Cuda codzienności

Muszę to głośno wykrzyczeć! Mamo, jak ta kobieta potrafi pisać! Jeśli nie mieliście jeszcze okazji poznać twórczości Marii Paszyńskiej, gorąco Was do tego zachęcam.

„Cuda codzienności” to cudowna i bardzo poruszająca opowieść o miłości, o trudach codzienności, o rodzinie, o walce o marzenia i o sile człowieka.

Rodzinę Ciszaków poznajemy w roku 1863, kiedy to na świat przychodzi ich niezwykłej urody syn Maciej. Wyróżnia się na tle swoich rówieśników nie tylko urodą, ale również tym, że ma marzenia, że wyobraźnią sięga wyżej niż jego rówieśnicy i dorośli mieszkańcy małej wioski na Lubelszczyźnie. Ma dobre życie, wypełnione miłością i zrozumieniem, ale wciąż pragnie czegoś więcej, wciąż na coś czeka. I my też czekamy razem z nim, śledząc jego życie na tle kolejnych Wigilii, aż do roku 1918.

Wraz z Maciejem i jego rodziną stajemy się świadkami historycznych wydarzeń, bierzemy w nich czynny udział, coraz bardziej utwierdzając się w przekonaniu, że nasza siła tkwi w rodzinie.

Maria Paszyńska to autorka niezwykła. Nie tylko włada piękną polszczyzną, ale potrafi ująć w słowa uczucia, zapachy, smaki. Dostarcza czytelnikowi wielu wzruszeń, ale prze...

W końcu znalazłam powieść świąteczną idealną dla mnie! Taką, w której miłość ma ogromne znaczenie, ale nie tylko na niej opiera się akcja. Taką, w której jest miejsce na wszystkie kolory życia, również te szare i smutne. Napisaną ciekawym stylem. Na początku musiałam wczytać się w tą opowieść, by dać się porwać biegowi zdarzeń. Autorka wykonała niesamowitą robotę, bo napisać książkę osadzoną u schyłku XIX wieku, nadając jej całe tło historyczne i odwzorowując panujące wtedy zwyczaje nie jest przecież łatwo. A to tutaj udało się znakomicie!!

Każde kolejne Święta odmierzają upływający czas. Życie na wsi płynie swoim rytmem wyznaczane pracą i porami roku. Maciej nie boi się marzyć, w swojej głowie sięgając wielkich miast. Z żoną przeprowadza się do Warszawy, która w oczach chłopów wydaje się czymś nieosiągalnym. Tam wszystko jest inne, piękniejsze, lepsze. Wszystko oprócz Wigilii, która niezmiennie pozostaje taka sama. Tylko ludzie przy stole z biegiem lat się zmieniają…

To przepiękna saga rodzinna wypełniona ciepłem mimo chłodu zimy; nadzieją, mimo trudnych czasów; miłością, niekoniecznie tą, która pozwala nam rosnąć i atmosferą Świąt, obchodzonych dawno, dawno temu.

Ta książka przeniesie nas do innego świata i panującej wtedy codzienności.

Rozpoczynająca się w 1863 roku historia zadziwi całą gamą odmienności, wierzeń, obrzędów i rytuałów, gdzie każdy przeżywa swoje własne małe cuda.

Książek z klimatem świątecznym unikam jak ognia. Nie przekonuje mnie wykreowana atmosfera świąt Bożego Narodzenia w literaturze, zatem z wielką dozą sceptycyzmu podchodzę do wszelkich tego typu zabiegów autorów. Z równie sporą niepewnością sięgnęłam po może wielu już znaną, mnie dopiero odkrytą polską autorkę Marię Paszyńską. Pierwsze spotkanie z jej twórczością, zatem biała kartka względem doświadczeń i uczuć, jakie serwuje moja imienniczka.

"Cuda codzienności" to książka napisana w bardzo specyficznym, zaskakującym stylu jak na współczesne czasy. Styl narracji i dobór słów można tłumaczyć czasoprzestrzenią, w jakiej autorka pragnęła umieścić wydarzenia; schyłek XIX i początek XX wieku. W powietrzu czuć nadchodzące zmiany, jakie niesie ze sobą przyszłość, a klimat podlubelskiej wsi, kolejno Warszawy w przededniu pierwszej wojny światowej ukazuje skrajności trapiące ówczesnych mieszkańców terenów polskich. Nie dajmy się zwieść jednak tym, iż jest to książka skupiona na historii. Problem w tym, iż nie mogę jednoznacznie powiedzieć, o czym jest, na czym w pierwszej kolejności należy się skoncentrować, gdyż liczni bohaterowie jeden po drugim pojawiają się ze swoimi troskami. Trudno wręcz zrozumieć, kto ma grać pierwsze skrzypce. I tego właśnie zabrakło mi w tej historii - utożsamienia się z jedną konkretną postacią, która nadawałaby rytm idealnie jak na tamte czasy dobranemu językowi, obyczajom, tradycjom. Wspólny mianownikiem szeregu wydarzeń nawiedzających rzeczo...

Jesienią ubiegłego roku ukazała się najnowsza powieść Marii Paszyńskiej „Cuda codzienności”. Opowiedziana została w niej historia Macieja Ciszaka, którego matka zmarła tuż po porodzie, a ojciec zaginął. Maleńkim chłopcem o błękitnych oczach zajął się miejscowy kowal wraz ze swoją żoną.

Mimo, iż podlubelska wioska jest domem Macieja, a powierzone mu zajęcia wykonuje on z ogromną sumiennością i oddaniem to właściwie od najmłodszych lat tęskni za czymś więcej i upatruje swej przyszłości w Warszawie. Czy uda się spełnić te marzenia? Jaką drogą powiedzie go los? Tego dowiecie się czytając tę książkę.

Autorka jak ma to w swoim pisarskim zwyczaju ukazała czytelnikom również tło historyczne, w którym osadzona została jej opowieść - od roku 1863, aż po początek XX wieku. Rozpiętość czasu akcji stanowi swoiste zderzenie wsi u schyłku XIX wieku z Warszawą z początków wieku XX. Nie to jest jednak najważniejsze w tej powieści.

Pierwsze skrzypce grają tu z pewnością relacje rodzinne i ogólnie międzyludzkie, a także przywiązanie człowieka do tradycji, której bardzo różne formy towarzyszą czytelnikowi przez całą książkę.

Jest to opowieść o marzeniach, których spełnienie wymaga często wielu wyrzeczeń i poświęceń. O wartości i sile rodziny, która dla bohaterów od zawsze stanowi solidny fundament, chociaż jak się okazuje nie zawsze stanowią o niej stricte więzy krwi.

Jeśli chcecie przeczytać klimatyczną historię nasyconą świątecznym klimatem, al...

Zaintrygował mnie tytuł i okładka tej książki.
Opis przebiegłam wzrokiem pobieżnie i zdecydowałam się na kupno tej książki.
I nie żałuję ,to był naprawdę dobry wybór.

Akcja książki zaczyna się w grudniu 1863 roku na Lubelszczyźnie a kończy się w grudniu 1918 roku w Warszawie.

Nie ma tu porywającej akcji , ale mimo to lektura tej książki była tak wciągająca że ciężko się było oderwać od czytania .
Jak to było dawniej w jakie przesądy ludzie wierzyli ?
Jak się dawniej żyło na wsi ,jak ludzie sobie radzili .
Niesamowita opowieść o ludzkiej miłości ,zaufaniu ,nadziei o walce o swoje marzenia .
Piękna opowieść o rodzinie .
To jest właśnie jedna z tych książek gdy czytając ,z jednej strony chce się kontynuować a z drugiej strony przeciąga się czytanie żeby zostać z bohaterami książki ja najdłużej .


Z chęcią sięgnę po kolejne książki Pani Marii

Opowieść o sile rodziny, miłości, o marzeniach i ich spełnianiu. A w tle wydarzenia przełomu wieków XIX i XX . Obraz biednej lubelskiej wsi i Warszawy, w której życie też nie jest łatwe.
Czyta się szybko i przyjemnie 🙂