Aga Sz.

Totalnie warto przeczytać, chociażby wyłącznie z uwagi na JĘZYK.

Okropność. Nigdy więcej.

Beat-88, polecam Ci film. Naprawdę dobrze zrobiony :)

Okropna książka. Pięknie traktuje o rzeczach ważnych, ale co z tego, jeśli wszystko sprowadza się do śmierci? I po przeczytaniu zostaje tylko paląca dziura w serduchu.

Słyszałam, że pojawiają się tu epizodycznie Wrześniowe. Wiadomo coś o ich losach?

Szkaradne - moim zdaniem - ilustracje, za to treść niczego sobie.

Myślicie, że można zacząć od tej książki przygodę z Rice? Nie pogubię się, jeśli nie czytałam Wywiadu z Wampirem?

W moich Lawenda zdecydowanie bije Ogon na głowę. Bo przez toto ledwo umiałam przebrnąć, a w trakcie czytania kilka razy sprawdzałam na okładce, czy autorką jest aby na pewno Ewa Nowak.

Uhu! Cabot lekiem na całe zło!

No jakoś do mnie nie trafiła.

Nie chciałabym, żeby zabrzmiało to banalnie... ale czytając, autentycznie miałam wrażenie, jakby z książki wylazły łapki i dugały mnie w samo serce. Genialnie poprowadzona narracja, świetne tłumaczenie, niesamowity zmysł obserwacji pisarki, wykreowanie nietuzinkowych postaci, które niby żyją tam, w fikcyjnym świecie, a jednak ma się wrażenie, że tu...

Niby dla dziewięciolatków... ale mnie opętała. Niesamowita, magiczna, wyjątkowa historia.

Shanya, tak! Mnie też to straaaaaasznie ciekawi :)

Ciekawa powieść i warto ją przeczytać, jeśli ma się trochę wolnego czasu. Podobała mi się, ale bez rewelacji. Dobrze oceniam styl autora - trochę w typie Johna Greena i jego "Szukając Alaski", chociaż nie wiem, co było pierwsze.

Książka do połknięcia na raz. Bardzo szybko się ją czytało.

Czegoś mi w niej brakowało. Spodziewałam się mądrej, poruszającej lektury i... trochę się zawiodłam. Ale mimo wszystko książka nie jest zła i całkiem miło się ją czytało (chociaż - jak wspomniała Anio - układ akapitów potrafi doprowadzić człowieka do szewskiej pasji).

Bardzo ciekawa książka, piękne miejsca, które warto zobaczyć chociażby tylko na zdjęciu.

Absolutnie fenomenalna! Nie spotkałam się wcześniej z książką popularnonaukową, która wciąga bardziej niż kryminał A. Christie. Nie dość, że nie mogłam się od niej oderwać, to zachwycona byłam przejrzystym, prostym i naprawdę zrozumiałym językiem.

Przeczytałam do końca dopiero za trzecim podejściem.

Lata temu zastanawiałam się nawet, czy nie siedzi za moim uchem jakiś koleś i nie namawia mnie do niecnych występków, ale teraz cała postać Cudaczka Wyśmiewaczka wydaje mi się co najmniej bez sensu. Czy musimy katować takimi gniotami kolejne pokolenia?

http://www.wydawnictwoliterackie.pl/ekurier.php?ID=artykul&ID2=117&ID3=23 Wywiad z Martą Fox o "Kobiecie zaklętej w kamień" - Literatura jest po mojej stronie

"Szedłem okrężną drogą. Liście szurały mi pod nogami. Słońce świeciło. Nie widziałem ludzi, domów, sklepów. Ktoś mi powiedział: cześć. Odpowiedziałem: cześć. Więc jesteś jesteś jesteś daj niech sprawdzę niech dotknę raz jeszcze dłonią i ustami niech w oczy spojrzę chociaż najmniej wierzę oślepłym ze zdumienia oczom - powtarzałem fragment wiersza Po...

Majstersztyk.

Dziwniejszej książki nie czytałam.

Przeczytałam z przyjemnością i ciekawością, co będzie na następnej stronie, ja - kompletny laik.