Ciemność

Powiem tak, "Strach", który przeczytałam wcześniej, podobał mi się bardzo (poza jelenią rodziną), ale "Ciemność" podobała mi się jeszcze bardziej. Uważam, że przy tej drugiej autor miał trudniej. W "Strachu" byli jacyś inni ludzie, możliwości dialogu, przemieszczania. "Ciemność" jest niemal statyczna. Niemal jedno miejsce, niemal jeden człowiek, niemal jeden umysł i niemal brak wzroku...

To jak Karika opisał, do czego zdolny jest nasz umysł, co potrafi "wymyślić" zwłaszcza kiedy pozbawić go jednego z dotychczas dostępnych zmysłów, oraz postawić w stan zagrożenia, to jest, mistrzostwo świata. I ten "myk" z dyktafonem 👍

Nie ma też tutaj zwierząt, a właściwie są, jednak w jakże zupełnie innej "roli" niż jelenia rodzina w "Strachu". Chapeau bas panie Autorze i dziękuję też za zwrócenie uwagi na film "127 godzin". 👍

To moja trzecia już książka słowackiego mistrza grozy po bardzo ciekawej Szczelinie" i póki co, nadal jest ona u mnie numerem jeden spośród wszystkich przeczytanych przeze mnie książek tego autora.

"Ciemność" początkowo zapowiadała się bardzo intrygująco ale z czasem zaczęła troszkę tracić na atrakcyjności. Nie wszystkie wątki w książce zostały rozpracowane do końca np. sytuacja z radiem, której nie rozumiem i nie wiem jak ją sobie tłumaczyć ale nie jest to jedyny niewyjaśniony w tej powieści wątek, nad którym łamałam sobie głowę. Finał też nie jest jakiś bardzo spektakularny mimo to zaskakuje. Jedno, co w tej książce nie ulega wątpliwości to fakt, że autor jest mistrzem budowania napięcia i grozy, i widać to nie tylko w "Ciemności" ale i też w pozostałych tytułach pisarza. Bije na głowę samego Stephena Kinga i piszę to z pełną świadomością i przekonaniem. Jego narracja jest sugestywna, bardzo niepokojąca i klaustrofobiczna - duszny i obezwładniający klimat książki mocno daje odczuć pułapkę w jakiej znalazł się główny bohater. To teatr jednego aktora w którym czytelnik obserwuje samotnego mężczyznę mierzącego się z projekcją własnych lęków...

Mimo, że książka słabsza od "Szczeliny" to i tak bawiłam się przy niej całkiem nieźle a do autora jeszcze będę wracać...

Dobra książka, trzymająca w lekkim napięciu ale... do Strachu to jest jej jednak dość daleko.
Czeka mnie jeszcze Szczelina, ale to dopiero za 2-3 książki.

Coś pięknego. Po Ciemności wiem że sięgnę po wszystko co Karika napisał bo to jest niesamowite studium choroby psychicznej z punktu widzenia osoby chorej. Horror prawdziwy, sporo miejsca dla własnej interpretacji, świetne.

Jozef Karika "Ciemność".

Mężczyzna pozostający w nieudanym małżeństwie, mający dość swojej żony, swojej pracy i ogólnego zgiełku miasta, postanawia uciec na Święta Bożego Narodzenia w góry. Stoi i czeka tam na niego chata, stara, trzeszcząca, zimna, jednocześnie będąca oazą wspomnień z jego szczęśliwego dzieciństwa. Idealne miejsce, by odpocząć. Dojść do siebie. Jednocześnie skupić się na pracy.

W chacie jednak dopada go ciemność. Ślepota. Czyżby jego żona go otruła? Czyżby zamiast kropli, wpuścił sobie do oczu coś innego? Co się właściwie stało? Jak ma przetrwać kilka dni w ciemności, w chacie, w górach i w środku zimy? Jak on sobie poradzi sam?

Dodatkowo, jakby miał mało problemów... ktoś, lub coś, próbuje go wystraszyć, a żeby opadł z sił, by można było go wykończyć. Kto, lub co, pojawiło się w górach? To nie ratunek. To zło i śmierć. A jego jedynym przyjacielem staje się dyktafon.

5 dni. Ciemności, ślepoty, krzywdy, ucieczki i walki, walki o przetrwanie. Niby tylko 5 dni. Najgorszych dni...

Zaczyna się gra o życie. Chociaż bliżej tu do śmierci. Mimo wszystko mężczyzna się nie poddaje. Tylko, co tak naprawdę się dzieje? Czy to omamy, czy psychoza, czy faktycznie ktoś na niego poluje?

Jedno jest pewne, tu nic nie jest normalne ani oczywiste. Same zagadki, a jedna wprost niewyobrażalna.

Po znakomitej SZCZELINIE postanowiłam wziąć się za kolejną powieść. Autor zapisał się w czołówce najlepszych, których czyta...

O książkach Józefa Kariki słyszałem i chciałem przeczytać, bo lubię odkrywać nowych autorów grozy. Mój wybór padł na Ciemność, którą wypożyczyłem spodziewając się dobrego horroru i klimatu przerażenia. Mimo wszystko miałem obawy przed nią, ale również nadzieje na dobrą książkę i powieść grozy.

Autor swoją historie osadził w górskiej chatce, pośród śniegu i mrozu. Główny bohater przyjeżdża, aby pracować i spędzić Boże Narodzenie w tym miejscu. Pomysł na miejsce akcji był wspaniały, bo otoczona górami i lasami chatka jest dobrym pomysłem na stworzenie klimatycznego horroru. Można w ten sposób stworzyć atmosferę osaczenia, niebezpieczeństwa czającego się w pobliżu i dziwnych wydarzeń jakie mają miejsce w takim miejscu. Potencjał był na dobrą powieść grozy. Bohater pozostawiony samemu sobie musi stawić czoła przerażającym zdarzeniom jakimi jest świadkiem. Udało się tutaj stworzyć aurę zimową i mroźną, która wyziera z każdej strony i potęguje mroźny klimat w czasie czytania. Jeszcze odizolowanie chatki od cywilizacji pośród śniegu i mrozu tylko wzmacnia odczuwanie niepokoju. Jednak dalsze wydarzenia jakimi jesteśmy świadkami związanymi z bohaterem i jego położeniem wzbudza dreszczyk grozy oraz niepokoju. Nie wiadomo co jest przyczyną takiego obrotu sprawy. Popadanie w szaleństwo, czy jednak koniec świata. Autor sukcesywnie i z wielką pieczołowitością buduje klimat stosując proste środki i zdania, które sprawdzają się świetnie. Na pewno bohater zamknięty w chatce, jeg...

Tylko jeden bohater, sceneria- dziki las. Niby dużo się nie dzieje, a jednak straszy mocno. Psychologiczne podejście do rys, jakie czynione przez nas zło zostawia w nas samych jest według mnie na plus. Karika po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzem "straszenia lasem"

Na Karikę miałam chętkę od bardzo dawna. Na "Ciemność" zdecydowałam się dlatego, że jest cienka i są o niej podzielone zdania. Nie wiedziałam jaka groza mnie czeka, jakie pióra ma ów Autor. Ale powiem jedno, zachwyciłam się.

Ta z pozoru cieniutka lektura niesie w sobie mrok i przesłanie. Słowacki scenarzysta nie ma cukierkowego życia w małżeństwie. Zaczyna się bać swojej małżonki, w związku z czym postanawia odpocząć z dala od ludzi. W swojej prywatnej górskiej samotni. Nie spodziewa się jednak, że w swoim górskim azylu rozpocznie walkę o swoje życie. Tam traci nagle wzrok. Z ciemności jaka go spowiła wychodzą demony, które zaczynają rozrywać go na strzępy. Co jest wytworem wyobraźni scenarzysty, a co jawą? Czy to mu się tylko śni, czy coś go zaczyna zżerać od środka? Te pytania krążyły po mojej głowie od połowy książki.

"Ciemność" to nie jest horror, w którym główną rolę grają jakieś monstra. To książka, która sprawia, że rośnie w nas mrok, strach. Bo największy strach rodzi się w naszej głowie. Wystarczy zamknąć się w pomieszczeniu, zamknąć oczy, a obłęd zrobi z nami swoje. I tak było tutaj. Wystarczyło zrobić coś bardzo złego, by demony zaczęły w bardzo wolnym tempie zżerać naszego bohatera. Finał książki mnie osobiście przeorał. Nie spodziewałam się takiego końca. Miałam w głowie wiele scenariuszy, zupełnie innych od tego jakie zafundował mi Autor. A wspomnianym przeze mnie przesłaniem jest to, że wyrzuty sumienia mogą nas doprowadzić do naszego koń...

Strach kryje się w ciemności.