Nauczycielka z getta

Młoda nauczycielka Laura, z miłości do męża żydowskiego pochodzenia, podejmuje drastyczną decyzje i zamieszkuje z jego rodziną w łódzkim getcie. Nie do końca jest świadoma i nie wie jak bardzo ta decyzja zmieni jej życie...

„Nauczycielka z getta” to pełna emocji ale i bardzo smutna historia którą nie do końca jest fikcją literacką. To opowieść o ludziach gdzie walka o przetrwanie, złość i bezradność jest na porządku dziennych. Autorka w niezwykle obrazowy sposób ukazała dramat i brutalność tamtych czasów. Ukazuje ogrom cierpienia i bestialstwo dopuszczających się tej zbrodni. Plastyczne opisy powodują, iż wraz z bohaterami czujemy strach, doświadczamy ubóstwa i skrajnej nędzy ale i miłości. Postacie pomimo tego nie poddają się, są pełni uporu, determinacji i w tych niezwykle ciężkich czasach nie zapomnieli o miłości do bliźniego czy pomocy potrzebującym. Mając tak niewiele potrafili pomóc innym zostając przy tym ludźmi. To opowieść gdzie lęk i niepewność miesza się z chwilami radości i miłości, a otwarte zakończenie daje nadzieję. Ta niełatwa lektura zdecydowanie warta jest uwagi, łamie serce i dzięki temu pozostaje z czytelnikiem na dłużej.

Temat Wojny nigdy nie był, nie jest i nie będzie czymś co miło się wspomina, ale nasza pamięć może uchronić przyszłe pokolenie przed tym co złe, przed tym czego człowiek nie powinien zrobić innemu człowiekowi.

Dziś spotkaliśmy się przy książce, na której pociekły mi łzy, ale jeszcze przez ten cały ból jaki panuje na Ukrainie. Gratuluje autorce, bo historia jaka zawarta jest w środku powinna być przedstawiana wszędzie i każdemu. Nie tylko książki do historii mogą uczyć, ale i takie książki jak obecny tytuł. Historia oparta na prawdziwych losach ludzkich jakie miały miejsce podczas II Wojny Światowej.

Przedstawiam wam Laurę młodą nauczycielkę, która według mnie jest prawdziwą nauczycielką, która powinna być wzorem dla innych dzisiejszych nauczycieli, bo coraz mniej jest takich z powołania z chęcią bycia z dziećmi i przekazania im nie tylko wiedzę jaką ma w programie, ale coś więcej.

Nasza bohaterka dla miłości, dla bycia z mężem gotowa była skłamać o swoim pochodzeniu, żeby tylko dostać się do obozu i być blisko z nim, z rodziną. Sama zadałam sobie pytanie, ile ja byłabym gotowa poświecić dla bliskich? Oczywiście, że wszystko, ale odpowiadam w chwili, w której mam ciepło w domu, zdrową rodzinę, i każdy jest najedzony, wolny.

Przeczytasz to co spotkało Laure w Gettcie i to co poświęciła dla ratowania życia nie tylko swojego. Temat trudny i nie ma co kolorować więc, jeżeli jesteś osobą o słabych ...

Książki o tematyce wojennej nie są mi obce. Ba! Często słyszę słowa z gatunku "jak możesz to czytać?", "to nie dla mnie czytać o takich okropnych rzeczach". Fakt, nie znam chyba żadnej książki w tym gatunku, która by mnie nie poruszyła swoją zawartością. Szczególnie w obliczu obecnego konfliktu wojennego, tego typu książki czyta się z ciężkim sercem. Z drugiej jednak strony zapoznając się z poszczególnym historiami, które choć odrobinę nakreślają ówczesne wydarzenia chcę pamiętać. I chcę, by pamiętali inni, ile zła się wówczas wydarzyło i czego należy uniknąć za wszelką cenę.

Aneta Krasińska zabiera czytelnika do łódzkiego getta. To właśnie tam w obliczu utraty miłości udaje się za ukochanym młoda nauczycielka, świeżo upieczona panna młoda. Książka odnosi się do opisu realiów życia za murem, walki o każdy dzień, o kawałek chleba, walki o przetrwanie. Tu jednak nie ma miejsca na sentymenty; jest trwoga i nieustanny lęk o życie swoje i bliskich, jest pragnienie życia tam, gdzie nikt nie gwarantuje nastania kolejnego dnia, jest klęska, ale i sytuacje, które wlewają nadzieję w życie człowieka.

Nie wątpię, iż przedstawione przez autorkę wydarzenia to fikcja, jednocześnie mam wrażenie, że podczas drugiej wojny światowej i tak wszechobecnej wtedy stygmatyzacji narodu żydowskiego podobne (a nawet o wiele gorsze) wydarzenia miały miejsce. Autorka pozostawia sobie furtkę w zakończeniu, którą dwojako interpretuję: jako pozostawiony w domyśle czytelnika finał lub j...

Kolejna wojenna opowieść i kolejne oblicze holokaustu. Przeczytałam już tyle tych historii, że chyba odczuwam przesyt i nie satysfakcjonuje mnie ta opowiastka. No, chyba, że to opowieść o życiu rzeczywistej kobiety, a autorka powieścią chce ją uhonorować. Bo wtedy OK, ważna jest bohaterka i jej dzieje, a groza getta może zejść na daleki plan. Ale nie mam takiej wiedzy.

Czytając „Nauczycielkę…” nie potrafiłam wzbudzić w sobie współodczuwania, ani współczucia. Nie było mi głodno, ani chłodno, nie bałam się z mieszkańcami getta, nie drżałam o ich życie, ja tylko o nich czytałam, bez wielkiego zaangażowania zresztą, z lekkim przymrużeniem oka podchodząc do wątku romansowego. I wcale dla mnie to miejsce nie było takie straszne, jak sobie wyobrażam po lekturze innych książek o gettach. Już na przykład „Wróbel w getcie” zrobił na mnie o wiele większe wrażenie. A najlepszą książką o łódzkim getcie, jaką przeczytałam, jest od lat „To, co zostało” Jodi Picoult. Znakomita, niebanalna, poruszająca do głębi. I bardzo, bardzo ją polecam.

A „Nauczycielka z getta”? Może być. Tę historię można było zapewne opowiedzieć atrakcyjnie. Ale wyszło przeciętnie i schematycznie. I tyle.

Aneta Krasińska to autorka, która zachwyciła mnie piękną serią "Smak marzeń" . Nie mogłam przejść obojętnie obok jej najnowszej powieści, tym bardziej, że to moja ulubiona tematyka.

📖📚📖
Początek II wojny światowej. Łódź.
Laura jest młodą żoną i nauczycielką, pełną marzeń, energii i miłości.
Czeka na pierwszy dzień września, aby rozpocząć swoją ukochaną pracę z dziećmi.
Niestety jej plany krzyżuje wybuch wojny.
Z miłości do swojego męża, który z pochodzenia jest Żydem podejmuje decyzje o zamieszkaniu z nim i jego rodziną w getcie. Nie ma pojęcia co ją tam czeka, wie jedno, że nie zostawi męża i chce być z nim.
W getcie doświadcza skrajnej biedy, głodu
Jest świadkiem ludzkiego cierpienia i śmierci, której nikt nie może powstrzymać.
Laura podejmuje się nauczania dzieci, chce dać im namiastkę normalności. Stawia to sobie za misję, którą chce spełniać każdego dnia dając nadzieję nie tylko sobie, ale i dzieciom.


"Nauczycielka z getta" to piękna i wzruszająca powieść,przeszywajaca całe ciało ogromnymi emocjami. To książka której nie czyta się ot tak i odkłada. To książka, która na długo zostaje w pamięci.
Oparta jest na wydarzeniach, które do dnia dzisiejszego wywołują ogrom emocji, które były największym bestialstwem z jakim przyszło mierzyć się ludziom żyjącym w tym czasie. Mamy też miłość, która potrafi dodać skrzydeł, ukoić, ale i składania do poświęcenia wszystkiego dla drugiej osoby.
Autorka ma ogromny dar prz...

Współpraca: Wydawnictwo Jaguar

Na rynku jest wiele książek opisujących los ludzi w czasie II Wojny Światowej. Byli to ludzie z różnych miast w Polsce, ale mało jest powieści, które opisują życie mieszkańców Getta w Łodzi.

Pani Aneta Krasińska przenosi nas do Łodzi, do roku 1939. Poznajemy młodą nauczycielkę Laurę, która kocha soją pracę z dziećmi i swojego narzeczonego – Dawida. Jest bardzo szczęśliwa, bo już za cztery miesiące mają się pobrać. Kończy się lat i czas wracać do szkolnych ław. Jednak zamiast radosnego dzwonka, dzieci i Laura słyszą wycie syren i komunikat o wkroczeniu wojsk niemieckich do Polski. Lekcje zostają odwołane a zaczyna się piekło. Ci, którzy przeżyli I Wojnę Światową mówili, ze „to niemożliwe by Europa dopuściła się kolejnej wojny”. Rozpoczyna się walka o przetrwanie i zachowanie resztek człowieczeństwa. Bombardowania, ucieczki, wyprawy na wieś po żywność, strach, przemoc, okrucieństwo tak teraz wygląda każdy dzień Laury. Pewnego dnia znika ojciec Dawida, później on sam. Dopiero teraz młoda kobieta dowiaduje się, jak wiele granic przekroczyli okupanci i jak wygląda piekło na ziemi.

Laura to kobieta, która była w stanie poświęcić wszystko byle tylko móc być ze swoim ukochanym. Udała się do miejsca, z którego każdy pragnął się wydostać. Nie jest do końca świadoma tego co ja czeka za kolczastymi murami. Wie jedno – nie potrafi żyć bez Dawida. W getcie postanawia uczyć dzieci, by chociaż tro...

"Nauczycielka z getta" to pierwszy tom cyklu pod tym samym tytułem autorstwa Anety Krasińskiej. Książka zainteresowała mnie z uwagi na wątek wojenny. Byłam ciekawa, jak autorka opisała codzienność mieszkańców łódzkiego getta.

Polka Laura Kozłowska pracuje jako nauczycielka i wkrótce wychodzi za mąż za Dawida Lewiatana, przystojnego mężczyznę pochodzenia żydowskiego. Dawid dla przyszłej żony zdecydował się na zmianę wyznania. Chociaż jego matce trudno było to zaakceptować, mężczyzna postanowił przejść na katolicyzm, aby mogli się pobrać z Laurą w nadchodzące Boże Narodzenie. Niestety ich plany krzyżuje wybuch wojny. Z dnia na dzień w Łodzi robi się niebezpiecznie i strasznie. Codzienne decyzje urastają do rangi poważnych problemów. Laura i Dawid pobierają się wcześniej niż było to planowane i młody małżonek przeprowadza się do rodziny żony. Jego rodzice i bracia mieszkają w getcie. Laura wciąż pracuje w szkole, chociaż warunki są coraz trudniejsze. Jednak kobieta nie wyobraża sobie pozostawienia dzieci samym sobie. Bardzo szybko zbieg tragicznych wydarzeń sprawia, że świat Laury rozpada się na drobne kawałeczki. Jej jedyną nadzieją na odrobinę szczęścia jest przedostanie się do getta, gdzie od niedawna przebywa jej mąż. Jak potoczą się losy młodej pani Lewiatan i jej bliskich? Jakie konsekwencje będzie miała decyzja przeniesienia się do getta i odnalezienie Dawida? Czy nadal będzie mogła zajmować się tym, co kocha robić, czyli uczeniem dzieci?

...

Zanim się wezmę za recenzję to od razu zadam pytanie autorce - dlaczego to się kończy w takim miejscu!? I kiedy drugi tom, bo nie wyobrażam sobie żeby nie było w planach kontynuacji! Ee prawda? Bo inaczej będę zmuszona dręczyć Panią o informację o dalszych losach bohaterów 🤪
__
Jak możecie się domyślić po wcześniejszym akapicie, książka bardzo mi się podobała. Choć jest to jedynie fikcja literacka (której tłem są prawdziwe wydarzenia historyczne i miejsca) to emocje przelane na papier, kreacja bohaterów i zdarzeń sprawia, że Ci wszyscy ludzie stają się prawdziwi, a ich bol dotkliwszy dla czytelnika. Jestem pewna, że historia tu opisana mogła się zdarzyć w czasie drugiej wojny światowej, zdarzenia jakie miały tu miejsce na pewno były udziałem wielu, dzieci, kobiet, mężczyzn czy ludzi starszych.
__
Laura to zakochana po uszy młoda nauczycielka, która planuje ślub z mężczyzną żydowskiego pochodzenia. Nim dochodzi do ślubu, wybucha wojna - Niemcy napadają na Polskę. Gdy Dawid wraz z rodziną zostają zamknięci w Getcie, Laura z własnej woli udaje się w to straszne miejsce..
__
"Wolę być w tej paszczy z wami, niż patrzeć przez druty i udawać, że żyję".
__
Tak jak i w znanej nam rzeczywistości II wojny światowej trudno było o optymizm i szczęście tak i na kartach tej powieści często spotkamy się ze śmiercią, bólem, niesprawiedliwoscią i krzywdą niewinnych. Autorka nas nie oszczędza, a jednak tak plecie losy, że wciąż tli się w czytelniku iskierka ...

Laura jest młodą nauczycielką, która uczy dzieci z wielką pasją. Mieszka z rodzicami, szykuje się do ślubu z ukochanym. Kobieta jest szczęśliwa i z radością patrzy w przyszłość, na którą ma swoje plany. Niestety nadchodzi pierwszy września 1939 roku, dzień, w którym wszystko zaczyna się zmieniać, dzień, który jest początkiem wielu ludzkich traum. Dawid jest z pochodzenia żydem i chociaż udaje im się wziąć potajemnie ślub, a on przechodzi na wiarę Laury, niewiele to zmienia. Jej miłość jest na tyle silna, że nie wyobraża sobie życia bez niego i dlatego zamiast wolności wybiera getto, do którego on trafia. Czy to była dobra decyzja? Jak wpłynie wojna na młode małżeństwo? Jak potoczą się ich losy w getcie?

Są książki z historiami, o których nie zapomina się jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony i „Nauczycielka z getta” jest jedną z takich książek. Historia pełna cierpienia, śmierci, niesprawiedliwości, a jednocześnie miłości, wiary, nadziei. To, co działo się, w czasie II wojny światowej było straszne, ludzie przechodzili niewyobrażalne cierpienia, byli głodzeni, bici, poniżani, zabijani i to bez powodu (no bo jaki to powód, że ktoś jest żydem, moim zdaniem żaden). To książka, która wywołała we mnie bardzo dużo emocji, podczas czytania, której niejednokrotnie miałam świeczki w oczach.

Główną bohaterką jest Laura, młoda kobieta, nauczycielka. Przyznam szczerze, że jest jedną z nielicznych bohaterek, którą bardzo podziwiałam, za to, jak się zachowyw...

Historia oparta na autentycznych ludzkich losach. Początek II wojny światowej w Łodzi. Młoda nauczycielka Laura, z miłości do męża żydowskiego pochodzenia, dobrowolnie zamieszkuje z jego rodziną w łódzkim getcie. Początkowo nie wie jak bardzo ta decyzja odbije się na jej życiu.

Czytanie książek tego typu, podczas gdy u sąsiadów trwają walki, jest podwójnie bolesne i emocjonujące (nie mylić z tanią sensacją!). Może to i dobrze, niech boli, niech daje do myślenia, niech każdy z nas zapamięta i ma świadomość czym jest wojna.

To była wyjątkowa powieść, tak jak niezwykła potrafi być miłość między dwojgiem ludzi. Muszę jednak ostrzec, że nie znajdziecie tutaj przyjemnego romansu, happy endu czy nadziei na lepsze jutro. Autorka postawiła na realizm, na bycie „tu i teraz” w środku getta w Łodzi. Kiedy bili Żydów, mnie bolał każdy raz. Kiedy więźniowie (myślę, że to adekwatna nazwa) głodowali, mnie ssało w żołądku. Kiedy oni się bali, mną wstrząsały dreszcze i serce biło jak szalone. Na koniec jednak siedziałam oniemiała z podziwu, bo bohaterowie powieści byli dzielni, odważni i mocno zdeterminowani, żeby zachować choć częściowo pozory normalności.

Zakończenie książki prawie złamało mi serce. Nie tego się spodziewałam, ale chyba lepiej tego nie dało się wymyślić. Czapki z głów Pani Aneto.

Gdybym miała określić tę książkę jednym zdaniem, to powiedziałabym, że „Nauczycielka z get...

Wielka miłość, oczekiwanie na ślub, radość, szczęście...nagły wybuch wojny zmienia plany dwójki młodych ludzi, Laury i Dawida. On dla niej porzuca swoją żydowską religię, biorą cichy ślub i mimo tego co się dzieje wokół postanawiają być szczęśliwi. Niestety ich szczęście nie trwa długo, Dawid jest Żydem, zmiana wiary nie ma tu żadnego znaczenia. Wraz z matką i braćmi zostaje zesłany do łódzkiego getta. Miłość Laury jest tak wielka że postanawia dołączyć do męża, jako nauczycielce łatwo jest jej przekroczyć mury getta. Do końca nie zdaje sobie sprawy do jakiego piekła chce trafić na własne życzenie.

Czytając tę historię cały czas zastanawiałam się czy bohaterka przekroczyłaby bramę getta, gdyby wiedziała o panującym głodzie, strzelaniu do niewinnych dzieci, wywózkach do obozów. Jednocześnie zrobiła dla ludzi, a szczególnie dzieci w Gettcie tak wiele, po prostu była tam potrzebna.

"Nauczycielka z Getta" to fikcja literacka ale wzrusza, oburza i daje do myślenia. Pokazuje że miłość jest silniejsza niż cierpienie i nigdy się nie poddaje. Byłam pod wrażeniem głównej bohaterki. Ubolewam tylko że historia kończy się tak nagle, po prostu się urywa, więc liczę na dalszy ciąg.

31 sierpnia 1939 roku w Łodzi, Laura Kozłowska zaręczyła się z Dawidem Lewiatanem. Dziewczyna pracowała w szkole jako nauczycielka. Rozpoczęcia roku jednak nie było. Wybuchła wojna.
Rozpoczęła się codzienna walka o przeżycie.
Skromny ślub odbył się dzień przed końcem roku.
Wkrótce potem Niemcy stworzyli getto dla ludności żydowskiej. Trafił tam między innymi Dawid. A Laura poszła dobrowolnie, do męża i jego bliskich. Uczyła dzieci w szkole dopóki funkcjonowała. W tych trudnych warunkach próbowali żyć na tyle normalnie, na ile było to możliwe. Starali się, bo się kochali. i chociaż wiele stracili, mieli siebie.

Okrucieństwo nazistów widoczne było na każdym kroku, codziennie.

Opowieść o miłości małżeńskiej, rodzicielskiej, braterskiej w niezwykle trudnym, wojennym czasie. O poświęceniu i oddaniu. O wierze i nadziei na lepsze jutro.

Niedokończona...
Wiem, że będzie ciąg dalszy.