Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "mowka pl i nowe", znaleziono 65

Jeżeli mowie za mało, to po to, żeby zapomnieć.
Zamrugałą powiekami.
- Koszmar - jęknęła.
- Przyśnił Ci się?
- Nie, kiedy się obudziłem, znalazłam się w nim znowu.
Człowieka można poznać po mowie ciała równie łatwo, jak po doczesnej powłoce.
Czasem budziła się w upalne ranki z podpuchniętymi oczyma, ciężkimi powiekami i zastanawiała się, czy płakała.
Przeżywaj każdy dzień od chwili, kiedy słońce wstanie, dopóki nie opadną ci powieki.
Chwyciła się za głowę i przymknęła powieki.
Odbijało jej. Te wszystkie myśli, te fantazje łamane na koszmary - to nie było zdrowe.
– Jesteś i będziesz moim niespełnionym marzeniem – powiedziała, jednocześnie zaciskając powieki. Nie chciała płakać, jednak łzy same się pojawiły.
Czytanie kształtuje człowieka. Krajobraz książkowy jest poniekąd bardziej prawdziwy od tego za oknem. Nie znika, gdy traci się go z oczu, jest zapisany pod powiekami.
Serce opiera się każdej magii, ponieważ jest potężniejsze niż czar. Pożądanie można wywołać mrugnięciem powieki, pragnienie uśmiechem. Ale miłość jest miłością i nie ma nic, co mogłoby ją zmienić.
- Nie zabijesz go?
Kościej odwrócił się; w półmroku jego policzki były czarnymi dziurami, a oczy ledwo pobłyskiwały pod ciężkimi ciemnymi powiekami.
- Nie jestem litościwy.
To smutne nie mieć kontynuatora tego dzieła, które stworzyliśmy z naszej miłości.
Ten motyw niepokoju o przyszłość pojawiał się często w mowie ojca, mimo że do starości było mu jeszcze daleko.
- Waxillium Świtostrzelny? - spytał Wayne, unosząc lekko powieki. (...)
- Przepraszam. Tak nazywają go w źródłach.
- Tak powinni nazywać mnie - sprzeciwił się Wayne. - To ja lubię sobie strzelić o poranku whiskey.
Nie chciała otwierać oczu, nie teraz, nie w momencie, gdy nie potrzebowała umierać, by trafić do raju. Wciągnęła bieszczadzkie powietrze głęboko do płuc i w końcu pozwoliła światu wedrzeć się pod powieki.
...człowiek ma tylu niemych świadków swoich czynów, których nie docenia, a nawet nimi pogardza, a oni zapisują każde drgnienie powieki i każde skrzywienie ust.
Coś w Tobie będzie wabione aromatem tamtego wspomnienia Ciebie. I od tego dnia - podobnie jak ja i wiele innych - każdego dnia, gdy już rozchylisz powieki, będziesz się uczyć rysować swoje szkice miłości.
(...) Rozłożył kartki, na których zapisał tekst, wygładził je i odkaszlnął.
Na zdrowie.
- Co?
Kichnąłeś.
- Nie kichnąłem. Odchrząknąłem. O tak - zademonstrował.
Wyrwij kilka razy zamrugał powiekami.
Dla mnie brzmiało to jak kichnięcie. Może to zaraza.
Emocje nierozerwalnie związane są z bólem porodowym, który spędza sen z powiek większości rodzących zapoznanych z różnymi informacjami, nie zawsze prawdziwymi, a pochodzącymi z przekazów rodzinnych, koleżeńskich czy medialnych.
Spod zmrużonych powiek dostrzegł swoją twarz. Purpurowy nos, krew na wargach, podbródku, koszuli. Cholernej nowej koszuli wartej kwartalną stawkę żywieniową dziecka z dalekowschodniego sweatshopu.
Przymknęła powieki. Bardzo nie chciała powiedzieć tego, co za chwilę powie, lecz chyba nie miała wyjścia. Cały jej plan załatwienia wszystkiego szybko i równie szybkiego powrotu do normalnego życia szedł się właśnie paść na obsrane łąki.
Przymknąłem powieki, wziąłem głęboki oddech i w myślach wpisywałem na listę rzeczy do zrobienia na już wizytę u psychologa. Albo od razu u psychiatry, bo coś czułem, że po tych trzystu sześćdziesięciu pięciu dniach będę potrzebował konkretnego leczenia.
Tak, taki był jego plan. Wycieczka w Pieniny, a konkretnie w Gorce, miała pomóc mamie oderwać się od problemów. To, że willa pry ulicy Perłowej była w finansowych tarapatach, od kilku tygodni spędzało sen z powiek Grażynie.
(...) można w jednej chwili stracić dom, samochód, telewizor, dywan... Ale obrazów zapisanych gdzieś głęboko w pamięci, widoków zatrzymanych pod powiekami nigdy się już nie straci. Nikt ich nigdy nie zdoła ukraść, przywłaszczyć sobie ani zabrać. One już zawsze będą (...).
Zacisnął powieki, zdjęty odrazą do samego siebie. Wtedy zwłoki zsunęły się z taśmy. Coś zachrzęściło, coś mlasnęło. I już nie było spuchniętej głowy ani jałowych oczu, nie było rąk, nóg ani obleczonego skórą worka kości.
Pozostał dług.
Czasami w połowie koszmaru otwieramy nagle oczy z nadzieją, że ujrzymy dzień, życie, rzeczywistość. Niespodzianka! Ściany pokoju to jeszcze jedne zamknięte powieki, ale już nie do otwarcia, a strach jest wszędzie, uwięziony z nami jak w klatce.
(...) Melka kochała Mateusza, a Mateusz kochał Melkę, wizja tego związku spędzała sen z powiek rodzicom i rodzinom obojga, bo połączenie genów tych dwojga w ewentualnym potomstwie mogłoby zagrozić trwania świata.
Ból i pieczenie na sekundę odwraca mnie od skołatanych, złych myśli. Powieki robią mi się ciężkie i czuję się cholernie pusta w środku. Ostrza nie ustępują swojego nacisku na moje ciało, powoli zaczynam akceptować ten ból.
Dwoje najlepszych przyjaciół, dwa ciała - jedna myśl. Alchemia w pracy i między nimi - na wspomnienie męża Marie czuje ucisk w piersi, a potem, na ułamek sekundy, pod jej powiekami rysuje się jego obraz.
Czy zastanawialiście się kiedy, ile czasu tracicie na zasypianie?Jeszcze przed chwilą powieki same opadały, a wystarczyło że się położyliście, by senność diabli wzięli. Przeważnie musze załatwiać sobie wejściówke do krainy snów sposbem, wyślizgiwać się do niej tylnymi drzwiami.
Kris z trudem panował nad zszarganymi nerwami, nad roztrojonym
żołądkiem, nad potliwością dłoni czy nad nerwowym tikiem w postaci
drgającej lewej powieki. Kris zaczął powątpiewać w swoje przywódcze
zdolności. Z coraz większym lękiem spoglądał na wiszący
nad nim topór prezydentury.
Hodges zamyka oczy. Ból jest straszliwy, a on oddałby wszystko, co posiada, żeby od niego uciec, żeby uciec od tego co się teraz stanie. Oddałby wszystko, żeby spać, spać i spać. Ale znów otwiera powieki i zmusza się do spojrzenia na Brady'ego, bo trzeba grać do końca. Tak to działa: trzeba grać do końca.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl