Życie zaczyna się na emeryturze!

Dokładnie dziś obchodzimy Dzień Babci, a jutro świętować będziemy z dziadkiem. W związku z tym postanowiłam spojrzeć na temat trochę szerzej i poszukać książek, w których emeryci odgrywają ważną rolę, chociaż niekoniecznie skupiającą się na pozycji seniora/seniorki rodu. Będzie i śmiesznie, i poważnie, klasycznie, ale też współcześnie, po prostu książkowy miszmasz.

„Spóźnieni kochankowie” – William Wharton

Czy na emeryturze można przeżyć namiętny romans? Nie dajcie sobie wmówić, że miłość, czy erotyka mają datę ważności! W tej klasycznej już historii siedemdziesięcioletnia, niewidoma kobieta spotka pięćdziesięcioletniego mężczyznę, który porzucił wszystko by oddać się malarstwu. Ten dojrzały, przełamujący konwenanse związek do dziś wywołuje w czytelnikach sprzeczne emocje.

„Życie zaczyna się po sześćdziesiątce” – Bernard Ollivier

Co zrobić, gdy świat nagle staje się wyjątkowo dużym, ale też pustym miejscem? Bohater powieści „Życie zaczyna się po sześćdziesiątce” w jednej chwili traci i pracę, i żonę. Nie wie, co ze sobą zrobić i jak spożytkować nadmiar wolnego czasu. Postanawia… ruszyć w pielgrzymkę. Ta podróż pomoże mu nie tylko „czymś się zająć”, ale też spojrzeć inaczej na wiele spraw.




„Lato” – Tovi Jansson

Twórczość Tovi Jansson to nie tylko Muminki. Spośród jej książek dla dorosłych na uwagę z pewnością zasługuje „Lato”, czyli historia dwóch kobiet: sześcioletniej Sophii i jej babci artystki. Z pozoru akcja opowiada o spędzaniu najcieplejszej pory roku na malowniczej wysepce. Jednak pod tą pierwszą warstwą kryje się głęboki, metaforyczny przekaz pełen uniwersalnych wartości i inspirujących przemyśleń.




„Wygasłe namiętności” – Victoria Mary Sackville-West

W oryginale powieść ta została wydana dokładnie w 1931 roku! Nie dajcie się zwieść tytułowi, który dość błędnie sugeruje romans. „All passion spent” to dająca do myślenia opowieść o losie osiemdziesięcioośmioletniej kobiety, która po śmierci męża zaczyna życie w pojedynkę i dopiero teraz stara się spełnić swoje marzenia. Ta przekorna i nieszablonowa historia prezentuje czytelnikowi zupełnie inny punkt widzenia i kwestionuje wiele społecznych konwenansów.




„Traktat o łuskaniu fasoli” – Wiesław Myśliwski

Za pomocą monologu skierowanego do tajemniczego przybysza, narrator opowiada o całym swoim życiu i dokonuje jego rozliczenia. Zastanawia się nad tym, jak wielki miał wpływ na swój los i jednocześnie zmusza czytelnika do podobnych refleksji. Wielokrotnie nagradzana i wznawiana książka, opowiada o życiowych tematach z perspektywy czasu. Jak wskazano na okładce „takiego traktatu młody człowiek nie napisze”.




Tytuły, które wymieniłam do tej pory, skupiają się na poważnych tematach i co rusz skłaniają do refleksji. Większość z nich mieści się w też w kategorii „literatura klasyczna”. Co z bardziej współczesnymi powieściami? Może dla odmiany coś bardziej rozrywkowego?

„Pod złą gwiazdą” – Ewa Popławska

Ta pozycja stanowi swojego rodzaju wyjątek na tej liście. Niestety, starszy Sobótka nie odgrywa w niej głównej roli, ale jego kreacja jest po prostu świetna! Wiek bowiem wzbogacił go nie tylko o zmarszczki, ale przede wszystkim o doświadczenie i wiedzę, której nikt nie próbuje dyskredytować. W pamięci najbardziej utkwiło mi to, że narrator bardzo często dodawał do jego opisu określenia „rolnik niezrównany”. Sami przyznajcie, na taki tytuł to trzeba sobie zapracować!




„Teściowe muszą zniknąć” i „Teściowe w tarapatach” – Alek Rogoziński

Nie każdemu przypadnie do gustu poczucie humoru z tego cyklu, ale jeśli czytelnik lubi absurdalne żarty, to będzie się świetnie bawił! Dwie teściowe, w wieku wskazującym na emeryturę i jednocześnie zupełnie inne światy. Kazimiera kocha spacery do kościoła, uwielbia słuchać świętego radyjka i wskazywać właściwą drogę wszystkim „zbłąkanym” owieczkom. Z kolei Maja jak ryba w wodzie czuje się na protestach, bez większego znaczenia jakich, a ze świętości wyznaje tylko święty spokój. I pewnie by się pozabijały, gdyby wcześniej nie wpakowały się w kryminalną aferę, w której to ktoś inny ma mordercze plany. Niby emerytki, ale jednak potrafią zaszaleć!




„Kółko się pani urwało” – Jacek Galiński

Zofia wie jedno, na policję nie ma co liczyć! Kiedy ktoś włamuje się do jej mieszkania, postanawia przejąć śledztwo. Przecież tropy ma pod nosem! Nie spodziewa się tylko, że idąc ich śladami stanie się podejrzana o… morderstwo. Zofia to kolejna emerytka, która nie da sobie w kaszę dmuchać! Postrach klubu seniorów rusza na miasto – drżyjcie złoczyńcy!

„Kroniki Jakuba Wędrowycza” – Andrzej Pilipiuk

Bohaterowi tej serii z pewnością nie można odmówić ikry. Osiemdziesiąt lat na karku, a z gumiaków słoma wystaje (co z pewnością potraktowałby jako komplement). Z zawodu bimbrownik, z pasji egzorcysta (czy odwrotnie) nie ma sobie równych w rozkładaniu czytelnika na łopatki. Dylematy egzystencjalne? A gdzieżby! Jakub wie, jak do życia dodać smaku i… kilkadziesiąt procentów.




Dzisiejsze zestawienie z kategorii „dla każdego coś miłego” pozwolę sobie zamknąć prośbą, by autorzy nie unikali obsadzania emerytów w głównych rolach swoich książek. Czy w tej myśli jestem odosobniona? Czy Wam również brakuje takich postaci? Chętnie poznam też Wasze książkowe propozycje.