Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "masz dlugie", znaleziono 63

Miała długie,bardzo długie nogi.No i wypchany jak trzeba bagażnik".
Co drugie auto miało wstążkę gieorgijewską.
Miała długie jasne włosy i radosny uśmiech kogoś, kto zdaje sobie sprawę, że jest szczupły i ma długie jasne włosy.
Każdy z nas ma dwa życia; to drugie zaczyna się, gdy zdajesz sobie sprawę, że masz tylko jedno.
(...)
Trzeba mieć jednak specyficzną konstrukcję, żeby się tam po pierwsze odnaleźć, po drugie czuć dobrz,a po trzecie przetrwać.
Wszyscy mamy blizny. Jedni noszą je w środku, inni na zewnątrz. Ty i ja mieliśmy ten niefart, że dostaliśmy jedno i drugie.
Po drugie, podobnie jak on nigdy nie wierzyłam w przypadki. Byłam cholerną realistką. Wszystko miało swój określony rytm. Aż do dziś.
Była bardzo smukła, miała długie nogi, wątłe ramiona. Ubrana jedynie w skąpą bieliznę zakołysała się na końcu wybiegu i zawróciła.
Wbrew temu, co myślały istoty magiczne, nie obrażałem się za nazwanie mnie człowiekiem. W ogóle nie miałem nic przeciwko ludziom i swojemu wyglądowi. Musiałem jednak zareagować, bo mirrou, który poczuje się zbyt pewnie, robi się nie do wytrzymania.
Wypowiedziałem zaklęcie odbierające głos. Miało absolutnie zerowe zastosowanie w walce. Po pierwsze – było długie, więc ktoś zdążyłby mnie trzy razy zabić, zanim bym je skończył. Po drugie, większości przeciwników nie osłabiało w żaden sposób.
Miałem jednak nadzieję, że na nastroszonego kogucika podziała jak kubeł zimnej wody.
Nie pamiętała już, jak to jest czuć się zaopiekowaną, otoczoną miłością... W tej chwili równie dobrze mogłaby mieć na drugie imię "sama", tak bardzo przyzwyczaiła się do tej samodzielności.
Tym, co zwracało uwagę, były kolory. Długie do ziemi suknie kobiet miały barwy jaskrawe i intensywne, podobnie jak chusty, którymi owijały głowy.
By poznały, czym jest prawdziwa, braterska miłość, oddanie i wsparcie. By zawsze miały obok siebie kogoś, kto będzie gotów oddać z drugie życie.
- Jedno i drugie nazywa się tak samo. Biorę, co chcę, prawem silniejszego. Ale kto ci powiedział, że masz to prawo, prawo do użycia siły, moralne prawo?
-Miałem dla Ciebie pyszne ciasto- oznajmił kret.
-Naprawdę?
-Tak.
-Gdzie ono jest?- spytał chłopiec.
-Zjadłem je.
-Och.
-Ale zdobyłem drugie.
-Naprawdę? I co się z nim stało?
-To samo co z poprzednim.
Może tak właśnie miało być, tak czasem toczą się ludzkie losy i układa życie. Są w nim bowiem i radość, i smutek, a sztuka polega na tym, by przeżyć i jedno i drugie, lecz mocniej trzymać się radości.
Bracie He, czemu właściwie chcesz się ożenić? Zastanowiłem się i odpowiadam: Po pierwsze dlatego, że chcę mieć dzieci, a po drugie, żeby ktoś mi gotował i sprzątał.
Nie była stara, nie była młoda, ale to nie miało znaczenia, bo po pierwsze w kabinie świeciła tylko jedna żarówka, a po drugie ci, co się tam zjawiali, chcieli kobiety i tyle. Nie ma już co wchodzić w szczegóły, jaka tam ona ma być.
Po pierwsze w tej twojej twórczości kłamiesz na swój temat, bo z pewnością twoja egzystencja nie jest przykładem skromnego żywota, a po drugie skąd pomysł, że miałbyś przyjmować ode mnie uwielbienie?
To chyba jednak ewolucja, tak już chyba będzie, że człowiek jedną rękę zyska do trzymania papierosa, jedną nogę do na bungee skoków, drugie serce, by mieć stos kochanek, drugą pochwę, dla erotycznych zabawek.
A co to twoich wątpliwości, to pozwól, że je rozwieję brutalną szczerością. Po prostu akurat się napatoczyłaś. I to dwa razy. Nie wszystko musi mieć jakieś drugie dno. Nudziło mi się, a ty okazałaś się dość zabawna.
W trakcie swojej pracy dziennikarskiej przekonała się, że najmocniejsze motywacje mieli ludzie kierujący się albo żądzą pieniędzy, albo potrzebą akceptacji Boga. Jedno i drugie było potężnym orężem zarówno dla szlachetnych, jak i niecnych zachowań.
Nie miała przyjaciół. Mąż jeździł w delegacje, zostawiając ją na długie tygodnie samą z dziećmi. Gdy wracał, nie dostarczał jej żadnych rozrywek. Nie zabierał do ludzi. Przywoził za to dużo pieniędzy i to ją satysfakcjonowało. Wystarczało za wszystkie inne rozrywki.
(...) mam wrażenie, iż miałam dwa życia. Jedno przed tamtą nocą, w którym wszystko było wspaniałe, oraz drugie, później, w którym nic nie było takie jak trzeba. I owszem, wiem, jak żałośnie to brzmi. Jednak czasem wydaje mi się, że tamtej nocy zostałam zepchnięta z jakiejś góry i wciąż z niej spadam.
– Człowiek to powinien mieć dwa życia, bo jak by w jednym coś popsuł, to w drugim mógłby to… naprawić.
– Ty, jak byś miał trzy życia, to byś pierwsze zepsuł, drugie spierdolił, a trzecie zjebał. Tu trzeba żyć, tu i teraz. A nie, gdzieś… kiedyś… nigdy.
To było więcej niż najlepsza historia, na jaką kiedykolwiek trafiła - to była tragedia wyłaniająca się z mroków przeszłości po trzydziestu pięciu latach, dysponująca potencjałem, by zniszczyć drugie pokolenie żyjących, które nie miało pojęcia, że ich los został naznaczony takim dramatem.
To było więcej niż najlepsza historia, na jaką kiedykolwiek trafiła - to była tragedia wyłaniająca się z mroków przeszłości po trzydziestu pięciu latach, dysponująca potencjałem, by zniszczyć drugie pokolenie żyjących, które nie miało pojęcia, że ich los został naznaczony takim dramatem.
To tylko trzy dni. Cholernie długie i bolesne, bo nie wiedziałem, jak ci pomóc, ale tylko trzy. Mniej niż tydzień. Przez ostatnie miesiące byłaś moim skarbem i będziesz nim na długo po tym, jak dziś sobie wszytko wyjaśnimy. To nigdy się nie zmieni, masz moje słowo.
Zaczął się nowy rok. Zaczęła się misja. Nasza misja. Moja misja. Staliśmy w szeregach. Obok ludzi. Mieliśmy dwanaście miesięcy. Dwanaście długich miesięcy. Pięknych? Pełnych bólu? Zapewne i jedno i drugie. Mieliśmy być przy nich. Pomagać. Czasem działaniem. Czasem tylko poczuciem, że nie są sami. Byłem świadomy powagi zadania.
W głowie mi huczało i niczego na świecie nie pragnąłem bardziej niż kawy i chwili ciszy. Ale na to drugie nie miałem co liczyć, a jeśli idzie o to pierwsze, kelner za kontuarem sprawiał wrażenie człowieka ugryzionego przez muchę tse-tse i już w stanie zaawansowanej śpiączki.
Hanarze nie wydawało się, że żyje długo. Był to stan, zdaniem niewolników, kiedy miało się poczucie zadowolenia, że przeżyło się wystarczająco dużo. Kiedy w chwili śmierci nie czułoby się oszukanym. To nie musiało być łatwe ani szczęśliwe życie, tylko dostatecznie długie. Takie, w którym jakoś zapisało się w świecie, chociażby samym faktem istnienia.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl