@daimon

W zupełności zgadzam się z Potanią. Ta książka to powiew świeżości w twórczości Ahern, choć i bez tego wietrzyka grozy byłam jej fanką. To jednak ciekawe jak dużą gamą nastrojów i barw opowieści operuje Cecelia. Przyjemna lektura, która wciąga, a przy tym nie jest płytka. Polecam

Dla każdego, kto jest dumnym posiadaczem kota z odrobiną poczucia humoru. Ja popłakałam się ze śmiechu czytając kocie prawdy zabarwione dowcipem. Najzabawniejsze w tym wszystkim jednak było to, że sprawy które dla nieobeznanego z tematem byłyby absurdalnym przejaskrawieniem, dla nas kociarzy były jedynie zebraniem faktów. Taaaak, koty to naprawdę c...

Dla mnie ta książka była przede wszystkim obrzydliwa i skutecznie odstraszyła mnie od ekranizacji. Nie rozumiem powszechnego zachwytu nad nią i nawet nie zamierzam się w to wgłębiać. Interesujący pomysł w koszmarnym wykonaniu. Jedyne co jest dla mnie fascynujące, to fakt, że podobała się wielu moim "delikatnym" koleżankom, z którymi nie wolno rozma...

Świąteczne dobranocki mojego dzieciństwa. Polecam każdemu rodzicowi, który czyta swoim pociechom, a na czas świąt chciałby dać im coś innego i w wyjątkowej atmosferze. Cudowne opowieści...

Pamiętam, że podsunęła mi ją babcia, gorąco zachęcając. Jako grzeczna wnuczka zabrałam się za czytanie, ale pierwszy opis podróży przez stepy prawie mnie zabił i zaczął narastać we mnie bunt - "ja mam czytać to nudziarstwo?!". Jednak już dosłownie chwilę później przepadłam bez reszty urzeczona Skrzetuskim i przerażona Bohunem. W sumie przeczytałam ...

Piękna książka. Temat sam w sobie nie jest mi obcy, znam go od strony, że tak powiem zawodowej. Nie dowiedziałam się więc niby nic nowego, ale nie o to w tej historii chodzi. Zupełnie nie o to. Temat trudny, poruszony w sposób niezwykle delikatny i piękny. Płakałam jak bóbr. Polecam!

Tę książkę, pamiętam, pożyczyła mi z biblioteki mama na poprawę nastroju. Pani bibliotekarka poleciła jej, jako świetną komedię, ale kiedy ja zaczęłam czytać, brwi unosiły mi się w grymasie sceptycyzmu. Już byłam gotowa stwierdzić, że to pomyłka, gdy nieoczekiwanie dla siebie zaczęłam zaśmiewać się do łez. Powieść jest oryginalna i zabawna. Nie da ...

Przeczytane z milion razy, uwielbiam!!! Czytała mi mama, czytałam samodzielnie, moja malutka żółta książeczka rozpadła się od tej eksploatacji:) Bratu trzeba było kupić już nową. Pozycja obowiązkowa dla każdego malucha. Oglądałam też serial i do dziś pamiętam buźkę Lisy, z którą się swego czasu utożsamiałam.

Pamiętam! To była moja pierwsza, zupełnie najpierwsza książka wypożyczona z biblioteki. Mieliśmy lekcję z wychowawczynią w bibliotece szkolnej i każdy miał sobie wybrać coś dla siebie. Ja wybrałam właśnie tę książeczkę, a pani bibliotekarka mi powiedziała, że niestety to jeszcze dla mnie za trudne (byliśmy w pierwszej klasie, albo na początku drugi...

Miałam swoją książeczkę u babci, która absolutnie przy każdej mojej wizycie musiała mi czytać "Żurawia" i nigdy mi się nie nudziło, jak to "chodzą wciąż tą samą drogą, ale spotkać się nie mogą..." Miłe wspomnienie z dzieciństwa:)

Dokładnie pamiętam chwilę, kiedy wzięłam po raz pierwszy Zapałkę do ręki. Jedna z moich przyjaciółek dostała ją na rozdaniu nagród w podstawówce. Oczywiście zaplanowałyśmy wymianę książkami po przeczytaniu własnych. I tak pierwsza Siesicka trafiła do mnie. Późniejsze jej pozycje przemawiały do mnie z różnym skutkiem. Nieraz byłam zła, że smuci, cza...

Literacka nagroda Nobla? Dla mnie niepojęte. Jedynym wytłumaczeniem jest przycięcie opinii jednego z amerykańskich publicystów, który swojego czasu napisał, że istniało dwóch kandydatów : Żeromski i Reymont, a ponieważ większość Polaków wolała tego pierwszego, nagrodę dostał ten drugi. Wiem, że to spiskowa teoria dziejów, ale tylko w ten sposób jes...

Uwielbiam Sienkiewicza, jest jednym z moich ukochanych pisarzy, swojego czasu jego "Trylogia" była moją biblią, ale do tej pozycji nie mam ochoty wrócić. Zbyt to wszystko jest przygnębiające i odległe i zdecydowanie wolę ton, w którym pisał ku pokrzepieniu serc.

Jeden z moich pierwszych literackich prezentów, jaki dostałam od babci. Chyba właściwie pierwszy, który pamiętam. Zabrał mnie w podróż do magicznego świata, tajemniczego ogrodu i od tamtej pory wielokrotnie bawiłam się w swój własny zaczarowany ogródek:) Wspaniała lektura dla dziecka.

Jedna z moich ukochanych książek dzieciństwa. Ma dla mnie smak wakacji i zapach morza. Przeczytałam ją ładnych kilka razy, zawsze wypożyczając w tej samej, wakacyjnej bibliotece. Polecam, oczywiście nastolatkom. Dla dorosłych to już może być tylko nostalgiczny powrót do wspomnień:)