Chemia śmierci

Interesujący thriller rzekłbym z naleciałościami kryminału :)

Bohater inny, spokojniejszy, wyważony - właściwy swojej "lekarskiej" profesji, budzący sympatię - w obliczu niebezpieczeństwa nie pozostaje bezczynny. Pozostałe postacie skrojone dobrze, dawały dobre tło do głównego bohatera. Książka spokojniejsza niż dotychczas czytane przeze mnie thrillery, ale ciekawie napisana - podobał mi się klimat małego miasteczka. Fabuła ciekawie sklejona, choć osoba sprawcy mnie nie zaskoczyła - domyśliłem się KTO (choć ukłon w stronę Autora, pierwsze typy były inne, zapewne na skutek efektownych zmyłek fabularnych). Bez brawury i szału ale niezła. Dobra na czytanie w podróży. To moje pierwsze spotkanie z panem Becketem, zakładam, że zajrzę jeszcze do przygód Davida Huntera.

"Chemia śmierci" była moim wielkim odkryciem i do dziś jest jednym z moich ulubionych thrillerów, do których co jakiś czas z chęcią wracam. Niedługo ma się ukazać kolejna część z doktorem Hunterem, więc postanowiłam sobie przypomnieć poprzednie części, żeby być na bieżąco.

Nie ukrywam, że na moją wysoką ocenę tej książki na pewno wpływa zainteresowanie medycyną i trochę antropologią, a przed "Chemią śmierci" nie czytałam zbyt wielu thrillerów, w których morderstwo i późniejsze śledztwo przedstawione było w taki chemiczny sposób. Bardzo mi się też spodobał pomysł przedstawienia historii z perspektywy doktora Davida Huntera, bo jest to postać tak sympatyczna, że nie mogłam go nie polubić. Początkowo jest to człowiek zamknięty w sobie, ale z czasem poznajemy jego historię i możemy zrozumieć motywy jego postępowania. Dodatkowo nie ma on tych irytujących wad, którymi autorzy thrillerów lubią hojnie obdarowywać swoich głównych bohaterów "groźnych, brutalnych i działających na granicy prawa" detektywów.

Poza świetnym głównym bohaterem kolejnym plusem książki jest osadzenie akcji w sennej mieścinie, która powinna być oazą spokoju, a jak się z czasem okazuje posiada sporo mrocznych tajemnic. Mieszkańcy są nieufni, ich grono hermetyczne, a plotka ma w Manham dużą siłę rażenia. Wzajemne oskarżenia i rosnąca wrogość tylko pogarszają i tak napiętą sytuację w miasteczku.

Nie każdemu może się podobać prowadzenie akcji, początkowo wszystko idzie trochę wolno, ale m...

Pierwsza książka tego autora, którą przeczytałam. Miałam duże obawy, tego nie powiem, jednak zostałam mile zaskoczona.

Pierwszy rozdział był rozczarowujący, jednak potem książka nabierała coraz większego tempa, a chęć rozwiązania zagadki była tak wielka, że nie mogłam się od niej w ogóle oderwać.

Beckett edukuje swoich czytelników, nie wciska nam zmyślonych bajeczek. Czytelnicy mogą wynieść pewną wiedzę z tej książki, co czyni ją jeszcze bardziej atrakcyjną.

Zakończenie książki było wielką niewiadomą, trzymała mnie do samego końca. Gorąco polecam!

...

Przyznam się szczerze, że trudno jest mi ocenić obiektywnie dzieło Simona Becketta, ponieważ jest to mój ulubiony pisarz i dlatego mam tzw. ,,klapki na oczach’’ odnośnie błędów, czy niedociągnięć pisarskich. Według mnie ,,Chemię śmierci’’, czyta się rewelacyjnie i bez żadnych trudności. Osobiście intryguje mnie antropologia, dlatego nie miałam nic przeciwko szczegółowym i dokładnym opisom poszczególnych procesów mikro i makro elementów, które zachodzą po śmierci człowieka. Akcja nie jest może porywająca, toczy się stopniowo, powoli, momentami tylko przyspieszając, ale najważniejsze, że do końca nie jesteśmy świadomi, kto tak naprawdę zabił. Powiem wam, że nawet ja sama obstawiałam potencjalnego mordercę i … dostałam pstryczek w nos, gdyż finał powieści, zaskoczył mnie niesamowicie. Polecam zapoznać się z całą serią, gdyż naprawdę warto.

Rewelacja?, chyba raczej nie. Książka jest dobra, ma właściwe napięcie i tempo. Szoku spowodowanego opisami miejsca zbrodni nie dostałam, ale może dlatego że już wcześniej spotkałam się z antropologia sądową. W książce przeraża to, że człowiek jako istota myśląca, wydaje się, współczująca jest zdolny do takiego okrucieństwa. "Chemia śmierci " to takie "Kryminalne zagadki Manham", metodycznie wszystko zmierza do celu, podoba mi się klimat tej zamkniętej społeczności, duszna , ciężka atmosfera małomiasteczkowości, gdzie wszyscy wszystko o wszystkich wiedzą a najciemniej jest pod latarnią. Nie żałuje spotkania z tą książką i na pewno sięgnę po kolejne części.

Świetna powieść. Ze względu na "klimat" akcji i postać głównego bohatera - nasuwają się skojarzenia z Kathy Reichs. Śmiem jednak twierdzić,że "Chemię..." czyta się dużo lepiej niż nieco "skostniałe" książki pani Reichs (fani tejże - wybaczcie...) . Dlatego też wkrótce sięgnę po pozostałe kryminały Becketta. Ogromny plus!

Książka jest niesamowita od pierwszych stron autor buduję napięcie i grozę. Te uczucia towarzyszą nam do samego końca, bo już nam się wydaje, że wpadliśmy na trop zabójcy i znamy jego motywy a tu następuje zwrot akcji i znów szukamy mordercy. Książka naprawdę warta polecenia dla tych co lubią kryminały i tych co uwielbiają dreszczyk emocji oraz mają mocne nerwy, gdyż szczegółowo opisywane są procedury badania rozkładającego się ciała- w końcu to chemia śmierci.