Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "jakie pisanie", znaleziono 385

Żebym zrozumiał, czym jest dla mnie pisanie, muszę o tym pisać, musze pisaniem próbować, pisaniem błądzić, pisaniem pytać i przegrywać.
To, o czym nie chcę pisać, nie przychodzi mi do głowy. O tym, o czym piszę, muszę pisać. To obsesja.
Książki powinni pisać znający potrzeby tych, dla których piszą.
Pisanie jest jak całowanie, tyle że bez ust. Pisanie jest całowaniem głową.
Ktoś powiedział, że historię piszą zwycięzcy, ale nie miał racji. Historię piszą ocalali.
Lepiej pisać, niż nie pisać. Poezja jest wywrotowa, bo cię naraża, rozwala na amen.
Ludzie pozbawieni nadziei nie piszą powieści. Ja piszę powieść. Zatem muszę mieć nadzieję.
Pisanie może dać wolność.
Tylko samotni piszą pamiętniki
Historię piszą zwycięzcy.
Zawsze lubiłam pisać, zwłaszcza w chwilach samotności. Z czasem pisanie stało się moją pasją oraz ucieczką od rzeczywistości. Może dlatego, że papier wszystko przyjmie bez krytyki, może dlatego, że znalazłam w pisaniu ujście dla moich emocji, może dlatego, że pokochałam moje pisanie. Nie umiem powiedzieć otwarcie tego, co potrafię przekazać w wierszu. Przelewam na papier swoje radości, dramaty i fantazje. Piszę, bo piszę a czy warto to czytać, zdecydujcie, proszę, sami.
Zawsze lepiej mi wychodziło pisanie piosenek niż zwykłych zdań. Przynajmniej kiedy piszę, nie bredzę, niezależnie od tego, jak bardzo jestem zdenerwowana.
Są poeci chilijscy, którzy piszą o porażce, ale odnoszą sukces, i są tacy poeci chilijscy, którzy piszą o porażce i ponoszą porażkę.
Kiedy piszesz, książka jest twoim szefem.
Pisarz jest od pisania jak dupa od srania.
Trzeba żyć, zanim zacznie się pisać.
Nie należy pisać o tym, co było, tylko o tym, co mogło się zdarzyć.
W poezji gra się o wszystko. Jeśli jesteś dobrym poetą, możesz pisać powieści, żeby zarobić parę groszy, bo pisanie powieści jest łatwiejsze.
Pisać - to znaczy chcieć się zmienić, odwrócić coś w swoim życiu. Pragnąć znaleźć się w innym miejscu niż to, w którym się jest. Dlatego może nie powinniśmy czuć się ze sobą zbyt dobrze, jeśli chcemy odkryć w sobie siłę napędzającą nas do pisania, sprawiającą, że musimy pisać?
Za książką kryje się autor. Jego pisanie jest więc zawsze listem do czytelnika. Piszemy zazwyczaj listy do przyjaciół. Książka jest listem autora do przyjaciela.
Jedni coś wymyślają i piszą, drudzy czytają.
Cóż warte jest pisanie, kiedy nie ma w nim całej prawdy?
Niektórzy ludzie są sobie pisani. Ale nie zawsze o tym wiedzą.
"Książki mają duszę tych, którzy je piszą, którzy je czytają i którzy o nich marzą."
Są takie słowa, któ­rych nigdy
nie na­uczę się pisać.
To książki decydują o tym, że je piszesz, a nie odwrotnie!
Pisanie oznaczało myślenie, porządkowanie świata. W ten sposób zyskiwałem jasność tego, co robiłem, i krystalizowałem swoje opinie. Pisząc, izolowałem się od świata zewnętrznego. To była moja tajemnica, to była prawda na temat pisania. Niezależnie od sytuacji życiowej, od tego, co akurat działo się na świecie, w pisaniu byłem szczęśliwy. Przynajmniej na tyle, na ile mogłem być szczęśliwy. Choćbym nawet pisał o czymś innym niż to, co akurat zajmowało mój umysł, układanie zdań, formowanie ich na papierze pomagało mi na kłopoty i sprawy, którymi w czasie pisania się nie zajmowałem. Pisanie nadawało dniom sens, przywracało równowagę. Przerwa w pisaniu dawała o sobie znać, przynajmniej mnie, już po paru dniach. Wszystko stawało się nieposkładane. Im dłużej nie pisałem, tym bardziej irracjonalny i niespokojny stawał się mój umysł, aż w końcu nie wiedziałem, o co mi chodzi, gdzie jest moje miejsce i co w ogóle robię.
Jesteś pisarką, piszesz o miłości. Wszystko co przeżywamy, karmi naszą wyobraźnię i pozwala tworzyć. Pozwól mi się przytulić, a będziesz miała o czym pisać.
z wyrazami ratunku
pisanymi w języku złego i dobrego
Granie jest z gruntu fałszywe. Pisanie z gruntu prawdziwe.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl