Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "sobie sciera", znaleziono 50

spieranie się z zakochanym to jak próba osuszenia oceanu łyżką.
Można się spierać, nie zgadzać, denerwować, ale zawsze należy się szanować.
Każdy pogląd ma w sobie coś prawdy i coś fałszu, i dlatego ludzie spierają się
Mam w sobie takie przekonanie, że człowiek żyje pełnią życia w chwilach, gdy ociera się o strach.
..."O gusta się nie spieramy", powiedział mi kiedyś pewien student i udowadniał, że piękne jest to, co się komu podoba.
I ciągle się jeszcze spieramy o złoto pieniądze i sławę. I nadal nie dostrzegamy Chrystusa z podartym rękawem.
Póki się spieracie, jest ratunek, a gdy już jest wam wszystko jedno, to możesz pakować walizki. Albo męża, albo swoje.
Nie wiedział na przykład, że gówno łatwo się spiera. Tak, owszem, bardzo łatwo. Była to jedna z niewielu życiowych prawd.
Ponoć z mężczyzną należy się spierać tylko o jedną rzecz naraz, bo i tak nie ogarnie większej ilości problemów.
Otworzyłam usta… lecz nie miałam argumentu, by się z nim spierać. Przeklęci ludzie, którzy używali logiki. I jak tu mówić o sprawiedliwości.
Kot przestał się ocierać o nogi Roarkea, żeby przydreptać do Eve i zacząć się ocierać o jej nogi.
Potem znieruchomiał, obwąchał ją dokładniej. Rzucił złowrogie spojrzenie, nim z godnością odszedł, podniósłszy ogon pionowo w górę.
Wiedziała, że to koci odpowiednik pokazania środkowego palca.
Wówczas Henrietta wyszła. Jej czarna jedwabna suknia ocierając się o drzwi zaszeleściła jak żmija pełzająca wśród zarośli.
"RUJA" Wirując na parkiecie ociera się, wpuszcza w ramiona, lgnie, aż poczuje samczy zapach - nie zgubi tropu.
Gorący jesteś - mówię. - Ty też jesteś niezła - mruczy i sugestywnie ociera się o mnie. Jeszcze bardziej się rumienię.Wcale nie to miałam na myśli.
Tam gdzie świat zdawał się kończyć w czarnej wodzie, a po drugiej stronie nie było już nic. Tylko smutek i tęsknota. I jeszcze łzy ocierane wierzchem dłoni...
Czasem spotykamy ludzi, co do których od razu mamy uczucie, że znaliśmy ich całe życie. O innych po prostu się ocieramy, niewiele czując i nie robiąc na nich większego wrażenia.
Nie mówiłeś, że jest taka delikatna - zwrócił się do Patcha, ocierając usta wierzchem dłoni. Miał silny irlandzki akcent. - Jej też nie mówiłem, jaki z ciebie prymityw.
"Co jak co, ale minuta nijak się ma do nieskończoności, choć pewnie mogliby się z tym spierać niektórzy filozofowie. Niestety, żadnego filozofa nie było w pobliżu, ponieważ – jak wiadomo – ani policjantów ani filozofów nigdy nie ma, kiedy są potrzebni".
Oddzielanie mężczyzn od kobiet, jakby byli niekompatybilni, uważasz za naturalne? - Ton kobiety ocierał się o wrogość, a mimo to, zachowywał pełną swobody, naturalną melodię.
Odgarniam włosy z jej twarzy, a ona wciąż się o mnie ociera i patrzy mi w oczy. Oboje patrzymy sobie w oczy, a jej spojrzenie odzwierciedla wszystko, co sam czuję. Zakochujemy się w sobie.
,, - To miasto jest okrutne
- To prawda - przyznała Juliette - każdy biegnie w swoją stronę, nie przejmując się innymi. Ludzie bez przerwy się o siebie ocierają, a jednak czują się bardzo samotni "
Zza drzwi dobiegło ich miauczenie, a kiedy te stanęły otworem, na klatkę wybiegł wielki, rudy kot i ocierać się o nogi wszystkich po kolei, prężąc gruby ogon.
To właśnie jest odwieczne szaleństwo człowieka. Pościg za słodkim ciałem. Choć w istocie stanowi ono jedynie piękną osłonę kości, żeru dla robaków. Nocą ocieramy się o żer dla robaków. Bez urazy.
To właśnie jest odwieczne szaleństwo człowieka. Pościg za słodkim ciałem. Choć w istocie stanowi ono jedynie piękną osłonę kości, żeru dla robaków. Nocą ocieramy się o żer dla robaków. Bez urazy.
To wyjaśniało dlaczego żył samotnie i, aby tak rzec, poza nawiasem społeczeństwa; rozumiał dobrze, że w życiu istnieje zjawisko tarcia, a ponieważ tarcie opóźnia ruch, więc nie ocierał się o nikogo.
- Brud wcierany w ranę! Przecież to musi skończyć się zakażeniem.
- Pewnie masz rację - odparł Horace, zajęty swą robotą. - Ale nie widzę problemu. Potrzebujemy Cię tylko na dzisiaj.
Inna grupa oddawała się uczonej dyspucie o transmutacji metali i tak zajadle spierała się o przemianę ołowiu w złoto, że sąd w majestacie prawa mógłby upomnieć się o całe srebro w ich kieszeniach...
Wykładałem dyrektorowi, że jeśli nam grozi niebezpieczeństwo, to tylko dlatego, że się ocieramy o jakąś wielką, rozpętaną ludzką namiętność. Niezmierna boleść może znaleźć w końcu ujście w gwałcie, ale zwykle przechodzi w apatię…
Zbyt wiele już przeżyłam, żeby nie pamiętać, że stale ocieramy się o śmierć. Wciąż tracimy tych, których kochamy. Rozczarowujemy się nawzajem, nie potrafimy drugiego człowieka zrozumieć. Gubimy się, czujemy się osamotnieni, ulegamy złości.
Zło po prostu istnieje i tak było zawsze. Jest realnym bytem. Żyje w naszym otoczeniu i obserwuje nas, czekając na okazję, by się nasycić. Większość ludzi nie zdaje sobie z tego sprawy i nie rozpoznaje go nawet wtedy, gdy się o nie ocierają, gdy mijają je na ulicy.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl