Bruno

Dwie rodziny, które z pozoru wydają się być normalne, w środku zaś rozgrywa się istne piekło.

Gaja i Bruno kolegują się od najmłodszych lat, choć ich rodzice nie pałają do siebie entuzjazmem, można by powiedzieć wręcz, że chłopak dziewczyny nie znosi jej towarzysza zabaw. Niestety pewnego dnia chłopiec znika. Początkowo wszyscy go szukają, ale po kilku dniach niepowodzeń słabnie entuzjazm i miasteczko przechodzi do porządku dziennego… Po kilku lat tamtejszy policjant, Heniek, który ma ogromne problemy z alkoholem, przyprowadza przed drzwi domu Sianeckich rzekomego Bruna. Czy to ten sam chłopiec, co się z nim działo przez te wszystkie lata, czy teraz życie tej rodziny wróci do normy?

Autorka zwraca uwagę na rodziny dysfunkcyjne. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, co czasami może się dziać za ścianą u sąsiadów… przemoc fizyczna, przemoc psychiczna, alkoholizm, obojętność, brak miłości, brak zainteresowania, zastraszanie to słowa, które określają dwie rodziny, które poznajemy na stronach tej książki, jak i zapewne całej serii Powrót.
Podczas lektury targały mną przeróżne emocje: złość, wsciekłość na to jakim można być podłym człowiekiem dla najbliższych, niedowierzanie, że osoby, które znały sytuację nie zrobiły zupełnie NIC, aby pomóc … przerażające.

Historia opowiedziana jest z dwóch perspektyw, Gai, która otwiera przed nami drzwi do swojego cierpienia i nieszczęśliwego życia oraz Henryka, policjanta, kompletnego nieudacznika, pijaka i osoby...

„W dzieciństwie nosiłam w sobie przekonanie, że znalezienie przyczyny i wyeliminowanie jej rozwiąże problem na zawsze. Wydawało mi się, że życie jest takie proste. Myliłam się”.

Zapyziałe miasto jakich wiele. A w nim: dziury na ulicach, podobne do siebie domy, pomalowane kredą chodniki, szwendające się dzieciaki, znudzeni stróże prawa i wielka zbrodnia, o której mówić nikomu nie wolno.. Małomiasteczkowa mentalność przesiąknięta marazmem i patologią determinuje szablon zachowań. Tu wielu specjalizuje się w stwarzaniu pozorów i robieniu dobrej miny do złej gry. Tymczasem za zamkniętymi drzwiami pewnego domu rozgrywa się prawdziwy horror. Cierpią dzieci.. bo dorośli nie potrafią nad sobą zapanować i swoją złość, niemoc, swój gniew i frustrację wyładowują na najbliższych, najsłabszych, bezbronnych. Bo ktoś nie umie powiedzieć: NIE, DOŚĆ, KONIEC.

Tak zaczyna się historia relacji trójki dzieciaków. Bruno, Ernest i Gaja – łączy ich piekło przemocy domowej, ból, krzywda, cierpienie i strach. Ale też przyjaźń. Szczera, empatyczna, autentyczna. Bruno i Ernest są braćmi. Gaja mieszka w domu obok. Wydarzenia, których te dzieciaki są świadkami i uczestnikami nie pozostają bez wpływu na ich rozwój i dalsze życie. One dobrze wiedzą, jak to jest się bać. Być samotnym. Potrzebować akceptacji, poczucia bezpieczeństwa, spokoju, jedzenia.. Wiedzą, jak trudno znaleźć wytłumaczenie dla rzeczy, które im się w głowach nie mieszczą, a które robią dorośli – ich rodzice, sąsiedzi...

W ostatnim czasie staram się wyczytywać książki, które mam na swojej półeczce. Tym razem sięgnęłam po "Bruno" autorstwa @karolina_wojciak_author którą tak się składa miałam okazję poznać bodajże 2 lata temu na WTK. Cudowna kobitka 🥰

#bruno rozpoczyna trylogię Powrót, jak dla mnie była to bardziej powieść obyczajowa niż thriller. Pierwsza część teoretycznie należy do tytułowego bohatera Bruno, który pewnego dnia znika i wraca po 10 latach niczego nie pamiętając i bez nerki. Chłopak przed zniknięciem przyjaźnił się z Gają. Co się działo z chłopakiem przez tyle lat?

Początkowo miałam mieszane uczucia co do tej historii. Nie wiedziałam czego się po niej spodziewać i w jakim kierunku potoczy się cała fabuła. Akcja w pierwszej połowie książki rozkręcała się dosyć powoli. Poznaliśmy tu historię dwóch rodzin. Autorka w tej części skupiła się bardziej na Gai i jej rodzicach. Większość rozdziałów poznawaliśmy z jej perspektywy. Rodzina Bruna skrywała wiele tajemnic, przez większość czasu, nie wiele byliśmy w stanie się o nich dowiedzieć. Było bardzo mało informacji. Mieliśmy okazję poznać także Ernesta, który jest bratem Bruna i bardzo mnie on zaciekawił.
W książce było poruszonych wiele trudnych tematów: alkoholizm, znęcanie psychiczne, przemoc domowa.
Druga połowa książki była zdecydowanie ciekawsza. Akcja nabrała tempa a zakończenie sprawiło, że chce sięgnąć po kolejną część. 😍