Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "przy przy luty", znaleziono 283

- Dlaczego wtargnęliście do mojego domu? - zapytała. - Co tu się dzieje?
- Nie sądziliśmy, że będziesz w domu - powiedział Thomas.
- To nie pomaga - wtrąciła Lucie.
- Dlaczego wtargnęliście do mojego domu? - zapytała. - Co tu się dzieje?
- Nie sądziliśmy, że będziesz w domu - powiedział Thomas.
- To nie pomaga - wtrąciła Lucie.
Staraj się nie zbierać bolesnych wspomnień, Lucie- powiedział.- Nie przywiązuj się za mocno do niczego, bo gdy to stracisz, wspomnienia zaczną palić ci mózg jak trucizna, na którą nie będzie lekarstwa.
- Nie, papo. Wszystko w porządku.
Popatrzył na maszynopis rozrzucony na dywanie.
- Wena cię opuściła, Lulu?
Jesse uniósł brew. "Lulu"?- powtórzył bezgłośnie.
Lucie zastanawiała się, czy można umrzeć ze wstydu.
„ Dobro jest dobrem, zło tylko złem. Nie ma mniejszego zła ani mniejszego dobra. Jest wina, kara.
-Serdecznie im współczuje- odparł współczująco James- Po co tyle śmierci?
Cordelia odłożyła książkę.
- Pewnie dlatego, że Lucie nie wie, co się dzieje po pocałunkach.
-Całkiem sporo- odpowiedział z roztargnieniem James i nagle w pokoju zrobiło się duszno.
Również w tym roku obchodzimy setną rocznicę urodzin Járy Cimrmana. Dzięki proboszczowi IV parafii w Wiedniu Franzowi Huschkowi, który większości zapisów w księgach dokonywał w stanie nietrzeźwym, nie da się z pewnością powiedzieć, czy małżonkom Marlenie i Leopoldowi Cimrmanom urodził się synek mroźnej nocy w luty roku 1857, 1864, 1867 czy 1892. Zapisy sugerują nawet rok 1893. A więc i w przyszłym roku minie 100 lat od dnia jego narodzin.
- Może pocałuj mnie w szyję - zasugerowała, patrząc na niego spod rzęs.
- Lucie... - Nabrał z drżeniem powietrza, pocałował ją w policzek i odsunął się o krok. - Zapewniam cię, że miałbym trudność, żeby się na tym zatrzymać. Co oznacza, że wezmę teraz pogrzebacz i zajmę się ogniem, jak każe przyzwoitość.
- A jeśli spróbuję cię znowu pocałować, to przyłożysz mi pogrzebaczem? - Uśmiechnęła się.
- W żadnym razie. Zrobię to, co każdy dżentelmen zrobić powinien, i zdzielę siebie pogrzebaczem [...].
Co to za czasy, że do policjantów się strzela - nie mógł tego zrozumieć - on jak wchodził na rejon, to nawet ptaki przestawały ćwierkać i stawały na baczność. Jak w knajpie zachlał, menele zbierali ich „pana władzuchnę" i dostarczali pod drzwi komendy, wraz z oporządzeniem i czapką służbową. To było proste: złodziej jest po to, by kraść. Władza jest po to, by był porządek. Jeśli się szanujesz nawzajem, to jest git i wszystko gra. A teraz, wszystko się zmieniło. Dawne lumpy i dawni milicjanci ze swoimi kodeksami i zasadami wymierali, jak kiedyś wymarły dinozaury.
Rozeszli się – Matthew by zatańczyć z Lucie, a James by porozmawiać z rodzicami.
Cordelia wyczuwszy na sobie spojrzenie Jamesa, pospiesznie odwróciła głowę, ale nie była zdziwiona kiedy po chwili stanął naprzeciwko niej, błyskając olśniewającym uśmiechem w stronę jej rodziców.
- Panno Carstairs – powiedział z lekkim ukłonem w stronę Cordelii. – Czy mógłbym dostąpić tego zaszczytu i zatańczyć z tobą?
- Grają teraz walca – odezwała się matka Cordelii nim ta zdążyła cokolwiek odpowiedzieć. – Moja córka nie ma pojęcia, jak tańczy się walca.
Cordelia zagryzła wargę. Oczywiście wiedziała jak i co się tańczy – matka zatrudniła specjalistę, który uczył ją techniki tańca kadryla oraz lansjera, majestatycznego menueta i kotyliona*.
Ale walc był tańcem uwodzicielskim, jednym z tych niewielu rodzajów tańców, w których możesz poczuć bliskość ciała swojego partnera. Nic więc dziwnego, że jego początki były niezwykle trudne i źle postrzegane.
Tak bardzo chciała zatańczyć walca z Jamesem.
Miłość jest potrzebna jak dziura w bucie (...) ale gdyby dziury w bucie nie było, to jak by się do niego nogę włożyło?
Większości ludzi w dzieciństwie zakłada się Ołowiane Buty. Te Ołowiane Buty to inaczej SUMIENIE.
Kobiety butów nie liczą
Oszalałaś? To nie są buty do chodzenia, tylko do wyglądania.
Bogactwo najczęściej wychodzi nam jak słoma z butów.
Trzeba chodzić po ziemi, nawet jeśli ona parzy i trzeba to robić w butach.
W wielu różnych rodzajach butów można iść do Boga...
"Teoretyczne byłem autem. Praktycznie bardzo potrzebowałem drinka".
Tak, lód. Przepraszam, ale są słowa, których zapomniałam. Chodziliśmy na ślizgawki w butach. Zimno. Ale to wszystko już za mną. Niech tam zostanie. W Kostaryce pierwsze lata były niedobre. Widziałam ludzi bez butów.
Nośmy jaskrawe buty, na przekór szarości naszych dni.
Nie ma znaczenia, czyja stopa jest w wojskowym bucie, bo to nadal jest wojskowy but kopiący kogoś w twarz. Każdy dzieciobójca widzi siebie jako dobrego żołnierza walczącego dla chwalebnej sprawy.
Gdzie mój miecz? - zapytał przez palce. - Gdzie moje buty? Gdzie jest śniadanie, do chuja?
Jeśli wdepniesz w gówno – wykorzystaj to jako okazję, żeby się nauczyć dobrze czyścić buty.
W wyidealizowanej uroczystości nie mieści się mokra suknia ani ubłocone buty gości.
...historia zwykle wchodzi w nasze życie z butami jak nieproszony gość.
Kiedy nie wiadomo, co robić, zawsze warto przyczesać włosy i wyczyścić buty.
" W brudnych, rozczłapanych butach chodzą zawsze wariaci, zauważyła pani?
- Nie zwróciłam uwagi. Ale będę o tym pamiętała.
- Naprawdę. Niech się pani przyjrzy następnym razem. Kaczyński chodzi w takich butach . I co normalny jest?"
Czasami miałam wrażenie, że moja matka nie ma własnych pragnień, a jej seksualność to słabo widoczna leśna ścieżka, wydeptana przez zaledwie jedną parę butów ...Buty te należały do mojego ojca.
Mówi się, że zanim praw­da buty wzuje, kłam­stwo obie­ga pół świa­ta.
Zanim prawda włoży buty, kłamstwo zdąży obiec cały świat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl