Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "radze ja nie", znaleziono 187

To niewiarygodne, ile radości może sprawić codzienne kładzenie się do własnego łóżka, zasypianie w nim, budzenie w nim, leżenie na wznak i gapienie się w sufit.
Mieszkasz w Polsce, chłopie, tutaj, jak ktoś ma okazję wpakować cię w szambo, to zrobi to dla samej radości patrzenia, jak się w nim taplasz.
Jakie życie potrafi być zaskakujące i fascynujące zarazem. Cieszą nas duże rzeczy, a nie dostrzegamy tych małych, które przynoszą najwięcej radości.
Widziałam w jej oczach iskierkę radości, kiedy się kłóciliśmy, widziałam, jaka wydawała się szczęśliwa, kiedy jedliśmy posiłki w podszytym urazą milczeniu.
Auri zadrżała na myśl o poruszaniu się w tak pozbawionym radości świecie. Żadnego piękna i prawdziwości. Och, nie. była zbyt mądra, żeby tak żyć.
Znalazłem nawet jakieś nieoczekiwane zadowolenie w pełni mej zgryzoty i spostrzegłem, z tajemnym uczuciem radości, że ból nie jest uczuciem, które by się wyczerpywało jak rozkosz.
Gdy nauczysz się cieszyć z takich błahostek, od razu inaczej spojrzysz na świat. Z takich małych radości składa się nasze życie. Uważaj, żebyś ich nie przegapił.
Nie sądziłem, że będzie pan skakał pod sufit z radości, ale szczerze mówiąc, jestem lekko zaskoczony, bo wygląda pan, jakby co najmniej panu pies zdechł.
Jestem zmęczona emocjonalną huśtawką, chwilami radości czy wzruszenia przeplatanymi z poczuciem zawodu i rozczarowania. Moje serce dłużej tego nie zniesie.
Nie mógł się napatrzeć. Nie przypuszczał, że zwykła podróż koleją podmiejską może sprawić mu tyle radości.
Choć przecież ta podróż nie była zwykła. Z wielu względów.
Na świecie były tysiące odmian radości, ale w gruncie rzeczy wszystkie stanowiły jedną, radość kochania. Radować się i kochać to było jedno i to samo.
(...) zdałem sobie sprawę z odczuwania przeze mnie lęku, który tkwił gdzieś głęboko w mym sercu i nie pozwalał na czerpanie radości płynącej z codzienności.
Gdy nauczysz się cieszyć z takich błahostek, od razu inaczej spojrzysz na świat. Z takich małych radości składa się nasze życie. Uważaj, żebyś ich nie przegapił.
[...]upadek ideałów, optymizmu, niewinnej powojennej radości wiary w lepszy świat, w to, że ludzie nauczą się, wyciągną wnioski. Nie nauczą się, nie wyciągną.
Choćby przypadło ci w udziale niewiele radości życia, wszelako zachowanie sobie najlepszej cząstki, jaką jest niewinność, zależy tylko od ciebie.
Czarownice wiedzą, że ludzie umierają, a jeśli uda im się umrzeć po bardzo długim czasie i zostawić świat lepszym, niż go zastały, to powód do radości.
Nawet nieżywy wyglądał na przystojnego - siła ciążenia wygładziła zmarszczki i bruzdy, jakie na jego twarzy pozostawiły osiemdziesiąt cztery lata bólu, radości i trosk.
Wróżka Radości była niska i dość pulchna, miała na sobie tweedową spódnicę i buty tak praktyczne i rozsądne, że mogłyby same wypełniać zeznania podatkowe.
Na końcu ogarnęło mnie poczucie pustki, nie czułam nic - ni radości, ni cierpienia czy ulgi. Wyzuło mnie ze wszystkiego, wyrwano to, co czyniło mnie ludzką istotą.
Musimy zadowolić się tym, co mamy, ale to dobrze; w oczach Boga nie jesteśmy niczym więcej niż muchy na nitkach i liczy się tylko to, ile radości uda się nam dać po drodze innym.
Im więcej dajemy, tym bardziej się bogacimy. A im więcej zatrzymujemy dla siebie, tym bardziej ubożejemy. Oto cała tajemnica radości obdarywania. I tajemnica ubóstwa.
Sztuka pomaga ludziom w ich osobistym rozwoju, w ciągłym odkrywaniu siebie, a dzięki temu także doświadczeniu radości z tych odkryć i satysfakcji z przezwyciężenia własnych braków.
Undredal leży samotnie w mglistym powietrzu u brzegów fiordu. Czasem spotkają się tu jedna czy druga dusza, głodna radości, trawiona ogniem przeszłości
Stała w niemal opuszczonym foyer, świadoma tylko jego oddalających się kroków. Zostawiał ją dla ważniejszych spraw - zawsze tak było i zawsze tak miało być. Mimo to jej zdradzieckie serce tańczyło z radości.
Jest taki dowcip... Pyta słuchacz Radia Erewań: "Co to jest polityka?". Radio odpowiada: "A czy słyszał pan kiedy, jak komar sika? No więc polityka to sprawa jeszcze bardziej delikatna".
Są dwa piękna: piękno radości i piękno smutku. Wy, ludzie Zachodu, wolicie pierwsze - my drugie. Bowiem piękno radości trwa nie dłużej niż lot motyla. A piękno smutku jest twardsze niż kamień. Kto pamięta miliony szczęśliwych zakochanych, co przeżyli spokojne życie, zestarzeli się i umarli? A o miłości tragicznej tworzy się pieśni żyjące wieki.
Może tak właśnie miało być, tak czasem toczą się ludzkie losy i układa życie. Są w nim bowiem i radość, i smutek, a sztuka polega na tym, by przeżyć i jedno i drugie, lecz mocniej trzymać się radości.
Nie mogę przestać sobie wyobrażać, że w świecie istnieje równowaga radości i bólu i że kiedy ją naruszysz, czując się na przykład wspaniale i szczęśliwie, to w zamian zaraz coś złego na ciebie spadnie.
Życie konia musi być takie proste, myślała w takich momentach. Proste życie pełne małych przyjemności, radości czerpanej ze zwyczajnych rzeczy. Dlaczego ludzie byli na to zbyt skomplikowani?
Z mózgu bowiem, i z mózgu jedynie, początek swój biorą wszystkie rozkosze nasze i radości, śmiech oraz żarty, a takoż smutki nasze i bóle, żale i łzy.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl