Kasia

Podobał mi się całkowicie od podstaw wykreowany świat, który przedstawia nam autorka. Jest skomplikowany, pełen zagadek, tajemnic, ciekawostek, dziwnych istot, czyli w sumie wszystkiego co najlepsze. Auraya nie jest żadną Mary Sue, ma swoje problemy i wady, ale wzbudziła moją sympatię i ciekawią mnie jej dalsze losy, które poznamy w kolejnych tomac...

Ciekawa koncepcja i przyjemny styl pisania. Z początku pomysł wydawał mi się idealny na scenariusz filmu, ale potem akcja staje się tak fantastyczna, że trudno byłoby ją przenieść na ekran. Nie jest to, bynajmniej, żaden minus. Fabuła jest nieco skomplikowana, ale książka bardzo wciąga, więc nie ma problemów z jej odbiorem. Koniec nieco mnie zaskoc...

Jakoś nie mogłam przez nią przebrnąć... Niby jest klimat, niby fajna fabuła, ale ani mnie to nie wciągło, ani bawiło. W trakcie czytania tej książki zorientowałam się, że tak naprawdę to nie przepadam za opowiadaniami i tysiąckrotnie wolę powieści.

Niezła... Autorka potrafi wywołać w czytelniku skrajne uczucia, jak nienawiść do pewnego dziecka czy zawód przy zakończeniu książki. Historia ta jest poruszająca, ale jednak nie do końca w moim typie. Za mało się działo i zostawiła po sobie duuży niedosyt.

Czyta się szybko, fabuła nie jest jakaś zachwycająca, ale ujdzie. Pan Tilney bardzo ironiczny ;) Do powieści w tym klimacie trzeba się przekonać, a w moim przypadku to jeszcze nie nastąpiło i nie odczułam nic szczególnego po przeczytaniu książki. Mimo wszystko sięgnęłam również po film, by przekonać się, jak została zekranizowana i reżyser wywiązał...

Dawno nie czytałam tak dobrej książki. Możliwe, że to też dlatego, że miałam dość długą przerwę od thrillerów i Deavera, jednak "Dar języków" bardzo mnie wciągnął. Świetna fabuła, wspaniały styl i, ah, te zwroty akcji... Zazwyczaj jestem nastawiona sceptycznie co do powieści Deavera, w których nie ma Rhyme'a i Sachs, jednak zostałam mile zaskoczona...

Z początku strasznie ciężko mi się to czytało... Za dużo jakiejś polityki, jakichś układów, jak dla mnie zbytnio pogmatwane. Jednak pod koniec książka dużo zyskała w moich oczach, trochę się powyjaśniało, doszedł element stricte fantastyczny, a akcja przyśpieszyła. Także pamiętne słowa: "Ku*wa mać, nie robię!" zrobiły swoje. ;)

Taka cieńka, a tyle radości... Naprawdę świetny naukowy humor ;).

Genialna i świetna kontynuacja. Teraz tylko czekać na ostatni tom, który oby nadszedł szybko...

Jak to Deaver... Szkoda, że zawsze wiemy mniej więcej ile nam zostało stron do końca i nie da się nas zaskoczyć ;) Mimo wszystko, Deaverowi inwencja się nie kończy i niech tak pozostanie.

Jedna z lepszych książek Pratchetta, które czytałam. Śmierć jest tu taki.. żywy :P I sympatyczny. Myślę, że słowo "uroczy" też pasuje, i do książki i do tej postaci ;)

Nie była jakaś zła. Czytało się przyjemnie, w miarę szybko, w pewnym momencie nawet mnie wciągnęło. Mimo to, odstaje poziomem od poprzednich części, a jej grubość wcale nie jest takim plusem, jak w przypadku innych długo wyczekiwanych książek.

Fajna. Trochę mi się ciągnęła, ale wrażenie po lekturze całkiem pozytywne. Ma swoje zabawne momenty, Mercy czasem powala. W porównaniu do pierwszego tomu... Cóż, nie pamiętam. :P

Świetna książka, z naprawdę dużym potencjałem. Jeśli Księga I jest tak dobra, trzeba mieć tylko nadzieję, że nie stanie się tragedia i autor nie zawali pozostałych. Wciągająca, fascynująca, nie wiadomo kiedy mijają kolejne strony... Tylko kończy się w takim momencie, że człowiek ma ochotę zasztyletować wydawców, którzy na to pozwolili ;P

Świetna, po prostu świetna. Połknięta w dwa dni, wciągająca, najlepsza część trylogii. Pozostał tylko żal, że to już koniec...

Wolf Haas ma styl pisania, z jakim przedtem jeszcze się nie spotkałam. Potrafi nim rozbawić, ale miejscami także znudzić. "Kostucha" to moje pierwsze spotkanie z tym autorem i nie było ono jakoś szczególnie udane.

Mam mieszane odczucia co do tej książki. Z jednej strony czytało się ją dość szybko, jednak z drugiej ma wiele niedociągnięć, które podczas lektury działały mi na nerwy. Po 1. - język. Autorka w momencie wydania książki miała 18 lat, a rozumiem, że zaczęła ją pisać wcześniej, ale tak to ja pisałam w wieku lat 13 i w życiu nie pomyślałabym, żeby tak...

Zaczęło podobać mi się dopiero od momentu, w którym polubiłam Damona. Jest bardziej wyrazistą postacią od swojego brata, a także intryguje i ciekawi. Ogółem, nie tak źle, chociaż zawsze mogło być lepiej.

Jedna z lepszych książek, które ostatnio przeczytałam. Barwna, inteligentna, ciekawa, intrygująca. Zafascynowała mnie i naprawdę mi się podobała. Polecam.

Dawno nie czytałam tak beznadziejnej książki. Nudna, cały czas praktycznie o tym samym, nie wciągająca, nijaka. Czas na czytanie jej uważam za czas stracony i nie polecam nikomu.

Gdyby to był Deaver książka miałaby zupełnie inne zakończenie ;) Mimo wszystko powieść Michaela Connely'ego jest ciekawa, wciągająca i zajmująca czas. A także należy do tych niewielu książek, o których się myśli przez kilka dni po ich lekturze.

Hmmm. Określiłabym ją jednym słowem: "dziwna". Niekiedy pełna humoru, nieraz wywołująca empatię, nierzadko straszna w swojej niedorzeczności. W sumie jest to lektura, która pozostawia na twarzy minę: o_O, po czym czytelnik bierze się za co innego.

Lepsza niż sztandardowe lektury polskich autorów. Nie wyobrażam sobie jednak przeczytania jej w jeden wieczór, aż taka dobra "Zbrodnia i kara" nie jest.

Jak to Cook... :)

Moje pierwsze podejście do Lovecrafta. Niezbyt udane... Jakoś proza 'mistrza horroru' niezbyt mnie straszy, ale jedno trzeba mu przyznać: potrafi stworzyć klimat, mimo braku (a może właśnie dlatego) dialogów (których ponoć nie potrafi pisać :)). Następne podejścia do pana Lovecrafta tylko w wersji ebookowej lub z biblioteki, bo na tak niepewną rozr...