Sfora

Piotrowski na stałe wpisał się już do mojego katalogu polskich autorów, po których książki sięgam w ciemno. Życie ponownie krzyżuje losy Igora Brudnego i Romualda Czarneckiego. Czy jest to nadal kontynuacja trudnych dziejów Igora? A może to przypadek, że nieopodal Zielonej Góry ponownie zagnieździło się zło? Książka jest chwilami przerażająca i brutalna ale czyż nie takie jest samo życie? Na potrzeby książki autor trochę zmienił wilki w krwiożercze bestie ale takie prawo autora aby kreować wizję literacką, którą tworzy tak jak chce. Mocna pozycja, dla odważnych.

Mroczna opowieść dla ludzi o mocnych nerwach lubiących historie o ciemnych stronach ludzkiej psychiki.

Kolejny kryminał z serii o Igorze Brudnym. Przerażający, krwawy, bestialski... wilkołak i sfora krwiożerczych wilków.
Bardzo dynamicznie poprowadzona akcja, intryga niezwykle wciągająca. Bardzo mocne opisy ofiar, dla czytelników o mocniejszych nerwach. Równie dobra, jak pierwsza część, chociaż zachowanie Igora w finałowej akcji irytujące... to było niepotrzebne ryzyko.
Szybko zaczynam kolejną część, by poznać dalszy ciąg, bo kolejne części są swoją bezpośrednią kontynuacją. A losy Igora, w dużej części, nadal są tajemnicą.

Sfora jest moim drugim spotkaniem z cyklem o Igorze Brudnym, który powraca w nowym kryminale Przemysława Piotrowskiego. Byłem bardzo ciekawy drugiej części, bo pierwszą wspominam bardzo dobrze i wciągająco. Kolejna część zapowiadała się również interesująco i zanosiło się na kolejny dobry kryminał od autora. W zimie w pobliżu Zielonej góry zostaje znaleziona obgryziona ręka, która wskazuje na człowieka. Jednak wkrótce odkrywa się kolejna zbrodnia dotycząca makabrycznego morderstwa popełnionego nie wiadomo przez kogo na zakonnicy. Inspektor Romuald Czarnecki podejmuje się trudnego śledztwa, w które angażuje Brudnego i Zawadzką. Wraz zespołem próbują powstrzymać sprawcę i odkryć prawdę na temat popełnionego makabrycznego morderstwa.

Książka Sfora jest drugim tomem cyklu z komisarzem Igorem Brudnym i jego koleżanką Julią Zawadzką, którzy zostają włączeni do sprawy wilkołaka. Nie wiadomo do końca kto może popełniać tak makabryczne zbrodnie, ale czas nieubłaganie upływa. Autor świetnie sobie poradził tworząc nową część z postaciami znanymi z Piętna. Osobna historia powiązana bohaterami i niektórymi wątkami wciąga od samego początku. Prowadzone śledztwo zawiera wiele zwrotów akcji i fałszywych tropów jakie pojawiają się. Działania policji są równocześnie prowadzone z dochodzeniem samego Brudnego i Zawadzkiej, którzy odkrywają wiele sekretów miejsca jakie poznaliśmy w poprzednim tomie. Widać, że autor oprócz głównego wątku wykorzystuje wiele pobocznych...

Miało być kolejne arcydzieło, jest tylko albo aż rewelacyjnie.
W mojej ostatniej recenzji nie posiadałam się z zachwytu nad "Piętnem". W przypadku "Sfory" czegoś mi zabrakło. Ciągle jest to jedna z najlepiej napisanych polskich książek na przestrzeni lat, lecz nie miałam zbyt wielu momentów zaskoczenia. Być może wolałam tego zamkniętego, oschłego Igora Brudnego, który stał się w wielu momentach "niezdecydowanym kapciem", a to do niego kompletnie nie pasuje. Jeśli chodzi o dobre strony "Sfory" to bardzo spodobało mi się odkrywanie kolejnych tajemnic, skrzętnie ukrywanych przez siostrę Gwidonę jeszcze za jej życia, wilkołaczy motyw oraz triumf sprawiedliwości w bardzo wielu aspektach. Przemysław Piotrowski miał bardzo wiele okazji, aby pójść w nadprzyrodzonym kierunku, ale na moje szczęście tego nie zrobił. Odebrało by to realizm, oraz wszystko to co tak bardzo podobało mi się w "Piętnie". Nie mogę nie zwrócić uwagi na wydarzenia związane z prokuratorem Krzysztofem Lisem, którego bezczelność i głupota nie znają granic. Cieszę się także, że tak wiele miejsca na łamach książki oddano kobiecie "o jajach jak arbuzy" Julii Zawadzkiej, która jest jedną z moich ulubionych kobiecych postaci na łamach polskiego kryminału. Tym razem "Sforę" czytałam w wersji ebook, ponieważ audiobook był "czytany przez panią Ivonę" co było dla mnie nie do przyjęcia, a szkoda bo miałam nadzieję, na kolejne czytanie przez pana Hycnara, którego głos pasował idealnie. Nie pozostaje mi nic innego jak...

Seria z komisarzem Igorem Brudnym Przemysława Piotrowskiego to mocne i wciągające powieści, gdzie na każdym kroku czai się mroczna przeszłość Brudnego. Przeszłość traumatyczna, niosaca wielkie pokłady bólu i samotności. Przeszłość, która teraz upomina się o swoje. Niewinne ofiary, brutalne morderstwa i nieuchwytni zabójcy. Prawdziwy emocjonalny rollercoster.
"Piętno" zaczyna się z wielkim przytupem. Jest ostro, niebezpiecznie i szokująco. I tak aż do samego końca.
"Sfora" to coś, co bardzo oddziaływało na moją wyobraźnię. Sama osobiście z bardzo bliska widziałam watahę wilków z ogromnym i jakże pięknym samcem alfa. Od razu czuć respekt i podziw, ale i strach. W związku z tym mogłam bardzo starannie zobaczyć poszczególne elementy tejże fabuły, czując przy tym dreszcze ekscytacji.
"Cherub"- ta część stała się dla mnie znacznie bardziej emocjonująca i wzruszająca, niż poprzednia. Dlaczego? Otóż morderca zaczął krążyć wokół najbliższych Igora. I to skutecznie. Jego motywy - szokujące, przerażające, ale i współczujące. Oczywiście non stop na piedestale jest pewien klasztor, sierociniec i matka zakonna.

Każda fabuła naładowania jest szeregiem przeróżnych emocji, w których przeważa strach i szok. Groze tych historii podsyca ciekawa i nieobliczalna akcja, wyjątkowo brutalni i agresywni mordercy, tajemnice przeszłości oraz ci najważniejsi- charyzmatyczni, niekonwencjonalni, specyficzni bohaterowie główni. To dla nich chcę czytać dalej, więcej. To oni są serce...

Komisarz Igor Brudny wraca do Zielonej Góry. « Łowy dopiero się zaczynają ».Istnieje podejrzenie, że po okolicy grasuje kanibal, natomiast świadkowie twierdzą, że widzieli wilkołaka. Ale jak to jest możliwe, przecież to nie jest bajka tylko realny świat. Wilkołaki występują tylko w legendach. Wszyscy są przerażeni. Niestety nie kończy się na jednym morderstwie. Inspektor Romuald Czarnecki powołuje specjalną grupę śledczą. Nie jest łatwo, policjanci, technicy pracują dniami i nocami. A nasz bohater ponownie wykazuje swój indywidualizm w działaniu. Czy znowu wszystko sprowadza się do przeszłości Brudnego?

Zafascynowana Piętnem musiałam sięgnąć po tę pozycję. I znowu petarda!!! @przemyslawpiotrowski doskonale wie jak napisać znakomity kryminał. Emocje dawkuje idealnie. Nie jesteśmy wrzuceni od razu na głęboką wodę, w wir tysiąca informacji, ale z każdą stroną coraz bardziej poznajemy zawiłość tej historii, co sprawia, że czytając tupiesz nóżkami i chcesz tylko więcej! Są brutalne morderstwa, ogarniający nas strach i przerażenie, świetnie wykreowani bohaterowie i wszędzie panująca zima, pora roku na myśl której od razu masz drgawki - przepis wzorowy. Długo zastanawiałam się jak autor rozwinie kwestię pojawiającego się rzekomo wilkołaka i powiem Wam, że znowu zaskoczyłam się kompletnie. Dodatkowo świetna okładka pełna niepokoju, która od razu przyciąga wzrok.
To kolejne #mustread tego roku!!!

"ŁOWY DOPIERO SIĘ ZACZYNAJĄ" i wiecie co? Piszczę jak nastolatka na widok swjego idola!!!!

O rany jakie to było genialne! Autor przeszedł sam siebie! Z niecierpliwością czekam na trzeci tom, który jak autor sam ujął być może będzie mroczniejsza. Aż strach pomyśleć, co on tam wymyślił!

"Sfora" to jedyny i niepowatrzalny kryminał, który ponownie przywrócił mi wiarę w polskich pisarzy tego gatunku!
Jest mrocznie, tajemniczo a ciary przechodzą mnie dosłownie co chwilę! A były i takie momenty kiedy bałam się spojrzeć za ramię :P
Jestem jak najbardziej na TAK dla autora i tej serii!
Zdecyowanie polecam!

Niecierpliwie oczekuję kolejnej i kolejnej i kolejnej części. Panie Przemku jest pan geniuszem. Bardzo dziękuję. A książkę polecam wszystkim lubiącym mieć ciary na plecach.

Bardzo dobra ksiązka, ciągająca z ciekawą fabułą i interesującymi postaciami. bardzo dobra kontynuacja aż nie moge się doczekać kolejnej częśći!

W Zielonej Górze zostaje odnaleziona ręka, która według ustaleń została odgryziona przez człowieka. Niedługo po tym incydencie, zostaje odnalezione ciało zakonnicy, która została zamordowana a jej ciało rozszarpały wilki. Sprawa na każdym kroku komplikuje się coraz bardziej, a łowy dopiero się zaczęły...

Jak ja na tę książkę czekałam, to wiem tylko ja 😂 Przyznam że po lekturze "Piętna", podwyższyłam autorowi poprzeczkę dość wysoko, ale się nie zawiodłam. Od pierwszych stron wiedziałam, że nie będę mogła oderwać się od jej czytania i mimo że jest to grubasek, to akcja jest tak sformułowana, że fabuła nie ciągnie się w nieskończoność, mogę śmiało powiedzieć że przez książkę się płynie. 😁
Treść jest bardzo wciągająca, momentami mroczna i nawet ja chwilami się bałam 🤯
O tej książce powiedziano już dużo, wiele było zachwytów i ja to całkowicie rozumiem, sama uważam że ta książka jest genialna! 😍
Komisarz Brudny to postać którą Uwielbiam, przyznajcie nie da się go nie lubić, prawda? 😎
Muszę jeszcze wspomnieć o okładce, której nie da się minąć bez zwrócenia na nią uwagi. Ja nawet nie znając treści kupiłabym książkę, po okładce (bo dlaczego nie?😂)

Zdecydowanie polecam, zresztą jak widzicie Logan też 🤗 Jednak jeśli ktoś nie czytał "Piętna", to jednak najpierw polecam zapoznać się z nim, a później sięgnąć po "Sforę" 😁
A mi nie pozostaje nic innego jak czekać na kolejną część! ♥️

Wczoraj skończyłam czytać Sforę i to było coś..Już w pierwszej części autor dosyć wysoko postawił sobie poprzeczkę, ale ani przez chwilę nie wątpiłam w jego możliwości i byłam pewna, że ta książka będzie lepsza od poprzedniej i taka była. Emocje, które towarzyszyły mi podczas czytania, były tak ogromne, że wywoływały u mnie nie tylko szybsze bicie serca, ale czasem łapałam się na tym, że w momentach, gdy akcja nabierała tempa, ja wstrzymywałam oddech.

Pewnego zimowego dnia w lesie w okolicach Zielonej Góry odnaleziono rękę. Niby nic dziwnego, w końcu to potencjalne miejsce zbrodni, jednak sprawę komplikuje fakt, że ta ręka została odgryziona przez człowieka. Gdy śledczy trafiają na zmasakrowane zwłoki zakonnicy, atmosfera w mieście staje się napięta. Inspektor Romuald Czarnecki tworzy specjalną grupędochodzeniowo— śledczą, angażując w to również Igora Brudnego i jego partnerkę Julię Zawadzką. Pojawiają się kolejne zwłoki.
Czy uda się odkryć kim tak naprawdę jest morderca? Co wspólnego z tym wszystkim ma przeszłość Brudnego?

W przypadku Piętna pisałam, że jest najlepszą książką kryminalną, jaką do tej pory czytałam, to teraz musi ustąpić grzecznie miejsca Sforze. W tej części autor zapewnia nam jeden wielki rollercoaster. Gdy na chwilkę książka zwalnia by móc pokazać nam przemyślenia bohaterów, to za chwilę jakby za sprawą magicznego pstryczka akcja nabiera tempa i zaczyna się szaleńczy wyścig. Widać, że autor bardzo dobrze przemyślał każdy swój krok...

Druga część opisująca kolejne niezwykłe śledztwo z udziałem komisarza Igora Brudnego to fascynujący kryminał, pełen zaskakujących zwrotów akcji, trzymający w napięciu od pierwszych stron.

Zieloną Górą wstrząsa informacja o grasującym w okolicznych lasach wilkołaku. Inspektor Czarnecki musi uspokoić pobudzane przez media społeczeństwo i poprowadzić kolejne nieprawdopodobnie trudne śledztwo. Ramię w ramię z Brudnym brną przez labirynty śladów, pozostawionych przez mordercę. Sprawy nie ułatwiają media, które natychmiast zwęszyły sensację i sieją wśród mieszkańców miasta dodatkową panikę. Inspektor Czarnecki musi zatem nie tylko doprowadzić do jak najszybszego rozwikłania zagadki i zakończenia mordów. Na jego barkach spoczywa również zadanie uspokojenia społeczeństwa, za którego spokój i bezpieczeństwo jest przecież jako funkcjonariusz policji odpowiedzialny.

Czy mordów dokonują pojawiające się w podzielonogórskich lasach watahy wilków czy mieszkańcom grozi psychopatyczny zabójca? A może rzeczywiście z pozoru niedorzeczne doniesienia o widywanym w okolicy wilkołaku okażą się prawdziwe?

Tę trudną zagadkę mają do rozwikłania zielonogórscy śledczy i komisarz stołecznej policji Igor Brudny. Autor nie ma dla czytelnika litości. Kolejne elementy historii mrożą krew w żyłach, a nieprawdopodobny realizm opisywanych sytuacji powoduje, że po przeczytaniu nie sposób przestać się oglądać za siebie podczas spaceru po zmroku.

Absolutnie doskonały krymin...

„Sfora” to tom drugi serii kryminalnej o Igorze Brudnym pióra Przemysława Piotrowskiego. Serii, która przyniosła nie lada rozgłos autorowi na polskim rynku kryminalnym. Ja sięgnęłam po całość, kiedy pierwszy kurz już mocno padł i … nie zachwyciłam się. Już „Piętno” mnie rozczarowało, a ze „Sforą” było jeszcze gorzej. Mimo starań, nie jestem w stanie dostrzec tego, co tak innych zachwyciło. Owszem, zagadka na końcu faktycznie okazuje się ciekawa, a i wykorzystanie pewnej prawdziwej historii z Zielonej Góry też można zaliczyć na plus. Niestety na tym takowe się kończą. Postacie są mocno irytujące przez swoją szablonowość i stereotypowość. Łatwo przewidzieć ich decyzje, przez co zachowanie po czasie zaczyna śmieszyć. Są też mocne niedociągnięcia stylu (częste powtórzenia, brak konsekwencji w nazewnictwie), które sprawiają, że książka traci na płynności. Do tego całkowicie dla mnie niezrozumiała wulgarność i brutalność w opisach zbrodni, a i mocno androcentryczne podejście w przedstawieniu postaci kobiecych. Nie, ta książka zdecydowanie nie trafia w moje gusta kryminalne. Szkoda, ale czasu na zapoznanie się z nią nie żałuję – dobrze jest wyrobić sobie swoje zdanie na temat tego, co wywołało taki rozgłos w świecie czytelniczym.

Kolejny raz muszę napisać - to było genialne! Byłam zachwycona pierwszym tomem i dalej uważam, że jest to jedna z lepszych powieści tego gatunku . Autor nie osiadł na laurach i "Sfora" jest jeszcze bardziej mroczna, nieprzewidywalna, wciągająca i okrutnie realna. To świetne połączenie kryminału, thrillera i tajemnicy zielonogórskiego sierocińca.

Mimo wątków obyczajowych, jest to kryminał z tych ciężkich i brutalnych. Będzie krew, okaleczenia, krwawe morderstwa i ślady prowadzące donikąd. Akcja toczy się dynamicznie, nie ma momentów nudy, czasem autor "hamuje" nas jakimś pobocznym wątkiem, ale tylko po to, by potem nas nim uderzyć. Wszystko jest spójne, dopracowane, a rozwiązanie zagadki logiczne i realne. Autor nie stroni od trudnych tematów, nie owija w bawełnę, a świetnie kreuje postacie o skrzywionej psychice. Mimo że to mocna powieść, to ubrana w lekki, swobodny i plastyczny styl.

Tej książki nie można odłożyć, nie można o niej zapomnieć i w chwili przeczytania ostatniego zdania, czeka się już na kontynuację. Ja już nie mogę się doczekać, bo zapowiada się równie dobrze jak poprzedniczki. Bardzo polecam.