Wydech

To co w moim przekonaniu wyróżnia opowiadania pisane przez Chianga to konsekwencja i brak przypadkowości. Wszystkie te teksty oparte są na poważnych ideach naukowych (fizycznych, matematycznych), filozoficznych, socjologicznych a czasem nawet religijnych, którym autor poświęcił mnóstwo przemyśleń drążąc i ekstrapolując przyjęte przez siebie założenia aż do ostatecznych wniosków. Tym właśnie powinna być prawdziwa literatura science fiction. U Chianga nawet tekst stylizowany na baśń arabską jest w rzeczywistości twardą SF. Konsekwencja i drobiazgowość autora świadczą nie tylko o jego nieprzeciętnej inteligencji, ale także o powadze z jaką podchodzi on do swojej twórczości. Teksty przypadkowe, powstałe na zamówienie są tu bardzo nieliczne i wyróżniają się raczej negatywnie z całego zbioru (tak odbieram tekst o automatycznej niani, który, chociaż oryginalny, zupełnie nie pasował mi do pozostałych). Na końcu zbioru możemy znaleźć dodatkowy rozdział, w którym Chiang omawia teorie i pomysły, które doprowadziły go do napisania poszczególnych tekstów zawartych w Wydechu.

Większość opowiadań Chianga pozbawiona jest większego ładunku emocjonalnego, często zresztą przybierają one formę przypominającą pamiętniki, dzienniki czy kroniki a nawet sprawozdania. Jest to chyba główny powód, dla którego nie daję temu zbiorowi maksymalnych ocen. Autora interesuje jedynie wyeksploatowanie swoich przewodnich idei. O komfort czytelnika dba on w znacznie mniejszym stopniu. Dlatego opowiadania...