@snaky_reads

Coś wspaniałego, przepadłem podczas słuchania. Sama historia naprawdę piękna. Raczej skierowane do dzieci, które może sporo nauczyć. To moja druga książka tej autorki, natomiast lubię ją za poruszanie poważnych tematów, które przedstawia w kapitalny sposób. Tutaj znajdziecie problem śmierci i starości, a pobocznie także problem opuszczonych zw...

Nic ciekawego. Zakończenia można się domyślić. Gdyby zamienić osobę, która zabiła tytułową Olivię, to nie byłoby żadnej różnicy. Wydarzenia po punkcie kulminacyjnym natomiast... wzruszające, popłakałem się. Został też tutaj przedstawiony dosyć ciekawy temat jak dla mnie, a mianowicie kobieta w ciąży, której podtrzymuje się podstawowe funkcje ż...

Zupełnie niepotrzebna, nic nie wnosząca do serii książka. Dowiadujemy się z niej o tym, jak żyło się w Velaris, natomiast nie jest to nic odkrywczego, wszystko mianowicie zostało poruszone w poprzednich tomach. Nie rozumiem potrzeby napisania.

Akcja toczy się w czasach wiktoriańskich, które uwielbiam. Jednak jest to miły romans/obyczajówka, a nie kryminał, sensacja, thriller. Występowały tutaj obrzydliwe sceny, nieco może nawet makabryczne, które mi nie przeszkadzały, ale dodawały uroku książce i sprawiały, że te czasy wiktoriańskie były jeszcze bardziej nam bliższe. Polecam jako pr...

Na początku była dobra, potem im dalej końca, tym lepiej. Natomiast jeśli chodzi o samo zakończenie... No mocne mehh.... Chociaż trzeba przyznać, że mało przewidywalne.

Odkąd pamiętam kręciły mnie takie tematy. Cieszę się, że w końcu przeczytałem tę jakże interesującą lekcję historii o greckiej i rzymskiej religii. Z pewnością to nie koniec zapoznawania się przeze mnie z mitologiami.

Książka typowo lajtowa, na odmóżdżenie. Jest humor, nawet bardzo często on się pojawia, natomiast nie dla mnie. Nie przemawiał do mnie. Podobały mi się łacińskie makaronizy.

Bardzo mi się podobała. Przyjemna, na odmóżdżenie. Niezwykle pomysłowa, zakończenie zaskakuje.

Początek i rozwinięcie dobre. Brakowało mi Salander i Blomkvista. Moim zdaniem jednak książka za szybko się skończyła. Powinno być coś w stylu "5 dni później". Wydarzenia z samego punktu kulminacyjnego nie wzbudziły we mnie żadnych emocji, a przecież ponoć kryminały czyta się dla rozwiązania sprawy... Pomimo tego wszystkiego książkę oceniam na...

Szkoda, że tak późno dowiedziałem się, że Akademia Pana Kleksa to cykl. Nikt nie mówi o kontynuacji, a to błąd! Kolejne wspaniałe przygody Pana Kleksa. Tym razem rusza w poszukiwaniu tuszu dla Króla Bajdocji. Brzechwa pokazała po raz kolejny, że jego wyobraźnie nie ma granic. Coś wspaniałego.

Kolejny tom "Smoczej straży"! Wysłuchałem jednym tchem. Tutaj już więcej się działo, ten tom był lepszy niż pierwszy. Akcja goni akcję, a zakończenie... Ahhh... Ja chcę już 3. tom i to w tej chwili!

Coś absolutnie genialnego. Niemców zazwyczaj przedstawia się jako jakichś zimnych drani bez uczuć w drugoplanowych rolach. Tutaj grają główne. Ta pozycja pokazuje, że mieszkańcy Niemiec w czasach II wojny światowej też byli normalnymi ludźmi. Odczuwali własne uczucia, rozterki, toczyli wewnętrzne walki ze sobą. Postąpić zgodnie z zasadami hitl...

Powrót do "Baśnioboru", ahhh... Brakowało mi tego świata, tych bohaterów, wspaniałych przygód. Jak zwykle Seth dokazuje i bardzo ryzykuje, Kendra też się popisuje. Ale jakoś po ostatnim tomie się zawiodłem. Trudno jednak, żeby działo się tutaj coś większego niż w ostatnim tomie "Baśnioboru".

Niesamowita historia miłosna w obozie koncentracyjnym. Mocno sfabularyzowana , więc mam wątpliwości, czy można nazwać ją książką historyczną. Umówmy się jednak- literatura obozowa zawsze w jakiś sposób porusza czytelnika.

Mniej mi się podobał niż "Makbet". Był nudniejszy, choć zakończenie zaskakujące.

Dobrze napisane reportaże. Tytuł jednak jest mylny, gdyż:
- po pierwsze w książce mowa jest też o o parze gejów katolików
- nie sądzę, żeby te wszystkie doświadczenia, które dotyczyły opisywanych kobiet pochodziły bezpośrednio od nienawiści do płci pięknej. Bardziej od zaburzeń psychicznych, bądź patologicznych przejawów.
Dzięki te...

Od takich książek nie wymaga się wiele, no bo to literatura dziecięca. Pozycja przekazuje w fajny sposób wartości, które mogą trafić do dziecka. Wspaniały humor!

Książka przypominała mi trochę realizm magiczny, którego, lekko mówiąc, nie lubię. Jest to COŚ a la kryminało-fantastyko-obyczajowo-science fictionowo podobnego. Przeszkadzał mi brak jednego głównego bohatera. Co z plusami? Zdecydowanie humor- był nieziemski! Ogółem jakoś mnie to nie porwało, trochę się ciągnęło. Nie moje klimaty, zdecydowanie...

Dużo się działo. Mam wrażenie, że pomimo całej dynamicznej akcji, mało/wolno się to wszystko toczyło. Albo to wina lektorki, albo stylu pisania autorki. Nie wiem. Czasami przewidywalna. Wzruszyłem się pod koniec, ale zakończenie powinno być bardziej brutalniejsze i powinno zginąć więcej osób, żeby działo się jeszcze więcej.

Uświadamiająca i niezwykle wstrząsająca pozycja, choć dla mnie mało rzeczy było nowych. Przedstawiona w przystępny sposób- zarówno język jak i styl pisania na plus.

Główna bohaterka mnie irytowała. Feyra pierdzieli trele morele w myślach(szczególnie pod koniec), a my to wszystko musimy czytać. Uwielbiam humor i sposób bycia Rhysa i jego przyjaciół. Okropnie długi wstęp, sam punkt kulminacyjny nawet okay. Nie podobało mi się rozwiązanie sprawy pomiędzy Feyrą i Tamlinem, ale z upływem czasu i stron przypadł...

Mam znowu "ale" do zakończenia. Moim zdaniem te wszystkie wydarzenia powinny potoczyć się inaczej. SPOILER: Przynajmniej moim zdaniem, to Katniss powinna zorganizować powstanie, skoro jest główną bohaterką, a nie być ich tylko symbolem. KONIEC SPOILERA Zakończenie też nie wzbudziło we mnie jakichś emocji za bardzo. Sam pomysł na te 75. Igrzysk...

Przez długi czas zero akcji, dopiero na ostatnich stronach coś się zaczyna dziać. Mam "ale" do rozwiązania, punktu kulminacyjnego książki i wydarzeń po nim. Były trochę bez sensu i nie miały prawa się stać. Sam wątek miłosny, czyli główny "nakręcacz" akcji, w zasadzie był niedopracowany. Ominąłem punkt zakochania się, stało się to za pstryknię...

Przypomina Agathę Christie i jej twórczość. Bardzo trafne, klimatyczne miejsce akcji. Akcja bardzo rozgałęziona, fabuła niezwykle złożona. Trzeba się skupić podczas czytania. Ge-nial-na! Rozwiązane też złożone. Kiedy myślimy, że punkt kulminacyjny już za chwilę będzie, dochodzą nowe wątki i rozwiązanie zmienia się w sekundę.

Myślę, że jest to rzetelne źródło wiedzy o tym , jak pomóc naszej Matce Ziemi. Sam dowiedziałem się wielu przydatnych rzeczy, jednakowoż czegoś mi tu brakowało.