Gasnące Słońce

"Gasnące Słońce" to debiutancka powieść Agaty Konefał z gatunku fantasy i już na wstępie napiszę, że będę ją polecała. Czytałam kilka debiutów osadzonych gatunkowo w fantastyce i nie były to fascynujące spotkania. W tym konkretnym przypadku stwierdzam, że dziewczyna ma potencjał, wie o czym pisze i wkłada w to całe serducho, jak i pewnie zarwane noce. Jednak dla tak przyjemnych debiutów warto poświęcić swój czas i na chwilę przenieść się do Kiroho - miejsca akcji książki.
W tej historii ma się do czynienia z dwoma plemionami - Słońca i Księżyca, które jak można się domyślić, nie mają pokojowych stosunków. Trudno stwierdzić, która ze stron jest dobra, która zła. Myślę, że czytelnik, który uwielbia intrygi, będzie miał na uwadze, że zwroty akcji mogą się pojawić w kolejnych tomach. Ja bym na to liczyła. Wracając do "Gasnącego Słońca"...
Bohaterowie są ciekawie przedstawieni, ich oblicza nie są od razu wystawione "na słońce", by móc od razu ich poznać od deski do deski. Każde wydarzenie uchyla rąbka pewnych cech bohaterów, dzięki czemu można wyrobić sobie o nich wstępnie zdanie. Świat przedstawiony jest typowy dla tego typu powieści - walka dobra ze złem, odkrywanie siebie i swoich możliwości.
Historię "Gasnącego Słońca" poznaje się z dwóch perspektyw - Sonyi (plemię Słońca) i Levonego (plemię Księżyca). Mocno kontrastowe postacie, bardzo różniące się od siebie na pierwszy "rzut oka". Nie brakuje humoru dzięki przyjacielowi Levonego, co jeszcze bardziej skłania ...

Tytuł: Gasnące słońce
Autorka: Agata Konefał
Gatunek: Fantastyka

🌞Sonya przyszła na świat w krainie Kiroho, w której posiadanie duchowej mocy jest dość istotne. Tak, jak i posiadanie totemu, duchowego stworzenia pod postacią zwierzęcia. Niestety, dziewczyna okazuje się ineptuską, co ciągnie za sobą fakt, iż grozi jej wygnanie z Plemienia Słońca, w którym się urodziła.

🌙Levone jest zaś następcą władcy z Plemienia Księżyca. Dba o swoich poddanych, jest niezwykłym wojownikiem w przeciwieństwie do Sonyi, został obdarzony liczną watahą totemów.

🌞W książce znalazłam kilka błędów takich jak na przykład brak przecinka w dedykacji na początku, tzw. masło maślane (np. „blondwłosy o złocistym odcieniu”) czy niektóre zdania, które trudno było mi zrozumieć np. „Tu żyły istoty żądne krwi, naśladujące głosy, o groteskowych, ludzkich twarzach”. Wierzę jednak, że zostały one poprawione w ostatecznej wersji - niestety, bookstagramowe storki pokazały mi, że przecinka w dedykacji nadal brak (przypominam, że autorka mówi, iż jest po kursie korektorskim i wytyka takie błędy innym)

🌙Zabrakło mi opisów. Nie wiem, jak wygląda świat fantasy przedstawiony w książce, a powierzchowne opisy nie są wystarczające do tego, aby wyobrazić sobie świat Kiroho. Wiem, że jest kilka lokacji, ale nie widzę ich oczami wyobraźni. Brakowało tez opisów zwyczajów plemion, kultury, wyjaśnienia hierarchii czy religii - to, co przeczytałam nie było wystarczające do tego, aby ...

Akcja w książce bardzo szybko się rozkręca, przez co miałam lekki problem z poznaniem bohaterów. Główni bohaterowie oczywiście nie stanowili problemu, natomiast zapamiętanie pobocznych już było dla mnie wyzwaniem. Jednakże nie był to problem, który sprawił, że nie potrafiłam cieszyć się historią. Przeżywałam przygody Sonyi i martwiłam się jej losem, a im dalej, tym było coraz lepiej. Zakończenie? Dajcie mi kolejną część!

Pierwszy raz miałam okazję przeczytać tę historię w listopadzie 2021r. i spodobała mi się tak bardzo, że musiałam objąć ją swoim patronatem! "Gasnące Słońce" to oryginalny i naprawdę ciekawy kawałek fantastyki. Mamy tutaj barwny i nietuzinkowy świat, który powoli odkrywamy, autorski system magii, religii i wierzeń, intrygująco zarysowane różnice między plemionami, świetnie rozpisane sceny walk... no i przede wszystkim super wykreowanych, nietypowych bohaterów!

Ogromnie podoba mi się jaka jest Sonya - nie powiem, żebym ją pokochała jako osobę, ale podoba mi się jak jest stworzona. W końcu coś innego niż te wszystkie wojownicze turbo silne laski, które umiejętności wyssały z mlekiem matki! Nie żeby Sonya była słaba – co to, to nie. Ona ma po prostu inne mocne strony i potrafi je mądrze wykorzystać. Było to tak odświeżające!
No i oczywiście Levone - główny męski bohater, prawdziwy lider i godny następca tronu, nie rozpuszczony młodzik, któremu jedno w głowie. Czuć po nim, że nadaje się na przywódcę i każdym swoim zachowaniem oraz decyzją to udowadnia. A jego interakcje z innymi... 🤍 Bardzo przyjemnie się to czyta i bez problemu w te przyjaźnie można uwierzyć, nie mają w sobie sztucznej nuty czy jakiejś sztywności, jak często się to w książkach zdarza. Tutaj dokładnie rozumiemy, dlaczego poszczególne postacie się ze sobą zadają.

Jeśli zaś chodzi o fabułę, oj wciąga. Może nie pochłonęła mnie na tyle, że zapomniałam gdzie jestem, nie będę was oszukiwać, a...