Dziewczyny ze Słowaka

W tym roku 1.08.2024 obchodziliśmy osiemdziesiątą rocznicę Powstania Warszawskiego. Czytając książki oparte na prawdziwych wydarzeniach, opowieściach osób, które w nim uczestniczyły poznajemy historię tamtych wydarzeń, które niejednokrotnie mrożą krew w żyłach.

„Dziewczyny ze Słowaka” Maria Paszyńska, wydawnictwo Znak.

O tych bohaterach dziewczynach nie słyszałam i bardzo chętnie sięgnęłam po ich historię. Poznajemy Helenę, Wandę, Ewę, Jankę, Hankę, Adę, Dziunię, Halinę, Natalię i wiele innych. Harcerki z warszawskiego liceum im. Juliusza Słowackiego, dzielne dziewczyny, a zarazem młode kobiety, którym przyszło żyć w złym miejscu i złym czasie. Zamiast na parkiecie spotykają się w kanałach, zamiast do szkoły, jeżdżą na tajne komplety, a zamiast wzorów matematycznych na tablicy rysują na murach stworzony przez jedną z nich znak Polski Walczącej.

Każda z tych kobiet przyłożyła cegiełkę do naszej wolności małym lub dużym czynem, niejednokrotnie poświęcając swoje zdrowie i życie. Nie brakowało im odwagi, choć niejednokrotnie się bały, patrzyły w oczy śmierci, stały przed wrogiem dzielnie i bohatersko walczyły o Wolną Polskę. Ich oczy niejednokrotnie widziały to czego nie powinny, a jednak nie traciły ducha walki i szły przed siebie. W czasach wojennej pożogi znalazło się miejsce na przyjaźń, która niejedno przetrwała, miłość trudną pełną wyrzeczeń i poświęceń, a zarazem piękną, także uśmiech i empatię.

„Dziewczyny ze Słowaka” warto prz...

Na autorkę tę trafiłam niechcący z Waszego polecenia. Jak zaczęłam czytać zachwyty nad tą autorką, przeszła mnie myśl, że warto poznać jej pióro, bo musi coś w nim być. Tym bardziej że uwielbiam książki o tematyce wojennej. Lubię czytać o naszych ojczystych bohaterach, tych znanych i tych mniej znanych, o których właśnie postanowiła opowiedzieć nam Maria Paszyńska.

Kto zna pióro tej autorki, nie zdziwią moje zachwyty. Nie wierzę, że ja tę autorkę poznałam dopiero teraz… Opisała na pozór nic nieznaczące licealistki. Młode dziewczyny jednak tak wiele zrobiły i poświęciły dla kraju i wielu ludzi. To jest niesamowita opowieść, przy której przysięgam, co kawałek miałam gęsią skórkę, na co nawet mąż zwrócił uwagę, twierdząc, że jestem chyba chora, bo mimo upałów, robi mi się ciągle zimno, tak aż dostaje gęsiej skórki. Jak powiedziałam mu dlaczego, puknął się w głowę.

Głównym miejscem tej książki jest warszawska szkoła, liceum im. Słowackiego, do którego chodziły zwykłe dziewczyny. W książce zamieszczone są ich zdjęcia, temu stały się takie prawdziwe. Śliczne dziewczyny bardzo radosne, towarzyskie, pełne planów i marzeń. W chwilach wolnych po lekcjach opalały się nad Wisłą, marząc o tym, co zrobią po maturze.

Niestety wojna pokrzyżowała ich plany, a życie zmieniło się w mękę. Mimo tak młodego wieku wykazały się wielką odwagą i braterstwem. Zamiast na parkiecie spotykają się w kanałach, zamiast do szkoły jeżdżą na tajne komplety, a zamiast wzorów matem...

[współpraca reklamowa znak.literanova]

Są takie książki, które nie są naszą strefą komfortu, ale mimo to po nie sięgamy. Dziewczyny ze Słowaka są niejako odpowiedzią na lekturę która wstrząsnęła moim życiem, potrząsnęła nim i sprawiła że nie zapomniałam. Najnowsza powieść Marii Paszyńskiej opowiada o bohaterkach zapomnianych, pokazuje siłę przyjaźni i tego, że choć świat pędzi coraz szybciej my będziemy pamiętać.

Co znajdziecie w środku:

✤ narrację trzecioosobową oraz pov każdej bohaterki i ich losy, które wzajemnie się ze sobą przeplatają;

❡ kilka bardzo drastycznych scen, ale i takich chwytających za serce;

✤ niejako drugą stronę medalu, ale i to, że wydarzenia nie omijają bohaterów z Kamienie na Szaniec;

❡ inną stronę konspiracji, a także strach przed różnymi akcjami;

✤ książka jest oparta na faktach, w środku jest mini kronika ze zdjęciami osób przestawionych w fabule.

Ta sama historia widziana zupełnie innymi oczami, pozwala dostrzec coś nowego. Dziewczyny znają się z Liceum, początek książki jest dość spokojny, mamy tu typową akcje dla nastolatków choć z tyłu pojawia się pewne ostrzeżenie. Nie sposób się nie wciągnąć w historię, nie przeżywać wraz z innymi tego co dz...

„Wojna strzaskała jej świat, jakby był tylko pięknym kryształowym lustrem, w które ktoś uderzył mocno pięścią”. Tym cytatem można by opisać los dziewczyn ze Słowaka.

Wandzia, Helena, Ewka, Dziunia, Ada, Janka, Natalia. To dziewczyny, którym przyszło żyć w ciężkich czasach. Były uczennicami elitarnego gimnazjum i liceum im. Juliusza Słowackiego w Warszawie. Były młode i ambitne. Miały wiele planów i marzeń. Niestety, ale wybuch II Wojny Światowej na zawsze zmienił ich życie.

Autorka książki, Pani Maria Paszyńska również uczyła się w tej szkole. Pisząc „Dziewczyny ze Słowaka” włożyła ogrom pracy w poznanie bliżej dziewczyn, które pół wieku wcześniej chodziły do tego liceum. Każda z opisanych postaci została wnikliwie tutaj przedstawiona. Jej los, rodzinę i przeżycia. Każda z nich odczuwała zarówno ogromny strach jak również wielką ochotę walki.

Książka zaczyna się i kończy od bolesnych wspomnień dyrektorki szkoły Heleny Kasperowiczowej. Główna część powieści to opis tego jak radziły sobie jej podopieczne w czasie wojny.

Książka dostarcza wielu emocji. Wstrząsa, przeraża oraz skłania do refleksji. Nie jeden raz zastanawiałam się w trakcie czytania skąd w tych młodych kobietkach tyle odwagi i siły? Czy w tych okrutnych czasach znalazły miłość?

„Dziewczyny ze Słowaka” nie jest biografią, ani reportażem. Jest powieścią, którą napisało same życie. Autorka z niezwykłą dokładnością...

DZIEWCZYNY ŻE SŁOWAKA
@paszynska.maria
@znakjednymslowem

"PRZYJAŹNIE , KTÓRE SIĘ ROZPOCZĘŁY NA TYM ŚWIECIE , ZOSTANĄ UNIESIONE W GÓRĘ I NIGDY JUŻ NIE BĘDĄ ZERWANE "

Dziewczyny że Słowaka to wzruszająca powieść o sile kobiet. Młodych, niewinnych, kochających swój kraj, swoją ojczyznę. Gotowe stanąć do walki podczas okupowanej Warszawy i Powstania Warszawskiego z wrogiem, do oddania życia. Druga wojna światowa która zabrałyla tysiące niewinnych istnień, których życie skończyło się przedwcześnie. Maria Paszyńska w swojej książce pokazuje, że to nie tylko mężczyźni podejmowali tą trudną walkę. W przepiękny a zarazem bardzo bolesny, chwytający za serce sposób opowiada o tych przemilczanych bohaterach.

"CHCĘ ŻYĆ. NIECH PRZESŁUCHUJĄ DALEJ. NIECH BOLI. BYLE ŻYĆ. BYLE JESZCZE ŻYĆ. CHCĘ ŻYĆ. POZWÓLCIE MI ŻYĆ!"

Dziewczyny że Słowaka jest hołdem oraz ogromnym ukłonem dla wszystkich żyjących i tych które oddały swoje życie kobiet oraz dziewcząt. Kobiet pięknych, mądrych, towarzyskich, które, kiedy nadszedł czas próby - przydziały pancerz twardości, zaciętości, siły i wytrwania...

Dziewczyny że Słowaka to historia która poruszyła mnie do reszty, która skradła moje serce, czytając ją łzy same płynęły po policzkach. Z bezsilności, z niesprawiedliwości, z całego okrucieństwa, staruchu którego musiały doświadczyć. Jest to historia, która każdy z nas powinien poznać i ZAPAMIĘTAĆ te wszystkie bohaterki które oddały swoje życie, chcąc chro...

"Dziewczyny ze Słowaka"@paszynska.maria to wzruszająca opowieść o przemilczanych bohaterkach.

Czytajcie, czytajcie, bo warto. Tą historię trzeba koniecznie poznać.
Jest to bardzo poruszająca powieść o młodych dziewczynach,harcerkach uczęszczających do warszawskiego liceum tzw Słowaka.
Autorka bardzo dokładnie przedstawiła nam losy tych młodych, odważnych dziewcząt, które zamiast walczyć o swoje marzenia stawały do walki z okupantem. Które zamiast w spokoju przygotowywać się do matury, studiów czy dorosłego życia przygotowywały się do przeprowadzenia wielu akcji. Narażone na głód, cierpienie i śmierć nigdy się nie poddawały i zawsze były gotowe do wypełnienia rozkazu.
Autorka zadbała o wiele szczegółów, są również zdjęcia dziewcząt,abyśmy mogli choć trochę poczuć atmosferę tamtych dni.
"Dziewczyny ze Słowaka"to książka przepełniona bólem i emocjami. Książka bardzo wzruszająca,po której nie raz zastanowimy się nad słowem "wolność".
Książka, która oddaje hołd młodym kobietom, które przecież też brały udział w wojnie,a o których jakoś tak mniej się wspomina.
Książka, która na zawsze zostanie w moim ❤️
Polecam Wam bardzo,nie zastanawiajcie się nad nią.
Ja mam nadzieję, że mój syn, który jest harcerzem i historia,czasy wojny są jego pasją też ją kiedyś Będę mu podsuwać 😉