Na rozstaju dróg

Po przeczytaniu każdej powieści Richarda Evansa (na razie poznałam pięć) czuję się bardzo pozytywnie nastawiona do życia. Dają mi one dużo wewnętrznej energii i sprawiają, że codzienne problemy wydają się maleć, a pokonywanie trudności to po prostu "bułka z masłem". I powiem szczerze, że człowiekowi potrzeba takiego dopingu, motywacji, wiary we własne możliwości, innymi słowy potrzeba mu... powieści Richarda Evansa :).

"Na rozstaju dróg" to druga część serii pt. "Dzienniki pisane w drodze". Poznajemy w niej dalsze losy Alana po tym jak został napadnięty w Spokane. Towarzyszymy bohaterowi w jego rekonwalescencji, poznajemy bliżej tajemniczą Angel, która proponuje Alanowi gościnę po opuszczeniu szpitala. Stajemy się świadkami trudnych przeżyć kobiety i jej stopniowego powrotu do normalnego życia. Towarzyszymy wreszcie Alanowi w dalszej drodze do Key West, podczas której poznajemy niespełna osiemnastoletnią Samoankę Kailamai - dziewczynę, której nie oszczędzał los i stajemy się świadkami spełniania jej marzeń. Następnie doświadczamy wraz z Alanem chwil smutku i zwątpienia w sens dalszej wędrówki, by ostatecznie dotrzeć do celu drugiego etapu podróży - miasteczka Rapid City w Południowej Dakocie.

"Na rozstaju dróg" równie mocno zainteresowało mnie, jak pierwsza część tej historii. I choć Alan sam próbuje nauczyć się żyć z tragedią jakiej doświadczył, a napotkani podczas wędrówki ludzie noszą swoje ciężkie brzemiona to pozytywne nastawienie i nadzieja bijąca z ...

Kontynuacja książki "Dotknąć nieba" opowiadająca o Alanie, który po stracie żony i pracy postanawia wyruszyć w życiową podróż. Tutaj Evans również przedstawił wiele życiowych sytuacji,które mają miejsce. Może się wydawać, że to prosta opowiastka, ale zawiera wiele przemyśleń i podnosi na duchu. Pokazuje także, że zawsze trzeba mieć nadzieję i nie poddawać się po pierwszych porażkach.
Wzruszająca historia człowieka, który mimo tego, że wiele wycierpiał w życiu, stracił żonę, pracę, został oszukany przez wspólnika w pracy postanowił odnaleźć swoje miejsce na ziemi i pomóc innym pokrzywdzonym przez los. To opowieść, gdzie na jej kartkach dominuje rozpacz i tęsknota, ale także nadzieja na lepsze jutro. Nie brakuje w tej opowieści optymizmu i dobrego humoru.
Pierwsze co pomyślałam po skończeniu lektury to to, że dobrze, na świecie są ludzie, którzy potrafią pomóc nie oczekując niczego w zamian. Przyniosła mi ukojenie i zmobilizowała mnie do pokonywania trudności w życiu.