona jest w XIX-wiecznej Kornwalii. Osierocony w dzieciństwie Filip Ashley zostaje przygarnięty przez starszego kuzyna, Ambrożego, który ustanawia go swoim dziedzicem. Ekscentryczny właściciel ziemski od zawsze wiódł samotnicze życie i rzadko przekraczał granice swej posiadłości. I choć zawsze był przeciwnikiem kobiet, po zaledwie kilku miesiącach znajomości bierze ślub z daleką kuzynką, Rachelą. Niedługo po tym wydarzeniu do Filipa dociera wiadomość o śmierci Ambrożego. A wkrótce u bram ich rodowej posiadłości pojawia się wdowa po kuzynie. Młodzieniec nie może oprzeć się jej urokowi, który wyzwala w nim uczucia, jakich do tej pory nie doświadczył…

Uwielbiam książki autorki. Ich klimat jest niesamowity, nawet jeżeli akcja nie pędzi jak szalona. Znajdziemy tutaj wiele intryg, niedomówień i tajemnic. Autorka wodzi czytelnika za nos i robi to w genialny sposób poprzez narrację, ale i liczne zagadki. Nie brakuje tutaj licznych retrospekcji, ale także pięknych opisów otoczenia. Całość przenosi nas do XIX-wiecznej Kornwalii i pozwala zatracić się w epoce co jest znacznym atutem tej książki.

Nie można zapomnieć także o genialnie wykreowanych postaciach. Niezwykle charyzmatycznej, ale i czarującej Racheli, a także o Filipie. Jego postać uważam za dość dziwną, ale jak najbardziej pasującą do klimatu książki. Snuje wiele podejrzeń, teorii, jego nastroje są zmienne, ale i tak ulega urokowi pięknej Racheli.

...

Jaka książka ostatnio przyciąga wzrok każdej okładkowej sroki? Oczywiście mówię o pięknym wydaniu "Mojej kuzynki Racheli" z serii butikowej. Cudownie wygląda! A jak z treścią?

Jest to powieść w stylu klasycznym, trochę gotyckim. Atmosfera jest gęsta, pełna tajemnic. A akcja toczy się bardzo statecznie, co muszę przyznać trochę mnie nużyło. Jednak wiedząc, że na końcu czeka spektakularne zakończenie (tak przeczytałam w innych opiniach), wytrwale brnęłam dalej. I rzeczywiście opłacało się, jednak klimat nie do końca mi odpowiadał.
To dobra historia na długie jesienne wieczory. Zajmująca, wymagająca skupienia i uwagi. Autorka kreuje świat w specyficzny sposób, co może być plusem, ale i minusem. Ja miałam trochę duże oczekiwania, dlatego nie jestem tak zachwycona jakbym mogła, jednak nie żałuję chwil spędzonych z tą powieścią.

To przepiękne wydanie powieści Daphne du Maurier wchodzące w skład „Serii butikowej”, błyszczy niczym drogocenny kamień oprawiony w złoto. Myślę, że każdą srokę okładkową, jak ja, uradowałaby taka niespodzianka pod choinką. Tym bardziej jeśli jest miłośniczką podszytych mrokiem, tajemniczych historii, które niepokoją i zachwycają jednocześnie.

A w przypadku „Mojej kuzynki Racheli” to właśnie ten klimat po mistrzowsku oddany przez autorkę sprawia, że mimo dość leniwie toczącej się akcji, nie potrafimy oderwać się od lektury. Co więcej, nie jesteśmy w stanie wyrobić sobie jednoznacznej opinii o głównych bohaterach. Sprzyja temu narracja przypisana tylko jednej z postaci, do tego człowiekowi młodemu, niedojrzałemu, mogącemu mylnie odbierać sygnały i nadinterpretować rzeczywistość. Szczególnie, że przemawiają przez niego silne emocje. Najpierw wręcz nienawiść i podejrzliwość, później totalne zauroczenie.

Kim rzeczywiście jest jego kuzynka Rachela i w jakiej mierze odpowiada jego wyobrażeniom? Czy to zimna manipulantka, czarna wdowa, która przyczynia się do śmierci męża, czy może radosna, szczera i bezinteresowna kobieta, przy której życie zyskuje prawdziwy sens? Jeśli spodziewacie się jasnej odpowiedzi na to pytanie, to nic z tego. Autorka pozostawia czytelnikowi osąd i wybór jednej ze stron, choć zapewniam Was, że o to niełatwo.

Ile skrajnych emocji towarzyszyło mi przy lekturze! Od niepokoju, podejrzliwości po współczucie dla tajemniczej Racheli....

Po przeczytaniu „Rebeki” autorstwa Dafne du Maurier byłam pewna, że chcę przeczytać pozostałe książki autorki. W efekcie wybór padł na „Moją kuzynkę Rachelę”. Zakochałam się w stylu, jakim Dafne pisała swoje powieści. Może nie znajdziemy tu szybko pędzącej akcji i emocji, które towarzyszą nam przy czytaniu kryminałów czy thrillerów, ale zostaniemy dopieszczeni przez język, jakim autorka posługuje się z niesłychaną finezją.

Pisarka doskonale przedstawiła profil psychologiczny bohaterów. Tytułowa Rachela jest kobietą niezłomną, dążącą do osiągnięcia określonych przez siebie celów. Przedstawiała się jako sympatyczna, dbająca o potrzeby innych przyjaciółka, która poświęca ci czas i zainteresowanie. W swoim zaciszu natomiast jest to kobieta kalkulująca, dążąca do określonego celu.

Każdy mężczyzna, w książce, to pan i władca, który zarządza posiadłością i majątkiem. Pewny siebie i swoich inwestycji dba o swoje miejsce w hierarchii. Do momentu, aż na jego drodze pojawia się ona: Rachela. Ich zachowanie całkowicie się zmienia. Mimo swojej siły i pewności siebie stają się podatni na działanie kobiety. Zakochują się w niej po uszy i nie dostrzegają, jak szybko stają się marionetkami w jej rękach. A to prowadzi do ich zguby.

W tej historii nic nie jest oczywiste i wszystko opiera się na domysłach i czytaniu między wierszami. Atmosfera momentami wręcz gęstnieje, a to sprawia, że od książki nie można się oderwać i czyta się ją z wypiekami na twarzy z oczeki...