Wyszukiwarka
Dwie książki to trochę mało, ale cóż zrobić kiedy w plecaku miejsca mało, ciemno to widzę, ale kto powiedział, że z dala od cywilizacji nie ma bibliot...
Cytat na dziś: „Sądzę, że powinniśmy czytać tylko ten rodzaj książek, które nas ranią i przeszywają… Potrzebujemy książek, które wpływają na nas jak ...
Moje kuzynki lubią robić wokół siebie dużo szumu, a ja choć je lubię, wolę trzymać się z dala. - uśmiech rozjaśnił twarz Gąski.
będąc w pracy czy z dala od komputera przez kilka godzin/dni nie mamy możliwości, by dowiedzieć się, co przez czas naszej nieobecności działo się u os...
Bardzo często rodzice kierując się stereotypami sugerują dzieciom, że 'lepiej będzie, jeśli będziesz trzymać się z dala od Kaliego, ponieważ...".
Miłość, która pokonała 1000 mil, która przyszła z dala, odnalazła nas, połączyła i została.
Ludzie zamykają się w swoich apartamentach wysoko w chmurach - takich współczesnych gettach z betonu i szkła z dala od Wisły.
Z dala od spojrzeń brzuchatych kobiet w poczekalni i ich spokojnych, znudzonych mężów. - Nie ma już dziecka!
Zamknięta gdzieś w sobie z dala od przeszłości odcinam przestrzeń wchodząc w stan obojętności dając upływ rymom tnącym co tną prosto skroń chciałbyś w...
(z dala od ciągu komunikacyjnego między regałami i zdecydowania nie na poziomie wzroku).
Snuje się dzisiaj smutny, siadając z dala sam.
Tak właśnie sprawy wyglądają za kulisami wielkiej władzy, z dala od kamer, fleszy i nagłówków gazet, a zaangażowanych w ten tajny projekt jest wiele p...
/-Można odnieść wrażenie, że Sofia była nie wiadomo jakim pasztetem, i że móc - powiedzmy, z Alice - byłoby lepiej, ale książę chciał właśnie z Sofią ...
o.O - Chciałabym być w pobliżu, by trzymać z dala hołotę i dać jej tę szansę.
Spotkania z małymi czytelnikami jest najcudowniejszym uczuciem dala pisarza-autora.
. – Z dala od zgiełku (1957) (20zł) Karczewska W. – Weekend w River Side (1967) Zawadzka C., Majdecka M. – Język włoski dla początkujących (1979) Adam...
Matka nie okazywała entuzjazmu, ale mnie gnało w dal, dal palącego słońca, spieczonej ziemi i czarnych ludzi.
Z dala od miasta, przykuty do swojego krzesła, Issib był naprawdę ułomny
