Niepełnia

Anna Kańtoch, która słynie z budowania niepowtarzalnego klimatu w swoich powieściach kryminalnych, w "Niepełni" pokazała się jako mistrzyni wyrafinowanego obrazu, który trudno opisać, streścić, czy chociażby umieścić w ramach przestrzennych lub czasowych.

Świat przedstawiony w powieści łączy różne alternatywne rzeczywistości, a losy pogubionych w nich bohaterów przeplatają się w dziwnych okolicznościach. Poszczególne sekwencje obrazu wydają się autonomicznymi kryminalnymi historiami, ale gdy pojawiają się dziwne interakcje postaci, wzajemne zależności, zaskakujące układy przyczynowo-skutkowe, wszystko zaczyna łączyć się w niezwykłej surrealistycznej wizji.
Wytwarza się osobliwy łańcuch powiązań, który z jednej strony niepokoi i zaciekawia, z drugiej irytuje pogmatwaniem i brakiem spójności. Czytając, byłam zaintrygowana i zdezorientowana, oczarowana i zdziwiona, a czasem... wyczerpana.

Bo z jednej strony czułam się porwana siłą magicznej baśni — rodem niemalże z "Prawieku..." Olgi Tokarczuk — z drugiej zmuszona byłam do logicznej analizy kolejnych zdarzeń lub sensu przesunięć czasowych. W niektórych momentach mówiłam sobie, że do końca jeszcze nie rozumiem, ale niesiona świetnym stylem (precyzyjnym językiem) Anny Kańtoch dobrze się bawię (delektuję się, czuję bohaterów, jestem zaintrygowana i zaniepokojona, doszukuję się ukrytych znaczeń), w innych chwilach wertowałam książkę, cofałam do wcześniejszych fragmentów, bo chciałam koniecznie znaleźć kluc...

Co to było? Trudno mi pisać na temat tej książki, bo jeszcze jestem w szoku. Z jednej strony wciąga i nie potrafisz się od niej człowieku oderwać, z drugiej irytuje, męczy i odpycha. Równoległe światy i alternatywne rzeczywistości, zdarzenia które łączą się i mieszają w przewrotny sposób. Powieść szkatułkowa, kryminał z elementami horroru? Proza niepokojąca i oryginalna. Dwanaście rozdziałów, jak dwanaście miesięcy roku, każdy inny i jednocześnie związany z całością. Nieoczywista i nieprzeciętna lektura. Pełna ukrytych znaczeń literacka podróż po Inności. Trzyma w napięciu do ostatniej kropki.